της Ανδρομάχης Διαμαντοπούλου
Όλοι σ’ αυτό το νησί ζούμε, δημιουργούμε, χτίζουμε την Θάσο μας. Άλλος ζει και τους 12 μήνες, άλλος δύο (συνήθως τους καλοκαιρινούς), άλλος πάλι μένει 15 μέρες, άλλος δύο μέρες, έρχεται σαν τουρίστας.
Όπως και να’χει όμως, όλοι… Όλοι μας πάνω στη Θάσο πατάμε.
Σ’ αυτό το νησί, που πάνω στην πέτρα, πάνω στο μάρμαρο βγάζει το πεύκο και το κρατάει και το γεννάει, σα να’ ταν τόσο εύκολο αυτό, το κρατάει σαν λουλούδι.
Πως είναι να’ σαι βράχος με πεύκο επάνω
Πως είναι να ‘σαι Θάσος;
λέω σε ένα ποίημα μου.
Αλήθεια, έχουμε αναρωτηθεί πώς της φερόμαστε;
Πώς πατάμε, αλήθεια, πάνω της, πατάμε απαλά ή πατάμε με τα τακούνια, με τις μπότες βάρβαρα, πώς πατάμε πάνω στην Θάσο;
Τι είναι η Θάσος για μας;
Τι είναι η Θάσος αλήθεια για εμάς;
Πως αγγίζουμε την Θάσο, πώς πατάμε αλήθεια πάνω της;
Φροντίζουμε ώστε να διατηρούμε την γραφικότητα της; Ή απλά την χρησιμοποιούμε για να θησαυρίζουμε και μόνο;
Πόσο μπροστά αλήθεια πήγαμε όλα αυτά τα χρόνια;
Τι άλλαξε από την εποχή του παππού και της γιαγιάς μας, όταν χρειαζόμαστε ακόμα 3 ώρες για να μας πάνε απέναντι;
Γιατί χάσαμε τα δελφίνια, γιατί τον χειμώνα όλες οι ναυτιλιακές έχουν λιγοστά δρομολόγια σε αντίθεση με το καλοκαίρι;
Τι άλλαξε όταν υπάρχει ένα ατύχημα να μας πηγαίνουνε πρώτα στον Πρίνο και μετά να μας γυρίζουν στον Λιμένα, αλλάζοντας μας φορεία, για να φύγουμε επιτέλους απέναντι πάντα καθυστερημένα;
Ποιες είναι οι ευθύνες μας γι’ αυτό;
Γιατί δεν έχουμε στο Κέντρο Υγείας του Πρίνου αξονικό τομογράφο, αλλά και γιατρό που θα βγάζει την διάγνωση;
Πόσο φταίνε οι πλούσιοι, που μπορούν να βοηθήσουν για να έχουμε αλλά δεν το κάνουν, αλλά και όλοι εμείς με τον μικρό οβολό μας και δεν το πράττουμε;
Στηρίξτε το Κέντρο Υγείας του Πρίνου ξανά, αν θέλετε να χτίζετε σωστά πάνω στην Θάσο.
Όχι αλλά εξάστερα ξενοδοχεία με πισίνες, που να δούμε πού θα βρείτε νερό να τις γεμίζετε σε λίγα χρόνια… Δεν μας σώζουν από μόνα τους όλα αυτά, ούτε αλλάζουν τη ζωή μας ουσιαστικά.
Μη χτίζετε άλλο πάνω στην άμμο… Χτίστε επιτέλους στέρεα γιατί το ακριτικό νησί μας, μας χρειάζεται όλους να μένουμε και τους 12 μήνες επάνω του, να το αγαπάμε, να το φροντίζουμε και από αγάπη να μπορούμε να γίνουμε ακόμα και δυσάρεστοι, όπως γίνομαι αυτή τη στιγμή εγώ. Σε πολλούς, που ακόμα και το βίντεο που κυκλοφόρησε πριν μέρες με τον λόγο μου, το εξαφάνισαν!!!
Θάσιοι μου, δεν φτάνουν τα ποιήματα, χρειάζεται αγώνας.
Να τον κάνει ο καθείς από το μετερίζι του.
Ας μην προσποιούμαστε τους χαρούμενους… Ας μη πράττουμε σαν άνθρωποι που επιδιώκουν την συνειδητή άγνοια και την λήθη.
Πολλή χαρά πέφτει στο Facebook, όλοι ευτυχισμένοι, όλοι με παρέες, όλοι σε ταξίδια…
Δεν υπάρχει πιο ωραίο από το να αισθάνεσαι ασφάλεια στον τόπο σου κι εμείς δεν είμαστε ασφαλείς στον τόπο μας.
Και αυτό συνήθως συμβαίνει σε πολλά μέρη, όχι μόνο στο δικό μας, σε όλα τα ακριτικά μέρη και νησιά.
Το Κέντρο Υγείας του Πρίνου θα’πρεπε να είναι ένα ολόκληρο νοσοκομείο, ώστε μόνο οι σοβαρές περιπτώσεις να πηγαίνουν απέναντι .
Οι γιατροί εκεί και το νοσηλευτικό προσωπικό και οι ΕΚΑΒίτες κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες, στηρίξτε τους .
Μη φοβάστε τον ελεύθερο λόγο και να θυμάστε: Ο λόγος δεν φυλακίζεται, αναγεννάται, δεν αναχαιτίζεται.
Οφείλουμε να έχουμε αγάπη στην Θάσο, έμπρακτη.
Ορκιστείτε ότι έως το 2030 θα έχει το νησί αξονικό τομογράφο. Πράξτε το.
Δώστε ξανά δωρεές στο Κέντρο Υγείας του Πρίνου Θάσου.
Είναι το μόνο υγιές χτίσιμο που μπορούμε να κάνουμε για να παραμείνουμε κάτοικοι του νησιού αυτού και όχι άνθρωποι που θα πουλήσουν σε λίγα χρόνια ό,τι έχουν και δεν έχουν στους ξένους επενδυτές!
Αγαπήστε την Θάσο ξανά, δώστε την, μην της παίρνετε μόνο…
Αγγίξτε την με φόβο θεού!
«Τα σα εκ των σω σοι προσφέρουμε κατά πάντα και δια πάντα»
ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ
