Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., το Λύκειο Ελληνίδων και η Θρακική Εστία Καβάλας, παρουσίασαν την Κυριακή 12 Μαΐου 2019 στις 7 το απόγευμα, στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου την παιδική παράσταση «Η Ταγαροβρεμέν’ (Σηλυβριά)». Πρόκειται για την δραματοποίηση ενός θρακιώτικου παραμυθιού. Πλήθος κόσμου παρακολούθησε την παράσταση. Η είσοδος ήταν ελεύθερη για το κοινό.
Η Θεατρική Διδασκαλία και η Σκηνοθεσία ήταν του Παναγιώτη Παπάζογλου και της Σμαράγδας Μελαδιανού (Λύκειο Ελληνίδων Καβάλας) Δασκάλα Χορού: Ιωάννα Βασιλειάδου. Αφηγήτριες ήταν η Παρθένα Ιωαννίδου και η Γεσθημανή Κούφτα (Θρακική Εστία Καβάλας) Δασκάλα Χορού: Νίκη Δρομπαλή. Προλόγισε η Πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας κ. Κορίνα Χιώτη – Πράσσα. Χαιρέτησαν οι Πρόεδροι του Λυκείου Ελληνίδων και της Θρακικής Εστίας κ.κ. Μαρίνα Φιλιππίδου και Νικος Τσουμπάκης.
Τα λαϊκά παραμύθια της Θράκης αντανακλούν τα ενδιαφέροντα και την ιδιοσυγκρασία των Θρακών και μας προσφέρουν σπάνιες εικόνες από τη συγκρότηση της καθημερινής ζωής στη Θράκη. Τα παραμύθια λέγονταν στη Θράκη σε διάφορες περιστάσεις. Οι γυναίκες τα αφηγούνταν, όταν νυχτέρευαν, όταν δούλευαν στο λανάρισμα των μαλλιών, στο τρίψιμο του καλαμποκιού. Οι μυλωνάδες τα έλεγαν, όταν πήγαιναν οι χωρικοί να αλέσουν το σιτάρι στους νερόμυλους και περίμεναν τη σειρά τους. Οι τσομπάνηδες στα καλύβια τους, οι κυνηγοί, οι τσαγκάρηδες έλεγαν συχνά παραμύθια τολμηρά για να γελάσουν. Οι άντρες στα καφενεία μερικές φορές έλεγαν παραμύθια που διαρκούσαν πολλές βραδιές.
Σχετικά με τις καταγραφές των θρακιώτικων παραμυθιών αξίζει να αναφερθεί ότι άρχισαν να δημοσιεύονται μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα και τεράστια ήταν η συνεισφορά στην καταγραφή παραμυθιών του Πολύδωρου Παπαχριστοδούλου από τις Σαράντα Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης, καθώς και της Ελπινίκης Σταμούλη-Σαραντή από τη Σηλυβρία.
Μέσα από το λαϊκό αυτό παραμύθι προβάλλουν αξίες και μηνύματα όπως:
- Η αξία της φιλοξενίας, που προσφέρεται κυρίως από τους απλούς ανθρώπους του λαού.
- Η αξία της μόρφωσης και η επιθυμία και τα όνειρα των γονιών για ένα καλύτερο μέλλον του παιδιού τους
- Η χαρά που δίνει ένα παιδί σε μια οικογένεια ή μια άκληρη γυναίκα.
- Η αγάπη της μητέρας, φυσικής ή ακόμα και θετής, όπως εκφράζεται μέσα από την αγάπη και της γυναίκας του τσομπάνη, της περιβολάρισσας αλλά και της βασίλισσας προς το κοριτσάκι.
- Η δύναμη της αγάπης που μαλακώνει την καρδιά.
- Η δύναμη της μοίρας που υπερνικά τα πάντα.
Και όπως συμβαίνει στα περισσότερα παραμύθια, το τέλος είναι πάντα καλό. Είναι φανερή η προσπάθεια των παραμυθάδων να δείξουν ότι πάντα υπάρχει ελπίδα, ότι σε αυτόν τον κόσμο όλα μπορεί να συμβούν, κανείς δεν πρέπει να απογοητεύεται και κανένας δεν είναι μόνος του. Έτσι κι εδώ οι φτωχοί γίνονται πλούσιοι, το άδικο και η κακία τιμωρούνται και η καλοσύνη ανταμείβεται. Ο γάμος και οι χαρές αποτελούν την ευτυχή κατακλείδα, που καταξιώνει την ένωση δύο ανθρώπων και τη διασφάλιση της αρμονίας και της συνέχισης της ζωής.
Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της παράστασης!
