του ΛΑΜΠΡΟΥ ΤΟΥΦΕΞΗ
Μία Τουρκική παροιμία λέγει: «ινσανίν κιοτουσού Λάζ» δηλαδή, των ανθρώπων ο κάκιστος είναι ο Λαζός (εννοεί τον Τούρκο Λαζό). Και στην περίπτωση του Ερντογάν έχει πλήρη εφαρμογή η τουρκική παροιμία, δεδομένου ότι ο Ερντογάν είναι Τουρκολαζός. Πράγματι, ο Ερντογάν είναι πρώτ’ απ’ όλα, ΚΑΚΟΣ, ΑΓΕΝΗΣ, ΧΟΝΤΡΑΝΘΡΩΠΟΣ. Και το έδειξε από την πρώτη στιγμή, ακόμη και στην πτήση από Τουρκία προς τα εδώ. Σηκώθηκαν να τον συνοδέψουν τιμητικά τρία πολεμικά αεροπλάνα μας, τα οποία θέλησε να διώξει λέγοντας ότι ο εναέριος χώρος είναι Τουρκικός!
Ο τρόπος δε που κάθισε στον καναπέ του Προεδρικού Μεγάρου της Ελλάδος, ο τόνος της φωνής του, έδειχναν άνθρωπο «κακοανατεθραμμένο». Επικαλέσθηκε την συνθήκη της ΛΩΖΑΝΗΣ, ενώ ο Πρόεδρος Παυλόπουλος αναγκάσθηκε να απαντήσει καταλλήλως ως συνταγματολόγος που είναι. Εξ’ άλλου η Συνθήκη της ΛΩΖΑΝΗΣ σχολιάστηκε από όλους τους σχολιαστές αλλά κανείς δεν τόλμησε να πει όλη την αλήθεια.
Για τον λόγο αυτό θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω το λήμμα Συνθήκη ΛΩΖΑΝΗΣ της εκ 52 τόμων Εγκυκλοπαίδειας ΠΑΠΥΡΟΣ LAROUSSE – BRITANNIKA.
Στον τόμο 34 διαβάζουμε:
Λωζάνης, Συνθήκη (Ιστ.) μετά την κατάρρευση του Ελληνικού Μετώπου της Μικράς Ασίας τον Αύγουστο του 1922, οι δυνάμεις της Αντάντ (Entente) για να αποτρέψουν πιθανή επίθεση του κεμαλικού στρατού στην ζώνη των Στενών και στην Κωνσταντινούπολη, που βρισκόταν υπό την κατοχή τους, επιδίωξαν τη σύγκληση διάσκεψης και την έναρξη διαπραγματεύσεων για την υπογραφή συνθήκες ειρήνης. Τόπος για την πραγματοποίησή της ορίστηκε η Λωζάνη, δηλαδή έδαφος ουδέτερο, το μόνο ανεκτό από τους Τούρκους και στη διάσκεψη που άρχισε 20 Νοεμβρίου 1922 έλαβαν μέρος οι δυνάμεις της Αντάντ, η Ελλάδα, η κεμαλική Τουρκία, η Γιουγκοσλαβία, η Ρουμανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, επίσης η Βουλγαρία και η Σοβιετική Ένωση για τη ρύθμιση της ελευθερίας των Στενών καθώς και το Βέλγιο και η Πορτογαλία για τον κανονισμό των οικονομικών και δημοσιονομικών σχέσεων με την Τουρκία. Η Ιαπωνία, ως σύμμαχος δύναμη, έστειλε αντιπροσώπους στη Λωζάνη, παρά το γεγονός ότι τα ενδιαφέροντά της τότε στη Μέση Ανατολή ήταν περιορισμένα, δεν έλαβε όμως ουσιαστικό μέρος στις διαπραγματεύσεις. Τα προβλήματα που ανέκυψαν κατά τη διάρκεια των εργασιών της διάσκεψης λόγω των αξιώσεων και της αδιαλλαξίας της τουρκικής πλευράς αλλά και των συγκρουόμενων συμφερόντων των Μεγάλων Δυνάμεων συνετέλεσαν όχι μόνο στην παράταση, αλλά και σε διακοπές των διαπραγματεύσεων που εισήλθαν στην τελευταία φάση μόλις στο τέλος Απριλίου 1923. Τελικά, στις 24 Ιουνίου 1923 υπογράφηκε η Συνθήκη της Λωζάνης, καθώς και οι σχετικές συμβάσεις, δηλώσεις και πρωτόκολλα, που ρύθμιζε όχι μόνο ελληνοτουρκικά θέματα, αλλά και άλλα που είχαν δημιουργηθεί παλαιότερα στις σχέσεις της Τουρκίας με όμορες ή δυτικές χώρες.
Από τα 143 άρθρα που περιλάμβανε, την Ελλάδα αφορούσαν λίγα, αλλά αποφασιστικής σημασίας για τις σχέσεις των δύο χωρών. Με το άρθρο 12 αναγνωρίστηκε οριστικά από την Τουρκία η ελληνική κυριαρχία «επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, Λήμνου, Σαμοθράκης, Λέσβου, Χίου, Σάμου και Ικαρίας», ενώ με το άρθρο 13 επιβλήθηκε στην Ελλάδα η υποχρέωση να μην εγκατασταθούν ναυτικές βάσεις στα νησιά και να διατηρούνται σε αυτά περιορισμένες μόνο στρατιωτικές δυνάμεις. Με τα άρθρα 14 και 17 η Τουρκία παραιτήθηκε από τα δικαιώματά της στα Δωδεκάνησα υπέρ της Ιταλίας, παραιτήθηκε επίσης από τα δικαιώματά της στην Αίγυπτο και στο Σουδάν και αναγνώρισε την προσάρτηση της Κύπρου στη Μεγάλη Βρετανία. Το άρθρο 14 όριζε ειδικό καθεστώς για την Ίμβρο και Τένεδο και συγκεκριμένα προέβλεπε: «Αι νήσοι Ίμβρος και Τένεδος παραμένουσαι υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν, θα απολαύουν ειδικής διοικητικής οργανώσεως, αποτελουμένης υπό τοπικών στοιχείων και παρεχούσης πάσαν εγγύησιν εις τον αυτόχθονα μη μουσουλμανικόν πληθυσμόν όσον αφορά την τοπικήν αυτοδιοίκηση και την προστασία των ατόμων και των αγαθών. Η τήρησις της τάξεως θα διασφαλίζεται υπό αστυνομίας στρατολογουμένης εκ του αυτόχθονος πληθυσμού, μερίμνη της ως άνω προβλεπομένης τοπικής διοικήσεως και υπό τας διατάξεις αυτής τιθεμένης».
Με τη συνθήκη καθορίστηκαν επίσης τα σύνορα μεταξύ της Τουρκίας και των χωρών Ελλάδας, Βουλγαρίας, Ιράκ και Συρίας. Κατά τη σύμβαση που ρύθμισε τα ελληνοτουρκικά σύνορα και τα τουρκοβουλγαρικά σύνορα, οι τρεις χώρες αναλάμβαναν την υποχρέωση να ουδετεροποιήσουν ζώνη 30 χιλιομέτρων από τη μεθόριο, να μην εκτελέσουν σε αυτήν οχυρωματικά έργα και να περιορίσουν στην περιοχή της τις στρατιωτικές δυνάμεις. Με τη σύμβαση των Στενών καθιερώθηκε η ελευθεροπλοΐα των εμπορικών και πολεμικών πλοίων, υπό ορισμένους περιορισμούς για τα δεύτερα σε περιόδους ειρήνης. Σε καιρό πολέμου, σε περίπτωση που η Τουρκία θα παρέμενε ουδέτερη, θα ίσχυε το καθεστώς της ελευθεροπλοΐας εάν όμως ήταν εμπόλεμη, θα ίσχυε μόνο για τους ουδετέρους.
Με τη συνθήκη ρυθμίστηκε επίσης το θέμα της ιθαγένειας των ατόμων που κατοικούσαν σε εδάφη τα οποία αποσπάστηκαν από την Τουρκία. Με ειδική σύμβαση της 30ής Ιανουαρίου 1923 ορίστηκε ο τρόπος υποχρεωτικής ανταλλαγής ελληνικών και μουσουλμανικών πληθυσμών (βλ. ΑΝΤΑΛΛΑΞΙΜΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ) από την οποία εξαιρέθηκαν οι κάτοικοι της Δυτικής Θράκης και οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης που είχαν εγκατασταθεί σε αυτήν πριν από τις 30 Οκτωβρίου 1918. Ανέλαβε επίσης με τη Συνθήκη της Λωζάνης την υποχρέωση σεβασμού του δικαιώματος των μειονοτήτων ως προς την προστασία της ζωής, την ελεύθερη άσκηση της λατρείας, και την ισότητα απέναντι του νόμου ανεξάρτητα από εθνικότητα, φυλή ή θρησκεία του ατόμου.
Από τη Συνθήκη της Λωζάνης, η Τουρκία, που παρακάθησε στη συνδιάσκεψη ως νικήτρια δύναμη, αποκόμισε ένα σπουδαίο πλεονέκτημα: καταργήθηκε το καθεστώς των διομολογήσεων.
Παρηκολούθησα ακουστικά (διότι η ΩΧΡΑ μου άφησε όραση 3-5% κι έχω αναπηρία 95%) τις συνεντεύξεις, καθώς και εκπομπές της ελεύσεως του Σουλτάνου Ερντογάν. Κανείς μα κανείς δεν έθιξε την σκανδαλώδη παραβίαση εκ μέρους της Τουρκίας, των όρων της συνθήκης της Λωζάνης εις βάρος μας:
Πού είναι οι Έλληνες των νήσων Ίμβρου και Τενέδου; Πού είναι ο ατιμάζων Ελληνισμός της Κωνσταντινουπόλεως; Απέμειναν μόνο 1500 ψυχές Ελλήνων γερόντων. Και χωρίς ντροπή ο Ερντογάν είπε: «Την μειονότητα των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη την προστατεύω».
Παραλλήλισε το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως με τον μουφτή Κομοτηνής. Μα δεν ξέρει ο άξεστος Τουρκολαζός ότι το Πατριαρχείο είναι παγκόσμιος θεσμός;
Πρόσεξα ακόμη – τι να πρωτοπεί κανείς;- ότι δεν απάντησε για την επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης. Επίσης, το ότι άλλα λέει το πρωί, άλλα το μεσημέρι κι άλλα το βράδυ. Είπε στο Προεδρικό Μέγαρο ότι το κατακεφαλήν εισόδημα του Έλληνα είναι 18.000 δολάρια. Το βράδυ Τσίπρα είπε ότι είναι 15.000 δολάρια ενώ των Τούρκων της Θράκης είναι 2.000 δολάρια.
Αναφορικά με την πρόσκληση στην χώρα μας του Ερντογάν, οι γνώμες διχάζονται.
Προσωπικός είμαι με αυτούς που λένε: «Τι το θέλαμε να έρθει στην χώρα μας. Γιατί τον καλέσαμε». Οι κυβερνητικοί πανηγύριζαν λέγοντας: «Ήρθε σαν Σουλτάνος κι έφυγε σαν Χότζας».
Η πρόσκληση του Τσίπρα με την συμβολή των Ανεύθυνων Ελλήνων (ΑΝΕΛ) απέβλεπε στην εσωτερική κατανάλωση. Τώρα πλανάται το ερώτημα: Επί επτά μήνες τι στην ευχή ετοιμασία έκανε η κυβέρνηση; Δεν έπρεπε να καλέσει τον Ουζούνογλου – καθηγητή του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου και προέδρου των Κωνσταντινουπολιτών Ελλάδος– καθώς και τον πρόεδρο των Ιμβρίων για να πάρει επίσημα στοιχεία της εξόντωσης του εκεί Ελληνισμού κατά παράβαση της συνθήκες ΛΩΖΑΝΗΣ;
Πολύς λόγος έγινε για την Θράκη μας και γίνεται συνεχώς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από την Θράκη μας ολόκληρη, κατέχουμε το 1/9. Τα υπόλοιπα, την μεν Ανατολική άρπαξε η Τουρκία, την δε βόρεια η Βουλγαρία.
ΕΛΕΟΣ! Εποφθαλμιούν και το 1/9 που μας απέμεινε. Αλλά ο Σουλτάν Ερντογάν (που άνοιξε πολλαπλά μέτωπα και δεν ξέρω πώς θα τα αντιμετωπίσει με διχασμένο Τουρκικό λαό) να μην ξεχνά ότι η Ιστορία έχει πολλά γυρίσματα.
Και εξηγούμαι: Εάν κανείς έλεγε ότι το 1821 μετά 100 χρόνια, δηλαδή το 1921, θα κυμάτιζαν περήφανες οι μπαρουτοκαπνισμένες σημαίες των Συνταγμάτων μας προ της Άγκυρας, πολλοί θα τον έλεγαν ονειροπαρμένο.
Και όμως είναι αλήθεια! Είναι γεγονός! Πράγμα που ανάγκασε τους Τούρκους να τραγουδούν με δάκρυα στα μάτια: «Άγκαρα νι τας ινε μπακ γκιοζλεριμίν γιασινέ μπακ μπις γιονανά γεσίρ ολντουκ κλπ».
Και το μεταφράζω: «Της Άγκυρας το βράχο δες, των ματιών μου τα δάκρυα δες, εμείς στην Ελλάδα γίναμε αιχμάλωτοι…κλπ».
Και κλείνω με την ρήση: «Ο Έλλην μαχητής δεν νικήθηκε στην Μ. ΑΣΙΑ. Νικήθηκε η ηγεσία του».
