Ο Χρήστος Κεραμίδης, μίλησε στον Γιάννη Μάλλιο για τη νέα του ποιητική συλλογή «Ένα ποτάμι φως», υποστηρίζοντας ότι ο ποιητικός Λόγος πρέπει να γίνει ανθρώπινος, απολογητικός και να επιστρέφει στην κοίτη μιας ήρεμης φωτεινής ροής.
Πρόσθεσε ακόμη, ότι οι ποιητές δεν μπορούν να αποστασιοποιηθούν από την κοινωνική αδικία. Δεν παραμένουν αμέτοχοι, και γράφουν γι’ αυτήν με συνεχείς επικλήσεις στις υψηλότερες μορφές Δικαίου.
Πιστεύει, πως η διαδικασία της εκφοράς του ποιητικού Λόγου, είναι μια δημιουργική πράξη, που πατά πιο στέρεα στη σύνθετη συνεργασία νου και σώματος.
Τέλος, υποστηρίζει, ότι στην πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε, του φτάνουν οι χειρονομίες αγάπης των απλών συμπολιτών του. Κι είναι αυτό η μόνη του ικανοποίηση. Η πιο μεγάλη αμοιβή του!
1– Ποιο είναι το μήνυμα της νέας ποιητικής σας συλλογής «Ένα ποτάμι φως»;
Είναι λάθος να πιστεύουμε πως η ποίηση μπορεί, με ξεκάθαρο τρόπο, να στείλει μηνύματα στους ανθρώπους. Η ποίηση δεν έχει διδακτική αποστολή. Υπαινίσσεται! Δεν παγιδεύεται στα λάθη μιας άγονης ρητορικής. Είναι εξουσιοδοτημένη μόνο για να στέλνει μηνύματα πνευματικής ωραιότητας, και να μάχεται — όπως αυτή ξέρει — προτείνοντας μια ανώτερη κοινωνική και ηθική λειτουργία. Πάνω σ’ αυτούς τους άξονες κινείται, προβληματίζει, παρηγορεί και μαγεύει.
Δεν αποκαλύπτεται! Είναι μια παλιά γλώσσα που βυθίζεται «στις ρίζες της καταγωγής του ανθρώπου».
Δεν υποκαθιστά τους φιλόσοφους και τους πολιτικούς ή κοινωνικούς, καταξιωμένους επιστήμονες.
Είναι όμως επίκαιρη. Διδάσκει με όλα όσα αποκρύπτει, και συγκινεί με τη σιωπή και τη μέγιστη ειλικρίνειά της!
Το παραλήρημα της αυτόματης γραφής δεν υπηρετεί πλέον τη μουσικότητα του στίχου. Δεν απευθύνεται στον φυσικό του αποδέκτη που είναι ο μέσος αναγνώστης. Είναι ποίηση ερμητική, και, αν είναι άτεχνη, αφορά μόνο αυτόν που την έγραψε. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν καλοί ποιητές, ιδιαίτερα νέοι, που γράφουν εκπληκτικά ποιήματα.
Ο Λόγος πρέπει να γίνει ανθρώπινος, απολογητικός, να επιστρέφει στην κοίτη μια ήρεμης φωτεινής ροής. Αυτό είναι το μήνυμα της νέας ποιητικής μου συλλογής.
2–Τί ρόλο παίζουν στα ποιήματά σας η νοσταλγία, ο έρωτας και η γυναίκα;
Η νοσταλγία για κάποιον απραγματοποίητο έρωτα μπορεί ν’ αναδημιουργεί τα συναισθήματα, και να τα επαναφέρει στην ένταση μιας πρώτης καταγραφής. Βοηθά τον ποιητή να «αγγίζει» την Τάξη των λέξεων που είναι μόνο μία και μοναδική, υπακούοντας μ’ αυτόν τον τρόπο στο μυστήριο και τη μουσικότητα της δημιουργίας.
Στα ποιήματά μου, πράγματι, υπάρχει ένας ερωτισμός που, όμως, απευθύνεται περισσότερο στον έρωτα παρά στο ερωτικό αντικείμενο.
3– Ποια είναι τα δομικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα καλό ποίημα;
Να έχει τα στοιχεία της καθαρής ποίησης. Έμπνευση, νόημα και στίχος να φιλιώνουν και να γεννιούνται μαζί.
4– Η ζωή επηρεάζει την ποίηση ή η ποίηση τη ζωή;
Είναι αμφίδρομη η σχέση επιρροής τους.
5– Από πού έρχεται η δημιουργική έμπνευση στον Χρήστο Κεραμίδη για να γράψει ένα ποίημα;
Από την ομορφιά της ανέγγιχτης φύσης και την ωκεάνια «των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων», έτσι όπως την τραγούδησε ο αγαπημένος μας ποιητής Νίκος Καββαδίας. Αλλά και από τα πιο ασήμαντα πράγματα, που κάποιος μπορεί να περνά αδιάφορα δίπλα τους!
Απ’ όλα τα ταπεινά που νοηματοδοτούνται και κάνουν πολύτιμη τη ζωή μας.
Ακόμη -κι αυτό είναι πολύ λυπηρό!- απ’ ό, τι προκαλεί αθλιότητα και παρακμή!
Κι αυτό συμβαίνει σ’ όλους τους δημιουργούς, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση. Οι ποιητές, ειδικότερα, δεν μπορούν ν’ αποστασιοποιηθούν από την κοινωνική αδικία και γράφουν γι αυτήν με συνεχείς επικλήσεις στις υψηλότερες μορφές Δικαίου!
6– Σε μια εποχή κρίσης, σήψης και παρακμής, η ποίηση είναι το κλειδί για την έξοδο απ’ όλα αυτά;
Η Ποίηση δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα. Αλλάζει μόνο τις λογικές που τη στηρίζουν.
7– Το Ελληνικό κράτος είναι παρών στην ελληνική ποίηση και στους Έλληνες ποιητές;
Μόνο όταν κέρδιζαν διεθνείς διακρίσεις και βραβεία. Ωστόσο, αν υπήρχε έστω και λίγη φαντασία, θα μπορούσαν, μία φορά έστω, σε κάποιο θέατρο της πόλης να τους χαρίσουν από ένα λουλούδι! Να τιμούν, εντελώς ανέξοδα, εκείνους που σηκώνουν το βαρύ φορτίο των λέξεων και ιδεών, αλλάζοντας την ποιότητα της ζωής μας
8– Ποιο συναίσθημα σας ωθεί να γράφετε για τις «Χαμένες Πατρίδες», για τον Πόντο, τον Χορό, την Μητέρα, τον Πατέρα, άξονες που πρωταγωνιστούν στα ποιήματά σας;
Είμαι Πόντιος δεύτερης γενιάς και η αναπόληση αυτή παρέμεινε μέσα μου από τις άμεσες διηγήσεις.
Είναι εκείνο το συναίσθημα, που με κάνει να πιστεύω, ότι οι ζωντανοί εξακολουθούν να ζουν με όσα αγαπημένα πρόσωπα έφυγαν από τη ζωή, μόνο όταν τα νοιάζονται και τα θυμούνται! Ο χορός, η Σέρρα , γιγαντώνει αυτή την επιθυμία. Την ανασηκώνει από το βαρύ της πέλμα και την ανυψώνει στα ουράνια!
9– Ένας ποιητής πρέπει να είναι πρώτα ένας καλός αναγνώστης ή ένας καλός δημιουργός; Να λειτουργεί με το συναίσθημα ή με τη λογική;
Η ικανότητα να γράφεις είναι ένα χάρισμα που το αναγνωρίζεις από τη εφηβική σου ηλικία. Θέλει, ωστόσο, πολύ δουλειά για να το αναπτύξεις
Η ποίηση είναι η πιο μεγάλη χειρονομία πρόσκλησης στη σκληρή και μεγάλη περιπλάνηση του «ερημίτη». Στην περιπλάνηση, που δεν μπορεί παρά να συνεχίζεται όσο υπάρχει η ανθρώπινη σκέψη.
Ο περιορισμός του νοηματικού περιεχομένου του ποιήματος στο ελάχιστο, για να γίνει ο στίχος πιο μουσικός και υποβλητικός, δεν απέδωσε μεγάλους καρπούς. Οδηγήθηκε στην επιμελημένα δυσνόητη γραφή, την κατασκευασμένη, που καλύπτει μ’ αυτόν τον τρόπο τις αδυναμίες της.
Ο αστερισμός που το φως του κυριαρχεί πάνω από ένα ολέθριο ναυάγιο, συμβόλιζε για τον Γάλλο ποιητή, Stéphane Mallarmé, το ναυάγιο της φιλοδοξίας του να μεταμορφώσει το ιδεατό σε πραγματικότητα.
Πάντα με γοήτευαν η Φιλοσοφία, τα Μαθηματικά κι οι φυσικοί νόμοι, που βοηθούν στην καλύτερη προσέγγιση του άρρητου κόσμου, του κόσμου που δεν μπορεί να ειπωθεί.
Η δημιουργική διαδικασία πατά πιο στέρεα στη σύνθετη συνεργασία νου και σώματος.
10–Η αποστολή του ποιητή πρέπει να είναι ένας καλός δημοσιοσχεσίτης για να προβάλλεται και ν’ αναγνωρίζεται ή να στρατεύεται στην ίδια την ποίηση;
Το δεύτερο, γιατί ένας καλός ποιητής δεν βρίσκει χρόνο για δημόσιες σχέσεις. Του φτάνουν οι χειρονομίες αγάπης κάποιων απλών συμπολιτών του. Κι είναι αυτό, η πιο μεγάλη του ικανοποίηση! Η πιο μεγάλη αμοιβή του!
