Με άλλα λόγια, υπονοώντας «κάτι», μας είπε μεταξύ άλλων ο Τούρκος πρόεδρος κ. Ερντογάν, -στην συνάντηση του με τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλο- πως αν φωνάξει κανείς από την ακτή της Μικράς Ασίας, η φωνή του θα ακουστεί στην απέναντι Ελληνική πλευρά!!!
Πολύ καλά. Επομένως δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης –μέσω τόσων παραβιάσεων, προπαγανδιστικών χαρτών και άλλων μεθόδων- των υφισταμένων αυτήν την στιγμή, ορίων του Ελληνικού κράτους. Πρόκειται για Ελληνική πλευρά.
Αυτή, είναι η λανθάνουσα γλώσσα· που ομολογεί άθελα της την αλήθεια. Σε αντίθεση με την πολιτικό-στρατιωτική γλώσσα και πρακτική που χρησιμοποιούν επίσημα οι Τούρκοι, εκτός δηλώσεων, στην πράξη.
Και τι θαυμάσια· επιτέλους έχουμε σύμπτωση σκέψεων.
Διότι…–έχοντας κατά νου, το πως παραδείγματος χάριν ο «Οιδίπους Τύραννος» ζητώντας ξεκαθάρισμα των υποθέσεων, γεμάτος έπαρση τραβάει για το χαμό του- …το ίδιο ακριβώς ισχύει και αντιστρόφως!
Δηλαδή, και από την δική μας μεριά αν εγερθεί φωνή, θα ακουσθεί στην επίσης Ελληνική πλευρά !!!
Ήτοι στην Τρωάδα, στην Αιολία, στην Ιωνία, στην Καρία, στην Λυκία, στην Παμφυλία, στην Κιλικία· πολιτισμικών χώρων με τεράστια διεθνή διαχρονική αξία και καταγεγραμμένου για την ανθρωπότητα ειδικού βάρους· εν μέσω σήμερα, τόσων παρόντων εκεί αγκυλώσεων και μη πολιτισμικής συγγένειας.
Συγγνώμη· αλλά όταν δέχεσαι την πρόκληση -μια πρόκληση που φθάνει μέχρι την απειλή πολέμου (casus belli)- και με μιά αντεστραμμένη παρουσίαση των γεγονότων ο θύτης εμφανίζεται με θράσος ως θύμα, έτσι πρέπει να απαντήσεις.
Διότι είναι άλλο ο ανθρωπισμός και ο φιλειρηνισμός και άλλη η ηλιθιότητα…
Έτσι λοιπόν πρέπει να απαντήσεις, υπογραμμίζοντας παράλληλα πως τα γεγονότα δεν αλλάζουν επειδή τα Ελληνικά πολιτισμικά μνημεία αιώνων, στην Μικρά Ασία, παρουσιάζονται από τους Τούρκους ξεναγούς –υπαλλήλους του υπουργείου εξωτερικών- ως Τουρκικά, μαζί και με τις Ελληνικές επιγραφές τους(!)
- ούτε επειδή το Ελληνικό στοιχείο –το 1/3 του συνολικού πληθυσμού- έχει πολιτογραφηθεί Τουρκικό, κάτω από την καταπίεση αιώνων
- ούτε επειδή οι Τούρκοι «ερευνητές» «ανακαλύπτουν» πως ο Όμηρος «είναι Τούρκος», με το όνομα του «να προέρχεται» από το Τουρκικό όνομα Omer(!) παρακάμπτοντας βέβαια το γεγονός πως ο Όμηρος έζησε χιλιετίες πριν αυτοί εμφανισθούν στο προσκήνιο της Ιστορίας· (και με τι βιογραφικό!).
Δεν είναι μόνον οι γέφυρες που θέλουν υγιή και γερά θεμέλια για να σταθούν μέσα στον χρόνο αλλά και τα οικοδομήματα των εθνών.
Παραποιήσεις της ιστορίας, διωγμοί και γενοκτονίες δεν προσφέρονται. (Κατά κόρον εμπεδωμένες «πολιτισμικές» παράμετροι του Τουρκικού βιογραφικού).
Ας μην παραξενευτούν κάποιοι που ο Ελληνισμός και οι ταπεινοί φορείς του,και το παγκόσμιας απήχησης πνεύμα του, με την πανανθρώπινη γλώσσα της τέχνης· που γεννάει τα πράγματα, και στέκεται –ιδιαίτερα στην Αλεξανδρινή εκδοχή του- ένα πνεύμα ευρύ και απέναντι στα έθνη κοσμοπολίτικο· θα χρειασθεί σαν ένας μικρός Δαβίδ να πολεμήσει, πρωτίστως τον κακό εαυτό του· για την οντότητά του και για την ανά την υφήλιο πολιτισμική και παντοειδή ευεργετική μαρτυρία του·απ’ τα οποία και οι τοποθετούμενοι εχθρικά απέναντι μας καταλυτικά ωφελούνται και μπορούν να ωφεληθούν.
Ή όπως θα το έλεγε ο διεθνώς καταξιωμένος ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης σαν καταστάλαγμα της περιπλάνησης του στον κόσμο: «Μέσα στη ζωή δεν με ενδιέφερε το Ελληνικό αλλά το όμορφο και το αληθινό· συνέβη όμως ψάχνοντας για το όμορφο και το αληθινό, να βρω το Ελληνικό…!»
Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος
Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός
Απόφοιτος Σχολής Καλών Τεχνών Τμήματος Θεάτρου Α.Π.Θ.
Μέλος Εθνικής Επιτροπής Ειδικών Διεθνούς Biennale Νέων
Ευρώπης & Μεσογείου (B.J.E.M.)
