Κριτική από τον Παύλο Λεμοντζή
Στην εποχή μας, όπου η τεχνολογία κυριαρχεί σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας, η ερωτική ζωή δε θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη. Πολυάριθμες είναι οι εφαρμογές οι οποίες προσφέρουν υπηρεσίες διαδικτυακών γνωριμιών. Η διαδικασία γνωριμίας με ένα νέο πρόσωπο δεν ήταν ποτέ εύκολη. Πίσω από τις ελκυστικές φωτογραφίες και τα αστεία μηνύματα ενδέχεται να κρύβονται πολλοί κίνδυνοι: σοβαρές οι πιθανότητες, τις οποίες ο μέσος χρήστης εφαρμογών online dating δεν προλαβαίνει να σκεφτεί.
Η επιλογή, λοιπόν, ερωτικού συντρόφου, στο πλαίσιο μιας διαδικτυακής γνωριμίας, μοιάζει περισσότερο με μια συνέντευξη για δουλειά, όπου κερδίζει ο υποψήφιος με τα κυρίαρχα προσόντα ή μοιάζει με κάποιο ριάλιτι τύπου Survivor, όπου ένα λάθος μπορεί να κοστίσει τη διεκδίκηση του «επάθλου» και να φέρει συναισθηματικές αντάρες, παρά με μια συνάντηση φέρουσα ένα happy end.
Το έργο «Match» ακολουθεί την τραγική ιστορία της Ελ, της τελευταίας ρομαντικής, της τελευταίας γυναίκας που πίστευε στον έρωτα. Και το πλήρωσε ακριβά.
Η Ελ προσπαθεί να βρει τον έρωτα μέσα από την τεχνολογία, με τη βοήθεια των εφαρμογών γνωριμιών, των γνωστών σε όλους μας dating apps. Όταν αυτή η αναζήτηση φαίνεται απογοητευτική, δεν το βάζει κάτω, αλλά αποφασίζει μαζί με δύο στενούς της φίλους να φτιάξουν το δικό τους dating app, να γίνουν ένα είδος matchmakers, προξενήτρες δηλαδή, και να αγωνιστούν κόντρα σε άλλες εφαρμογές, για να διασώσουν το ρομαντισμό στη σύγχρονη εποχή. Όμως τα πράγματα δε θα πάνε όπως τα σχεδίαζαν.
Μετά το προφίλ, μόνη ανησυχία των χρηστών εφαρμογών γνωριμιών είναι να βρουν κάποιο ταίρι – match, όπως αναφέρεται τις περισσότερες φορές. Ακόμη και οι πιο προσεκτικοί χρήστες, παρατηρείται ότι μπαίνουν στον πειρασμό και εντέλει μοιράζονται από αδιάφορες έως πολύ προσωπικές πληροφορίες στο διαδίκτυο.
Η Δανάη Λιοδάκη επιμένει να παίρνει θέση σε σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, κρατώντας μια χιουμοριστική και φρέσκια ματιά. Το πρωτότυπο, σύγχρονο θεατρικό έργο «Match» – που αναμένεται να κυκλοφορήσει άμεσα από την Κάπα Εκδοτική – μας καλεί να δούμε την πολιτική διάσταση των ερωτικών σχέσεων σήμερα. Σε μια εποχή που ο έρωτας γίνεται όλο και πιο δύσκολος, η Ελ και οι φίλοι της, μας ζητούν να επανεφεύρουμε την αγάπη σε όλες της τις μορφές και επιμένουν: «Αντιστάσου μαζί μας στην απομάγευση της ζωής!
Αντιστάσου μαζί μας στο τέλος του έρωτα!».
Αφορμή για το έργο πιστεύω πως ήταν η μετατόπιση του έρωτα από την οffline ζωή, στην online. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβεί, αφού η ίδια η ζωή των περισσότερων ανθρώπων, ταυτίζεται ολοένα και περισσότερο με τα social media;
Τσατάρουμε περισσότερο με γνωστούς κι αγνώστους και λιγοστεύουν οι κατ’ ιδίαν συζητήσεις, ίσως λόγω έλλειψης ελεύθερου χρόνου αλλά και ενός αυξανόμενου εθισμού του μέσου όρου στα κοινωνικά δίκτυα. Και μπορεί, έρευνες να δείχνουν ότι τα social media λειτουργούν ως αντικαταθλιπτικό για τους ηλικιωμένους ανθρώπους, δε συμβαίνει το ίδιο με τις νεαρότερες ηλικιακές ομάδες. Εκεί, βλέπουμε μια γενιά να αναζητά ερωτικό σύντροφο και να αναπτύσσει κώδικες, που είναι αναγνωρίσιμοι σχεδόν αποκλειστικά στη διαδικτυακή κοινότητα.
Μπορούμε να ζήσουμε ερωτικά χωρίς το τυχαίο της συνάντησης, χωρίς το ρίσκο της απόρριψης, χωρίς τον συγχρωτισμό μας σε χώρους δημόσιους ή ιδιωτικούς στην πρώτη μας γνωριμία; Μήπως γινόμαστε περισσότερο αναζητητές ηδονών, και αν ναι, είναι απαραίτητα κάτι αρνητικό αυτό; Η Δανάη Λιοδάκη επιχειρεί να δώσει απαντήσεις στην παραστατική τέχνη μέσω μυθοπλασίας, αλλά ρεαλιστικής απόδοσης στη σκηνή.
Χτίζει μια παράσταση, λοιπόν, σύγχρονη, με χιούμορ και φρεσκάδα, με γλώσσα κάπως σκληρή, αυτή που μιλάει η νεολαία ανεξαρτήτως φύλου, με γοργούς ρυθμούς, με εντυπωσιακά ευρήματα, από ραπ και ζεϊμπέκικο, έως μίμηση στο μικροφώνο και απολαυστικές σκηνές στο βίντεο. Μάλιστα, η σκηνή του έρωτα στα έμβια όντα με κινηματογραφημένες σκηνής ερωτοτροπίας αληθινών ζώων, άκρως διασκεδαστική και ευρηματική.
Οι τρείς πρωταγωνιστές: Μαρία Κωνσταντά, Ευσταθία Λαγιόκαπα, Αντώνης Χρήστου, άξιοι επαίνων. Ταχύτατη σκυταλοδρομία λέξεων και φράσεων, εναλλαγές ρόλων από το ίδιο πρόσωπο, ακροβατικά και κόμικς με προσωπεία δεινοσαύρου, ως σύμβολο αλλόκοτης οντότητας με λαίμαργη παμφάγα όρεξη.
Τα αρθρωτά σκηνικά του Νικόλα Κανάβαρη, λιτά αλλά απολύτως εξυπηρετικά στη δράση. Οι φωτισμοί του Γιώργου Κασσάκου στους ρυθμούς της παράστασης και η μουσική του Γιώργου Χανού, ο τέταρτος πρωταγωνιστής. Πανταχού παρούσα και εμβληματικά σημάδια χαράς, απογοήτευσης, τρέλας και ρομαντικών εξάρσεων.
Πρόκειται για μια ευχάριστη, διασκεδαστική και διδακτική παράσταση, που το μοναδικό της μείον είναι ότι αφορά κατά ένα τεράστιο ποσοστό γυναικείο νεανικό πληθυσμό, θέτοντας το αγόρι σε άχαρο ρόλο. Αυτόν του «Γύπα», αυτόν που φέρει τα πλείστα όσα ελαττώματα στη διαδικασία γνωριμίας και επιλογής ερωτικού συντρόφου, μέσω ιντερνέτ, έχων απέναντί του μια κοπέλα. Πιθανώς, η συγγραφέας με το θηλυκό της μυαλό, να ήθελε να δημοσιοποιήσει εμμέσως ότι το σθένος βρίσκεται στο αρσενικό που είναι ο άρπαγας και το πάθος στη γυναίκα, που οι περιστάσεις τη μετατρέπουν σε παθούσα.
Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και από 19 Δεκεμβρίου θα παίζεται στο ΠΛΥΦΑ.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Παίζουν: Μαρία Κωνσταντά, Ευσταθία Λαγιόκαπα, Αντώνης Χρήστου
Κείμενο- Σκηνοθεσία: Δανάη Λιοδάκη
Σκηνικά- Κοστούμια: Νικόλας Κανάβαρης
Μουσική: Γιώργος Χανός
Κινησιολογία: Στάλη Συμεών
Βοηθός Σκηνοθέτη: Λίνα Δημάκη
Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιώργος Κασσάκος
Φωτογραφίες Promo: Νίκος Κατσαρός
Σχεδιασμός αφίσας/ Βίντεο: Αντώνης Χρήστου
Σύμβουλος Δραματουργίας: Ανέστης Αζάς
Διεύθυνση Παραγωγής: Κωστής Παναγιωτόπουλος
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, Projektor ΑΜΚΕ, B.p.m. cultural group
ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ