Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Διαμαντίνα (της Αναστασίας Τερζόγλου)

Ημέρα:

spot_img

Γράφει η Αναστασία Τερζόγλου

Διαμαντίνα. Όνομα που υποδηλώνει πολλά. Πρώτα από όλα ακέραιο χαρακτήρα. Κατά δεύτερον, αντοχή, ομορφιά, αρχοντιά, αλλά και αμεσότητα, όπως η κόψη του. Ο σοφός λαός μας λέει, «όνομα και πράμα».

Γεννημένη στην Ελλαδίτσα μας. Όπως συχνά την αποκαλούμε υποκοριστικά.

Η Διαμαντίνα, με τον αδαμάντινο χαρακτήρα, γεννήθηκε σε καταπράσινο χωριό, της Κεντρικής Ελλάδας. Παιδί πολυμελούς οικογένειας που βίωσε τον πόλεμο του 1940. Έξη παιδιά αριθμούσαν στην οικογένεια. Πέντε κόρες κι ένας γιός.

Η Διαμαντίνα ήταν μάρτυρας θηριωδιών, διότι στον πόλεμο, αγριεύουν τα ένστικτα του ανθρώπου. Παρ ολίγο στα εννέα της χρόνια να πέσει θύμα βιασμού, των εν πολέμω. Είδε τον πατέρα της να συλλαμβάνεται και να υφύσταται τρομερά βασανιστήρια μπρος στα παιδικά μάτια της. Ο πατέρα της, ήταν ο μυλωνάς του χωριού, παρέδιδε στους συγχωριανούς του, τα αλεσμένα γεννήματα.  Αυτή η ειδικότητα σε εμπόλεμες καταστάσεις, παίρνει άλλες διαστάσεις.

Γιατί πλέον το άλεσμα γίνεται δωρεάν, με αντίκρισμα γεννήματα. Οι εισβολείς στα χωριά, όταν ήθελαν να καταστρέψουν, άρπαζαν ότι μπορούσαν να σηκώσουν, ή, κατέστρεφαν τις μυλόπετρες του μύλου, τυραννούσαν τον μυλωνά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, να στερούν από τους χωρικούς το αλεύρι, για την παρασκευή του ψωμιού, που είναι βασική τροφή επιβίωσης. Η κτηνωδία του πολέμου που επικρατεί σε τέτοιες, εκτός ελέγχου καταστάσεις, στιγμάτισε την μνήμη πολλών απο τους ηλικιωμένους της παροικίας μας, που τα συζητούν μόνο μεταξύ τους, ή, τα έχουν καταχωρήσει στο πίσω μέρος του μυαλού τους, σαν απαγορευμένη περιοχή, γεμάτη νάρκες. Όποια νάρκη και να πατήσεις, εκρήγνυνται μνήμες γεμάτες πόνο. Η Διαμαντίνα, είχε κι αυτή, τέτοια βιώματα, διότι το 1940, ήταν οκτώ-εννέα ετών.

Ήταν έξυπνη κοπέλα. Σ’ αυτό βοήθησε ο πατέρας της. Διατηρούσε βιβλιοθήκη κάτω από τον μύλο και διάβαζε σε κάθε ευκαιρία ανάπαυλας, από την εργασία του. Διάβαζε και η Διαμαντίνα μας, γιατί σεβόταν, θαύμαζε και υπεραγαπούσε τον πατέρα της. Τον είχε παρακολουθήσει τα δύσκολα χρόνια της κατοχής. Ο συνετός πατέρας και άνθρωπος, τις, νύχτες έμενε ξάγρυπνος, ώστε να φυλάει τα γεννήματα και κυρίως το καστανάλευρο. Υπήρχαν άφθονες καστανιές στα γύρω βουνά. Ευλογία μεγάλη, σε δύσκολες εποχές. Ακόμη όμως και σε ειρήνη, δεν υπήρχαν τα σημερινά καλούδια. Οι άνθρωποι, τρώγαν για να ζήσουν. Δεν ζούσαν για να τρώνε.

Οι μνήμες της απο το χωριό της προπολεμικά, ήταν βουκολικές, λιτές, γεμάτες από ανθρωπιά. Αλλά οι νέοι έφευγαν απο τα χωριά. Κατάφευγαν στις πόλεις να βρούνε δουλειές μακριά από την γη. Τραγική ειρωνεία! Σήμερα, μετά από μάταια, επίπονη πορεία, καταλήγουμε ότι η ενασχόληση με την γη, προσφέρει άπειρα οφέλη. Είναι πολύ εποικοδομητική, επιφέροντας στον ψυχισμό του ανθρώπου, γαλήνη και ισορροπία. Σε αντίθεση με τις εκσυγχρονισμένες κοινωνίες, που του δημιουργούν, άγχος και ανησυχία.

Η Διαμαντίνα μας, έφυγε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε μαζί με την αδελφή της σε βιοτεχνίες ρούχων. Ήταν άριστη μοδίστρα. Η Κρήτη, επίσης, υπήρξε προορισμός δουλειάς γι’ αυτήν. Οι Κρήτες, εκτίμησαν την Διαμαντίνα. Αλλά την Διαμαντίνα, την κέρδισε ο Καναδάς. Ο αγαπημένος της εξάδελφος μετανάστευσε στο Μόντρεαλ. Αποφάσισε να τον συντροφεύσει. Μετανάστευσαν και οι υπόλοιπες οι αδελφές, σ’ όλης της γης τα μέρη! Η μία, ξενιτεύτηκε στην Γερμανία, η άλλη στην Αυστραλία, η τέταρτη στην Αθήνα. Μόνο μία από τις αδελφές, παρέμεινε στις ρίζες. Στο όμορφο, γραφικό, χωριό που την γέννησε.

Η Διαμαντίνα, ρίζωσε στον Καναδά. Σήμερα, είναι υπερήλικας της παροικίας Μόντρεαλ. Δημιούργησε και κράτησε την οικογένεια της. Κάτι πολύ σύνηθες για την παλαιότερης κοπής, γυναίκες. Γέννησε τρία γερά παιδιά. Έζησε μαζί με τους γονείς του άνδρα της και τους πρόσεξε σαν γονείς της. Απροσπέραστη υποχρέωση του παρελθόντος. Ήταν ακούραστη, κι άφταστη στην ραπτική τέχνη. Όπως και στο νοικοκυριό της. Η νοσταλγία και τα βιώματα από το χωριό της, διακρίνονται στον κήπο της. Την γωνιά της Ελληνικής γης, που άφησε κάθε μετανάστης, προσπάθησε να την μεταφέρει, στον τόπο που μετανάστευσε. Το ίδιο και η Διαμαντίνα. Εξάλλου, ο χαρακτήρας της Διαμαντίνας ήταν, της προσφοράς. Προσέφερε τις φροντίδες στην οικογένεια, την γοητεία της στο περιβάλλον, το διαμαντένιο χαμόγελο της σε κάθε ευκαιρία, την αστείρευτη ενέργεια της, όπου την χρειάζονταν. Όποιος αρρώσταινε από την οικογένεια, αλλά και από όλο το σόι, αυτή συμπαραστεκόταν. Μέχρι που αρρώστησε η ίδια. Αν όλα όσα προσέφερε, είχαν πράγματι αντίκρισμα, δεν θα κατέληγε σε ίδρυμα του Μόντρεαλ, να βιώνει μόνη, τον Γολγοθά της ασθένειάς της. Σε κάποιες εκλάμψεις, μοναδική της θύμηση, το χωριό της.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΤΕΡΖΟΓΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΝΙΣ ΣΕΡΒΙΑΣ.

spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

Μακάριος Λαζαρίδης: Ως εδώ με τους «πρόθυμους» πολιτικούς αρχηγούς

Ο κ. Ανδρουλάκης κατέθεσε την πρόταση δυσπιστίας με αφορμή...

Νέος κύκλος αυξήσεων στις τιμές των υγρών καυσίμων

Φώτης Πούλος: Κάθε φορά βρίσκεται μια αφορμή να αισχροκερδούν...

Ο Γιώργος Κυμπαρίδης νέος Περιφερειακός Συμπαραστάτης του Πολίτη και της Επιχείρησης

Τον νεοεκλεγέντα Περιφερειακό Συμπαραστάτη του Πολίτη και της Επιχείρησης...

Κεφαλή αγάλματος του Απόλλωνα ανακαλύφθηκε στους Φιλίππους

Ανασκαφική έρευνα πραγματοποίησε η ομάδα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου στους Φιλίππους υπό την διεύθυνση...

Εξαφανίστηκε νεαρός Καβαλιώτης

ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ Χρήστος Θώμος από Καβάλα εξαφανίστηκε στις 27-3-2024...

Δύο μουσικές παραστάσεις του συλλόγου «Αμφίων»

Ο Πολιτιστικός Μουσικός Σύλλογος «Αμφίων», με έδρα τις Κρηνίδες...

Έκλεψαν ράγες και πασσάλους από σιδηροδρομική γραμμή

Συνελήφθησαν την 27-3-2024 το πρωί σε αγροτική περιοχή της...

«Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα»: Μία επιπλέον παράσταση

Επειδή τα εισιτήρια και για τις τρεις μέρες τείνουν...