Την ανακοίνωση της Energean για τις μηνύσεις, τις απολύσεις και τις πειθαρχικές διώξεις θα την έχετε διαβάσει ήδη. Προσφέρεται όμως για σχολιασμό, αφού αυτή η ιστορία επαναλαμβάνεται για δεκαετίες στην χώρα μας και πάντα κάποιοι πέφτουν στην φάκα.
Είδαμε λοιπόν ότι οι μηνύσεις για μια σειρά από ποινικά αδικήματα για την παραβίαση των εγκαταστάσεων φυσικού αερίου υποβλήθηκαν κατά τεσσάρων συνολικά εργαζομένων. Όλοι τους, επίσης, πήγαν κόντρα στην εντολή της διοίκησης που είχε ξεκαθαρίσει ότι, όσο υπάρχει η κινητοποίηση στην πύλη του εργοστασίου (η “κατάληψη” που λέει η εταιρεία, η “Ομάδα Ασφαλούς Περιφρούρησης” που λέει το Σωματείο) δεν είναι δυνατό οι εγκαταστάσεις να λειτουργήσουν.
Ωστόσο, δύο εργαζόμενοι απολύθηκαν ενώ για τους άλλους δύο ξεκινά πειθαρχική διαδικασία, αφού καλύπτονται από τη συνδικαλιστική ιδιότητα. Η Energean, προφανώς, δεν δημοσιοποίησε τα ονόματα, αλλά η ουσία εδώ δεν αλλάζει: δύο εργαζόμενοι απλοί έχουν χάσει τη δουλειά τους για τους λόγους πού την έχασαν, ενώ για τους άλλους δύο πρέπει να «τρέξουν» πειθαρχικά κλπ όπου, προφανώς, το Σωματείο θα δώσει τις γνωστές του «παραστάσεις» υπέρ βωμών και εστιών.
Είναι αυτά τα προνόμια που χωρίζουν τους εργαζόμενους σε κοινούς θνητούς και μη και που, όταν έρχεται η ώρα μιας επίπτωσης -δίκαιης ή άδικης, δεν είναι αυτό το θέμα- οι κοινοί θνητοί θυσιάζονται και εκείνοι που τους ώθησαν, ουσιαστικά, στην πράξη που τιμωρείται είναι, τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα, στο απυρόβλητο. Οι πρώτοι αναλώσιμοι, οι άλλοι με ειδική μεταχείριση και, βέβαια, συχνά -πυκνά με πολιτικές καριέρες…
