† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ EΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
***
Αδελφοί ηγαπημένοι και τέκνα θεοφιλή εν τω Αναστάντι Κυρίω,
“Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε˙αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον”(Ιωάν. ις , 33), διαβεβαιώνει ο θανάτω τον θάνατον μόνος πατήσας Κύριος τας γενεάς των ανθρώπων. Χριστός Ανέστη! αναφωνούμεν και ημείς προς πάντας τους εγγύς καίτούς μακράν από της Ιεράς ταύτης Αυλής του βιωματικού εν τω κόσμω σταυρού και της θλίψεως∙ αλλά και από της Αυλής της Αναστάσεως∙ από της κόγχης ταύτης της γης, της Κωνσταντίνου Πόλεως, από όπου διακηρύττεται ότι “ζωή πολιτεύεται”, διαλυομένης της κάθε είδους φθοράς και αυτού του θανάτου.
Ο Κύριος πολλάκις προειδοποίησε, κατά τήν επί γης ένσαρκον παρουσίαν Του,τους Μαθητάς Του περί της θλίψεώς των εξ αιτίας της σταυρικής Του θυσίας επί του Φρικτού Γολγοθά,ως και ένεκα της δραστηριότητος και της πορείαςτων εντός του κόσμου τούτου –αυτών των ιδίων αλλά και πάντων όσων θάεπίστευον εις τον Χριστόν-. Με μίαν χαρακτηριστικήν όμως λεπτομέρειαν: “ότι κλαύσετε και θρηνήσετε υμείς, ο δε κόσμος χαρήσεται· υμείς δε λυπηθήσεσθε, αλλ ἡ λύπη υμών εις χαράν γενήσεται…και υμείς ουν λύπην μεν νυν έχετε· πάλιν δε όψομαι υμάς, και χαρήσεται υμών η καρδία” (Ιωάν ις , 20-22).
Την αναστάσιμον ταύτην και υπερκόσμιον χαράν πρώται εβίωσαν αι λίαν πρωί ελθούσαι επί το μνήμα του Ζωοδότου Μυροφόροι Γυναίκες δια του μονολεκτικού Κυριακού λόγου “Χαίρετε” (Ματθ. κη ,9).Την ιδίαν αναστάσιμον χαράν βιούσα η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως διακηρύττει σήμερον στεντορία τη φωνή: “Αύτη η ημέρα Κυρίου, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή” (πρβλ. Ψαλμ. 117, 24). Ο έσχατος εχθρός, ο θάνατος, η λύπη, τα προβλήματα, η φθορά, η θλίψις, η δοκιμασία, σκυλεύονται και καταργούνται υπό του Νικητού Θεανθρώπου Κυρίου.
Ζώμεν, όμως, εντός ενός κόσμου εις τον οποίον τα μέσα γενικής επικοινωνίας μεταδίδουν συνεχώς δυσαρέστους πληροφορίας περί τρομοκρατικών ενεργειών, περί πολέμων κατά τόπους, περί καταστροφικών φυσικών φαινομένων, προβλημάτων λόγω θρησκευτικού φανατισμού, πείνης, προσφυγικού προβλήματος, ανιάτων ασθενειών, πτωχείας, ψυχολογικών καταπιέσεων, αισθήματος ανασφαλείας και λοιπών συμπαρομαρτουσών ανεπιθυμήτων καταστάσεων.
Έναντι των καθημερινών τούτων “σταυρών”, τους οποίους οι άνθρωποι αίρομεν με “γογγυσμούς”, έρχεται η Μήτηρ μας Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία να μας υπενθυμίση ότι ημπορούμεν να είμεθα χαρούμενοι, διότι ο αρχηγός μας Χριστός είναι ο νικητής αυτών, είναι ο φορεύς της χαράς, ο φαιδρύνας τα σύμπαντα.
Η χαρά μας στηρίζεται εις την βεβαιότητα της νίκης του Χριστού. Έχομεν την απόλυτον βεβαιότητα, ότι τόαγαθόν είναι ο νικητής, διότι ο Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον “και εξήλθεν ίνα νικήση”(πρβλ. Αποκ. ς ,2). Ο κόσμος εις τον οποίον θα ζήσωμεν αιωνίως είναι ο Χριστός:το φως, η αλήθεια, η ζωη, η χαρά, η ειρήνη.
Η Μήτηρ Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, παράτούς καθημερινούς σταυρούς καίτάς θλίψεις, ζη αποκλειστικώς και μόνον το γεγονός της χαράς. Βιώνει εντεύθεν, εν τη παρούση καί από της παρούσης ζωής, την Βασιλείαν του Θεού. Από του Ιερού τούτου Κέντρου της Ορθοδοξίας, από των σπλάγχνων του μαρτυρικού Φαναρίου, διακηρύττομεν “κατάτήν φωταυγή ταύτην νύκτα”, ότι προέκτασις και τέλος του σταυρού και της θλίψεως και διασκέδασις του κάθε ανθρωπίνου πόνου και της κάθε δοκιμασίας, είναι η Κυριακή διαβεβαίωσις: “Ουκ αφήσω υμάς ορφανούς” (Ιωάν. ιδ , 18-19). Ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμι πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος” (Ματθ. κη , 20). Αυτότόμήνυμα πρέπει να ακούσωμεν όλοι, να ακούση ο σύγχρονος άνθρωπος και να αφήση τον εαυτόν του να ίδη τον Χριστόν συμπορευόμενον μαζί του. Ναι, νά Τόν ίδη δίπλα του. Και θά Τόν ίδη, μόνον εάν ακούη και βιώνη τον λόγον Του εις την ζωήν του.
Το μήνυμα τούτο της κατισχύσεως της ζωής επί του θανάτου, της νίκης του ιλαρού φωτός της πασχαλίου λαμπάδος επί του σκότους της ακαταστασίας,και της διαλύσεως, δια του ανεσπέρου Φωτός της Αναστάσεως, των θλίψεων και των προβλημάτων ευαγγελίζεται το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εις ολόκληρον τον κόσμον και καλεί όλους τους ανθρώπους να το βιώσουν. Τους καλεί να σταθούν με πίστιν και ελπίδα ενώπιον του Αναστάντος Χριστού, ενώπιον του μυστηρίου της ζωής∙ τους καλεί να εμπιστευθούντόν κρατούντα τα ηνία πάσης κτίσεως Αναστάντα Κύριον, τον Κύριον της χαράς και της ευφροσύνης.
Χριστός Ανέστη, λοιπόν, αδελφοί και τέκνα! Αυτού του δεσπόζοντος της ζωής και κυριεύοντος του θανάτου Κυρίου ημών η Χάρις και το άπειρον Έλεος είησαν μετά πάντων.
Φανάριον, Άγιον Πάσχα,βιζ´
† Ο Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος προς Χριστόν Αναστάντα ευχέτης πάντων υμών.
