Στον Πρίνο φαίνεται να έχει επικρατήσει ένας παραλογισμός. Εθελούσιες έξοδοι εργαζομένων, όταν μια επιχείρηση κάνει για μια σειρά λόγων αναδιάρθρωση, γίνονται σε όλες τις χώρες του κόσμου, σε κάθε είδος επιχειρήσεων. Η ΔΕΗ, για παράδειγμα, η μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση της χώρας, ένα συγκρότημα με προφανή τη σημασία των κανόνων ασφαλείας, έχει σε εξέλιξη ένα (ακόμη) πρόγραμμα εθελουσίας και περίπου δεν ακούγεται κιχ.
Να δεχθούμε ότι έτσι οι εργοδότες χρυσώνουν το χάπι στους εργαζόμενους; Να το δεχθούμε, σε κάθε περίπτωση, τα μεγάλα πακέτα αποζημιώσεων και η πρακτική αυτή είναι μια πραγματικότητα που, σε βάθος χρόνου, φέρνει τελικά και νέους κύκλους ανάπτυξης.
Είπε να κάνει το ίδιο και η Ενεργειακή, που 13 χρόνια στον Πρίνο δεν έχει κάνει ούτε μια απόλυση -αντίθετα, μπορούμε να θυμηθούμε μερικές επί διοίκησης Β. Παππά- και εγένετο χαμός. Πόλεμος από το Σωματείο και την πρώην διοίκηση, κατάληψη των εγκαταστάσεων, τραμπουκισμοί σε βάρος εργαζομένων που δέχθηκαν το πρόγραμμα κλπ γνωστά και μη εξαιρετέα. Βήμα μετέωρο από το Σωματείο και τους καθοδηγητές του, αφού και η εθελουσία έγινε, και η εθελουσία δεν πέτυχε -άρα, ο κίνδυνος απολύσεων ήρθε πιο κοντά- και ξεκίνησε ένας κύκλος παράνομων πράξεων όπως η κατάληψη της εισόδου, τα επεισόδια αλλά και τα συνεχή ΟΧΙ στις εντολές της διοίκησης.
Οι τελευταίες, μετά την κατάληψη που ξεκίνησε ουσιαστικά πριν τρεις μήνες, ήταν σαφείς: να σταματήσει η λειτουργία των εγκαταστάσεων μέχρι να αποκατασταθούν οι συνθήκες ασφαλούς λειτουργίας. Για κάθε νοήμονα άνθρωπο, δεν μπορεί μια βιομηχανία να λειτουργεί με ασφάλεια υπό κατάληψη! «ΟΧΙ» ήταν η απάντηση από την διοίκηση της Καβάλας και από Σωματείο, με αίτημα να ακυρωθεί η εθελουσία. Μια εθελουσία που αν οι συνδικαλιστές είχαν κάτσει στο τραπέζι και είχε αποδώσει με κάποιο συμβιβασμό, ίσως τώρα όλα να ήταν πιο ήρεμα.
Φυσικά η εταιρεία δεν πήρε πίσω το πρόγραμμά της. Και αφού οι διευθυντές της στην Καβάλα δεν το εφάρμοζαν, τους απομάκρυνε, αφού είχαν θεμελιώσει πλήρη συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Νέος γύρος έντασης, νέο αίτημα τώρα «φέρτε πίσω Παππά – Ιωαννίδη» (ξεχάστηκε το αίτημα για να ακυρωθεί η εθελουσία…) και, το χειρότερο, προσπάθεια να ξεκινήσει να λειτουργεί ο Πρίνος όταν η διοίκησή του όχι μόνο έχει δώσει εντολή μη επαναλειτουργίας μέχρι να υπάρχουν συνθήκες ασφαλείας αλλά και εμποδίζεται να πάει να διοικήσει τις εγκαταστάσεις.
Οι τελευταίες φυσικά παρέμειναν κλειστές, οι υπαίτιοι της προσπάθειας να ανοίξουν οι εγκαταστάσεις καταλαβαίνουμε ότι βρίσκονται αντιμέτωποι με διοικητικές και νομικές διαδικασίες – και βέβαια κανένας Παππάς και κανένας Ιωαννίδης δεν επέστρεψαν στις θέσεις τους.
Γίνονται αυτά τα πράγματα; Και γίνεται εν έτει 2021 να συνδιοικούν τον Πρίνο -ή, ακόμη καλύτερα- να τον διοικήσουν και μόνοι τους; Μην το γελάτε, το υπαινίχθηκε σε ανακοίνωσή της η νομική σύμβουλος του Σωματείου και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Καβάλα Τάνια Ελευθεριάδου…
Για το Σωματείο – και προφανώς τον Βαγγέλη Παππά που κινεί τα νήματα (εκείνος πήρε το μικρόφωνο στη συνέλευση των εργαζομένων μετά την απομάκρυνσή του και σάλπισε… ανένδοτο αγώνα) προφανώς γίνονται! Αν Βαγγέλης Παππάς και Μανώλης Κελαϊδάκης όντως τα πιστεύουν όλα αυτά, στο τέλος και μετά από χρόνια ίσως ακούσουμε το «είχαμε ψευδαισθήσεις», όπως είχε πει ο αρχηγός του κόμματος της νομικής τους Συμβούλου και πρώην πρωθυπουργός σε μια στιγμή αυτοκριτικής (;).
Αν όμως αντιλαμβάνονται το προφανές ότι «ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ» και κίνητρό τους είναι μόνο οι προσωπικές τους πολιτικές καριέρες, τότε θα πρέπει να είναι έτοιμοι να αναλάβουν και την ευθύνη για την περιπέτεια στην οποία έχει μπει ο Πρίνος, την διάρκεια που θα μείνει κλειστός, τις δουλειές που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα αρχίσουν να χάνονται και το πλήγμα που θα δεχθεί η τοπική μας οικονομία και η κοινωνία του νομού Καβάλας γενικότερα.
