Με το βιβλίο «Έτσι το έγραψαν οι Μοίρες», ξεκινά την συγγραφική της πορεία η Γερακίνα Μπουρίκα. Πρόκειται για ένα υπέροχο κοινωνικό μυθιστόρημα που ξεκινάει το 1947 την εποχή του Εμφυλίου και καταλήγει σήμερα. Μια περιπέτεια γεμάτη αγωνία, μυστήριο και ανθρώπινα πάθη, που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.
Το βιβλίο εξελίσσεται σε μπεστ σέλερ και έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον τηλεοπτικών παραγωγών για την μεταφορά του στις τηλεοπτικές οθόνες.
Για το βιβλίο, αλλά και την γενικότερη οπτική της στο συγγραφικό έργο, μιλά στη συνέχεια η ίδια η συγγραφέας Γερακίνα Μπουρίκα:
«Έτσι το έγραψαν οι μοίρες» ένα βιβλίο μπεστ σέλερ του 2016 που έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον για την δημιουργία ενός συγκλονιστικού σήριαλ, πείτε μας δυο λόγια για την υπόθεση.
Η ιστορία αυτού του βιβλίου ξεκινάει το 1947, σε ένα χωριό της Πελοποννήσου την εποχή του εμφυλίου πολέμου, που ένας καταραμένος θησαυρός, θαμμένος στα έγκατα της ελληνικής γης, σκορπάει τον θάνατο σε όποιον τον πλησιάζει. Στο ίδιο χωριό αργότερα την δεκαετία του ’70, μια γυναίκα έγκυος από τον παράνομο έρωτα με τον άντρα της αδερφής της, εγκαταλείπει τα πάντα και φεύγει στην Αυστραλία. Οι ιστορίες και τα πρόσωπα κάποια στιγμή στην πορεία του χρόνου, ενώνονται και αλληλεπιδρούν. Η ανθρώπινη απληστία και φιλαργυρία, το πάθος για το εύκολο κέρδος, οδηγούν μια ομάδα ανθρώπων στον όλεθρο. Είναι μια αληθινή ιστορία.
Η ανθρώπινη απληστία και η φιλαργυρία το πάθος το εύκολο κέρδος είναι η ανθρώπινη κατάσταση που καθορίζει την συμπεριφορά, πως το κρίνετε;
Δυστυχώς στην εποχή που ζούμε, μας έμαθαν πως μεγαλύτερη σημασία έχουν τα υλικά αγαθά. Και γύρω από την κατάκτηση αυτών, πολλοί άνθρωποι προσαρμόζουν τον χαρακτήρα τους και την συμπεριφορά τους. Ίσως όλη αυτή η κατάσταση που ζούμε μέσα από την κρίση που περνάει ο τόπος μας, να είναι ένα δυνατό χαστούκι αφύπνισης. Γιατί ουσιαστικά σε αυτή την κατάσταση έχουμε οδηγηθεί από την απληστία μας. Μας δίδαξαν πως την ευτυχία θα την βρούμε μέσα από τον πλούτο και ξεχάσαμε να ασχοληθούμε με το μεγαλείο που έχουμε μέσα μας και λέγεται ψυχή. Κι ας μην ξεχνάμε ποτέ και τον κανόνα της ζωής. «Ότι κατακτήσουμε χωρίς κόπο, εύκολα θα το χάσουμε».
Τελικά επεμβαίνουν οι μοίρες στη ζωή των ανθρώπων;
Πολλές φορές όλοι μας έχουμε την αυταπάτη ότι οι αποφάσεις που παίρνουμε είναι δικές μας, χωρίς ποτέ να σκεφτούμε το τι έχει συμβεί τυχαία γύρω μας και μας έκανε να πάρουμε αυτές τις αποφάσεις. Ποιοι ήταν οι άνθρωποι που βρέθηκαν στο δρόμο μας και ποιες οι συμπτώσεις που μας οδήγησαν τελικά κάπου. Όπως ακριβώς συνέβη και στους ήρωες αυτού του βιβλίου. Μια ανεξήγητη δύναμη τους οδήγησε εκεί που έπρεπε να πάνε. Οι Μοίρες σαν θεϊκές οντότητες στην μυθολογία μας πάντα με γοήτευαν. Η δύναμη που είχαν στα χέρια τους. Μεγαλύτερη ακόμη και από την δύναμη των θεών. Οι «Μοίρες» λοιπόν νομίζω καθορίζουν την ζωή μας. Απλά κάποιοι τους δίνουν άλλο όνομα. Τύχη, σύμπτωση, ατυχία…
Πότε ήταν η πρώτη επαφή με την συγγραφή, ποιο ήταν το ερέθισμα για να γράψετε το βιβλίο;
Το πότε ξεκίνησα να γράφω, δεν το θυμάμαι. Ίσως ήταν από πάντα. Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως για όλα όσα συνέβαιναν στη ζωή μου, πάντα εκεί δίπλα μου, υπήρχε μια κόλλα λευκό χαρτί που γέμιζε με εκείνα τα δικά μου. Τα κατά δικά μου. Μέχρι που έφτασε η ώρα η σωστή και μια κουβέντα, μια ιστορία με παρέσυρε στα μαγικά μονοπάτια της συγγραφής. Και έτσι απλά τα δικά μου, έγιναν για όλους. Τον Αύγουστο του 2013 μιλούσα με έναν φίλο, ο οποίος άρχισε να μου εξιστορεί μια ιστορία που είχε διαδραματιστεί κάποτε στο χωριό του. Αυτή ήταν η αφορμή να γίνει η αρχή… Με συνεπήρε τόσο η ιστορία που θέλησα να είναι το θέμα του πρώτου μου βιβλίου.
Υπάρχει κάποιος ήρωας που αγαπάτε περισσότερο;
Είναι το πρόσωπο της μάνας. Ο συγκεκριμένος χαρακτήρας με συγκινεί ιδιαίτερα γιατί τηρεί αυτό που πρέπει να είναι κανόνας για κάθε μητέρα. Να αγαπάει χωρίς όρους και να ξέρει να συγχωρεί. Γι’ αυτό και στο συγκεκριμένο βιβλίο αυτό το πρόσωπο δεν έχει όνομα. Είναι για μένα ένα σύμβολο. Είναι απλά η «μάνα».
Έχετε αισθανθεί ως μικρός θεός, όταν γράφατε το βιβλίο;
Θα μπορούσα να πω ότι ίσως υπάρχει αμυδρά αυτή η αίσθηση. Όμως αυτή η δύναμη είναι μοιρασμένη. Όταν θα το ανοίξει κάποιος από τους αναγνώστες και αρχίσει να το διαβάζει θα πάρει την πρώτη του πνοή. Εγώ μπορεί να δίνω το έρεισμα μέσα από την ιστορία και τους ήρωές της, έπειτα όμως ο καθένας με την φαντασία του προσθέτει πλέον την δική του μορφή και ερμηνεία.
Πώς βρίσκεται τις ιδέες σας; Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;
Κάποιο μέρος, ένα τραγούδι, ένα αντικείμενο, μια φράση. Η έμπνευση είναι όλα αυτά μαζί. Μικρά κομμάτια που σε συγκεκριμένο χρόνο ενώνονται. Όταν ξεκινάς να γράφεις όλο αυτό το συνονθύλευμα των ερεθισμάτων που έχεις πάρει ή έχεις νιώσει, ενώνονται και σε καθοδηγούν. Συνήθως η έμπνευση έρχεται όταν ξεκινώ να γράφω και όχι το αντίθετο.
Βιβλίο ή e-book; Ποιο από τα δύο προτιμάτε;
Σίγουρα όχι e-book. Τα βιβλία θεωρώ πως δεν είναι απλά αντικείμενα. Έχουν ψυχή. Θέλω να μπορώ να τα αγγίζω. Να μυρίζω το χαρτί και να τα βλέπω ακουμπισμένα στην άκρη του κομοδίνου να με περιμένουν να τα ανοίξω. Να μπορώ να τα ακουμπήσω επάνω μου με ικανοποίηση όταν φτάσω πλέον στο τέλος τους. Είναι όπως οι φίλοι, που όσο κι αν χαρείς διαβάζοντας ένα μήνυμά τους ηλεκτρονικό, δεν θα το συγκρίνεις με τίποτε με την στιγμή που βρίσκεσαι και πίνεις καφέ μαζί τους.
Πόσο επηρεάζει το βιβλίο η οικονομική κρίση;
Ο χώρος του βιβλίου δυστυχώς επηρεάζεται γιατί έχει άμεση σχέση με το εμπόριο. Σίγουρα οι πωλήσεις των βιβλίων έχουν μειωθεί σε σχέση με παλαιότερα, όμως ίσως κι εδώ γίνεται ένα ξεκαθάρισμα. Όταν κάποιος αναγνώστης δεν έχει την δυνατότητα να αγοράσει πολλά βιβλία, θα αγοράσει τα καλύτερα και μόνο.
Πόσο εύκολα η δύσκολα μπορεί ένας νέος συγγραφέας να βρει έναν εκδοτικό οίκο για να εκδώσει το βιβλίο του;
Αν κρίνω από το δικό μου βιβλίο, θα πω με σιγουριά πως δεν είναι δύσκολο. Το εύκολο γίνεται δύσκολο αν δεν το προσπαθήσεις.
«Όταν δεν έχεις τίποτε να χάσεις, το ρίσκο είναι η πιο ασφαλής επιλογή».
Αυτό το έγραψα κάποτε στον εαυτό μου, και το δανείζω σε όποιον δεν τολμά να παλέψει για κάτι που αγαπά έχοντας στο μυαλό του τον φόβο της αποτυχίας.
Εσείς με ποια κριτήρια επιλέγετε ένα βιβλίο;
Αν μιλάμε για μυθιστορήματα, εκτός από τα κλασσικά βιβλία, συνήθως λειτουργώ με το ένστικτο. Δεν με ενδιαφέρει κάποιο συγκεκριμένο είδος μυθιστορήματος ιδιαίτερα. Ανάλογα με τις ανησυχίες μου κάθε εποχή γίνεται η επιλογή του είδους. Μεγάλο ρόλο για μένα παίζει η μορφή του βιβλίου. Εμείς όλοι που αγαπάμε το διάβασμα, νομίζω έχουμε καταλάβει πως τα βιβλία πλέον μας μιλάνε και μας καλούν να τα διαλέξουμε με έναν μαγικό τρόπο. Γι αυτό και συνήθως δεν ρωτάω να μου προτείνουν κάτι. Ταξιδεύω στα ράφια και περιμένω την διαφορά του ενός βιβλίου που θα μου τραβήξει την προσοχή. Αν βέβαια μου αρέσει ένας συγγραφέας, θα τον διαλέξω ξανά και ξανά. Το απολαμβάνω όταν νιώθω οικειότητα με τον τρόπο γραφής κάποιου.
Υπάρχουν καλά και κακά βιβλία;
Βιβλία υπάρχουν άπειρα όμως δεν χαρακτηρίζονται καλά ή κακά. Τα βιβλία είναι σαν τον έρωτα. Το σκουπίδι του ενός ίσως είναι ο θησαυρός κάποιου άλλου.
Έρωτας, πάθος, ελπίδα, καλό και κακό, η λογοτεχνία και η φιλοσοφία έχουν γράψει εσείς τι θα γράφατε;
Ας ζούμε τη ζωή μας όπως την ορίζει το ένστικτό μας. Είναι όμορφο να διαβάζουμε για έρωτες και πάθη, καλό και κακό. Μην αρκεστούμε όμως στην θεωρία των άλλων. Ας είναι αυτά το έναυσμα γιατί η αληθινή ζωή είναι έξω από τα βιβλία και μας περιμένει να την φιλοσοφήσουμε οι ίδιοι μέσα από τα λάθη και τις εμπειρίες μας.
Γράφετε κάτι αυτή την περίοδο;
Αυτή τη στιγμή έχω ξεκινήσει να γράφω το τρίτο βιβλίο μου. Το δεύτερο θα κυκλοφορήσει σε ένα μήνα περίπου και πάλι από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ και οφείλω να ομολογήσω πως η αγωνία μου κορυφώνεται μέχρι να έρθει η στιγμή να το πιάσω στα χέρια μου.
Αν κάποιος αναγνώστης, θέλει να επικοινωνήσει μαζί σας, με ποιον τρόπο θα μπορούσε και από που μπορεί να αποκτήσει το βιβλίο σας.
Η σελίδα μου στο facebook, «Γερακίνα Μπουρίκα», είναι ο πιο άμεσος τρόπος επικοινωνίας μαζί μου. Το βιβλίο διατίθεται σε βιβλιοπωλεία σε όλη την Ελλάδα όπως και μέσω διαδικτύου.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Η Γερακίνα Μπουρίκα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ν. Αρτάκη Ευβοίας. Η ζωή την οδήγησε επί τέσσερα χρόνια να εγκατασταθεί στη Βόρεια Ελλάδα και τα τελευταία δεκατέσσερα να ζει μόνιμα στην Αθήνα. Τα λογιστικά και οι πωλήσεις ήταν το βασικό της επάγγελμα, μέχρι τη γέννηση των παιδιών της, Βασιλικής και Δημήτρη. Η τύχη που της χάρισε τη δυνατότητα να ασχοληθεί αποκλειστικά με το «επάγγελμα μητέρα» της έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψει τα υπέροχα μονοπάτια της συγγραφής.
