Είναι γεγονὸς ότι μέσα σε κάθε εποχὴ της ιστορίας υπήρξαν και έζησαν, όπως υπάρχουν και ζούν, σημαντικὰ πρόσωπα και άνθρωποι που προσέφεραν και προσφέρουν πολλὰ στον πολιτισμό, στην επιστήμη, στην γνώση, στην πρόοδο, στην ευημερία, στην συγκρότηση των κοινωνιών, στην ειρήνη, στην διαμόρφωση της ελεύθερης σκέψεως, στην διεκδίκηση της ελευθερίας, της ισότητος και της δικαιοσύνης για όλους τους ανθρώπους και τους λαούς, στην κατάπαυση των πολέμων, στην καταγραφὴ σημαντικών βιβλίων, στην διαμόρφωση της παγκοσμίου πολιτιστικής κληρονομίας με την ανέγερση των επτά (7) θαυμάτων του αρχαίου κόσμου και των επτά (7) θαυμάτων του νέου κόσμου, στην ανακάλυψη και στην εφεύρεση νέων μέσων για την καλυτέρευση της ζωής, στην ανακάλυψη φαρμάκων για την θεραπεία ανιάτων ασθενειών, και γενικώς στην όλη προσπάθεια της ανθρωπότητος για το καλύτερο της ζωής, πλὴν όμως, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστὸς, ο Υιὸς και Λόγος του Θεού, που έγινε τέλειος άνθρωπος για την σωτηρία μας, είναι το μοναδικὸ θεανθρώπινο πρόσωπο επὶ της γής το οποίο μάς ανέβασε στην αιωνιότητα και στον ουρανό.
Αυτὸ ακριβώς ομολογεί και το συγκλονιστικὸ τροπάριο – απολυτίκιο της εορτής της Γεννήσεως του Χριστού, που ψάλλομε όλοι απὸ μικρὰ παιδιὰ στις εκκλησίες μας και στα σχολεία μας, αυτὴ την περίοδο με τα παρακάτω λόγια: «Η γέννησή σου, Χριστέ, Θεέ μας, ανέτειλε στον κόσμο το φώς της γνώσεως. διότι με αυτήν, εκείνοι που λατρεύουν τα άστρα διδάχθηκαν απὸ αστέρι να προσκυνούν, εσένα, τον ήλιο της δικαιοσύνης, και σένα να γνωρίζουν, την σταλμένη απὸ τα ύψη ανατολή. Κύριε δόξα σὲ σένα».
Η Γέννηση του Σωτήρος Χριστού, ο κόσμος μας, η φωτισμένη γνώση που ανέτειλε για πρώτη φορὰ στη ζωὴ των ανθρώπων, οι σοφοὶ εκείνοι άνθρωποι που ελάτρευαν τα άστρα και τώρα προσκυνούν την σταλμένη απὸ τον Θεὸ μοναδικὴ και αιωνία ανατολὴ του μοναδικού και ακτίστου φωτός, του μοναδικού ηλίου της αληθινής δικαιοσύνης, εμφανίζονται μπροστά μας και πάλι με ανάγλυφο και πνευματικὸ σχέδιο για να μάς μεταφέρουν στην συγκλονιστικὴ εκείνη στιγμὴ που εζησε η ανθρωπότητα και που μάς καταγράφει ο άγιος Ευαγγελιστὴς Λουκάς στο θεόπνευστο ευαγγέλιό του με μοναδικὸ τρόπο : «Τις ημέρες εκείνες ο καίσαρας Αύγουστος έβγαλε διάταγμα να απογραφή όλη η οικουμένη. Η απογραφὴ αυτὴ ήταν η πρώτη που έγινε όταν έπαρχος της Συρίας ήταν ο Κυρήνιος. Όλοι πήγαιναν, λοιπόν, να απογραφτούν, ο καθένας στον τόπο της καταγωγής του. Ανέβηκε και ο Ιωσὴφ απὸ την Ναζαρὲτ, πόλη της Γαλιλαίας, στην Ιουδαία, για να απογραφτή στην πόλη Δαβίδ, που ανομάζεται Βηθλεέμ, επειδὴ καταγόταν απὸ την οικογένεια και την γενιὰ του Δαβίδ. Είχε μαζύ του και την Μαριάμ, την μνηστή του, η οποία ήταν έγκυος. Τον καιρὸ ποὺ αυτοὶ ήσαν εκεί, ήλθε η ώρα της Μαριὰμ να γεννήση, και εγέννησε τον γιό της τον πρωτότοκο. Τον σπαργάνωσε και τον ξάπλωσε σε ένα παχνί, επειδὴ δεν βρήκαν μέρος στο πανδοχείο. Στην περιοχὴ εκείνη βρίσκονταν βοσκοὶ που έμεναν στο ύπαιθρο και φύλαγαν βάρδιες την νύχτα για το κοπάδι τους. Σε αυτοὺς παρουσιάσθηκε ένας άγγελος Κυρίου και τους περιέβαλε θεϊκὴ λαμπρότητα. Εκείνοι κατετρόμαξαν, αλλὰ ο άγγελος τοὺς είπε. μην τρομάζετε! Σάς φέρνω ένα χαρμόσυνο άγγελμα που θα γεμίση με χαρὰ μεγάλη όλο τον κόσμο. σήμερα στην πόλη του Δαβὶδ γεννήθηκε για χάρη σας Σωτήρας, και αυτὸς είναι ο Χριστὸς ο Κύριος. Και αυτο είναι το σημάδι για να τὸν αναγνωρίσετε . θα βρήτε ένα βρέφος σπαργανωμένο και ξαπλωμένο μέσα σε ένα παχνί. Ξαφνικὰ, κοντά στον άγγελο, παρουσιάσθηκε ένα πλήθος απὸ την ουράνια στρατιὰ των αγγέλων, που υμνούσαν το Θεὸ και έλεγαν. δόξα στον ύψιστο Θεὸ και ειρήνη στην γή, αγάπη και σωτηρία για τους ανθρώπους».
Στο μεγαλείο αυτὸ αὐτης της ουρανίου επὶ της γής μυσταγωγίας μάς προτρέπει ο άγιος Γρηγόριος, ο Θεολόγος, λέγοντας : «Τρέξε πολὺ γρήγορα μαζὺ με το αστέρι και φέρε δώρα μαζύ με τους μάγους, χρυσάφι στον βασιληά, λιβάνι στον Θεό, και σμύρνα στον νεκρό, που πέθανε για σένα. Δόξασε μαζὺ με τους ποιμένες, ύμνησε μαζὺ με τους αγγέλους, γίνου χορὸς δοξολογίας μαζὺ με τους αρχαγγέλους», και αλλού μάς λέγει. «Ω, πόσο αξιοθαύμαστη είναι η νέα ένωση! Ω, πόσο παράδοξη είναι η σύνθεση! Αυτὸς που υπάρχει δημιουργείται, ο αδημιούργητος πλάθεται, και ο ἀπεριόριστος περιορίζεται μέσω της νοεράς ψυχής, η οποία μεσιτεύει προς την Θεότητα και μέσω της ιλικής φύσεως που είναι η σάρκα μας. Εκείνος που δίδει τον πλούτο γίνεται πτωχός, επειδὴ λαμβάνει την σάρκα μου, για να γίνω εγὼ πλούσιος με την θεότητά του».
Με τον τρόπο αυτὸ εγκαινίζεται η επαναφορὰ του ανθρωπίνου γένους κοντὰ στη Χάρη και την Βασιλεία του Θεού, η οποία είναι «δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρὰ εν Πνεύματι Αγίω». Αυτὸ διεκήρυξε και ο Χριστός. «την ιδική μου ειρήνη σάς χαρίζω. Δεν σάς την χαρίζω όπως την προσφέρει ο κόσμος». Η μεγάλη αὐυτὴ εορτὴ της χριστιανωσύνης όλους μας, μάς συγκινεί και μάς ξεσηκώνει σε λαμπρὴ πανήγυρη διότι σήμερα «ο Θεὸς του Αβραάμ, του Ισαὰκ και του Ιακώβ, ο Θεὸς των προπατόρων μας, έδειξε την δόξα του Ιησού του δούλου του», και διότι «ο απόγονος του Αβραὰμ έφερε την ευλογία σε όλους τους λαοὺς της γής».
Ο άγιος Γρηγόριος, ο επίσκοπος Νύσσης και αδελφὸς του Μεγάλου Βασιλείου με μεγάλη χαρὰ αναφωνεί. «Να υψώσωμε, λοιπόν, το βλέμμα στην ουράνια στρατιά. να δούμε την χοροστασία των αγγέλων και να ακούσωμε την θεία τους υμνωδία. Για ποιὸ λόγο οι άγγελοι δοξάζουν την θεότητα που βλέπομε στα πιο υψηλά; Επειδὴ ψάλλοντας και λέγοντας ΄και επὶ γής ειρήνη΄ εγέμισαν απὸ μεγάλη χαρὰ καθὼς έβλεπαν την ειρήνη του Θεού, δηλαδή, τον ίδιο τον Υἱὸ και Λόγο του Θεού σεσαρκωμένο επάνω στη γή. Η γή, που ήταν προηγουμένως καταραμένη, και γεμάτη απὸ αγκάθια και τριβόλια, και ο τοπος της συμπλοκής και της εξορίας των κατεδικασμένων, εδέχθη την μοναδικὴ Ειρήνη, τον Χριστό. Τέτοιο θαυμαστὸ καρπὸ εγέννησε σήμερα η γή των ανθρώπων. Και όλα αυτὰ γίνονται σαν εκδήλωση εκ μέρους της ευδοκίας του Θεούη, διότι ο Θεὸς αναμιγνύεται με την ανθρωπίνη φύση για να υψωθή ο ανθρωπος στο ύψος του Θεού»
Αδελφοί μου και πνευματικά μου παιδιά,
«Ας πάμε και εμείς έξω απὸ το στρατόπεδο κοντά του, και ας υποφέρωμε τον ίδιο εξευτελισμὸ με τον νεογέννητο Χριστό μας, διότι δεν έχομε εδώ μόνιμη πολιτεία, αλλὰ λαχταρούμε την μελλοντική», όπως λέγει ο άγιος απόστολος Παῦύλος, και όλοι μαζύ, να είμεθα πάντοτε κοντὰ στον πονεμένο, στον πεινασμένο, στον φυλακισμένο, στον άνεργο, στον πρόσφυγα και στον μετανάστη, στον αδικημένο και ταλαιπωρημένο, στον ξένο, στον εξαρτημένο και στον περιθωριοποιημένο, επειδὴ «ο Χριστὸς δεν ήλθε στον κόσμο για να τον υπηρετήσουν, αλλὰ για να υπηρετήση και να προσφέρη την ζωή του λύτρο γιὰ όλους».
Χρόνια ευλογημένα και αγιασμένα, γεμάτα απὸ αγάπη, ομόνοια και δικαιοσύνη, γεμάτα απὸ την πίστη στον Χριστὸ και την αγάπη για την Ελλάδα μας, χρόνια χωρὶς φόβους μέσα μας και μάχες απὸ έξω μας, χρόνια δικά μας, χρόνια του αληθινού και μοναδικού αγίου Τριαδικού Θεού στη ζωή μας.
Με εγκάρδιες πατρικὲς χριστουγεννιάτικες ευχὲς και ευλογίες
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΦΙΛΙΠΠΩΝ, ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ & ΘΑΣΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
