Γράφει ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης
17 Νοέμβρη 1973-17 Νοέμβρη 2021.
Σαρανταοχτώ χρόνια πέρασαν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς που επέβαλαν στη χώρα και το λαό μας οι Απριλιανοί πραξικοπηματίες.
Εξέγερση που σήμανε την αρχή του τέλους για τους δικτάτορες.
Ένα εφιαλτικό τέλος που ο Σεφέρης ως σύγχρονος Τειρεσίας το προοιωνίζει στη δήλωσή του το Μάρτη του ’69.
«…Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει αναπότρεπτη στο τέλος…»
Τα τραγικά γεγονότα της τουρκικής εισβολής στη μεγαλόνησο τον Ιούλη του ’74 δυστυχώς επιβεβαίωσαν την προφητεία του ποιητή.
Ύστερα από μισό σχεδόν αιώνα ο Ελληνισμός μετρά ακόμη τις πληγές του ακρωτηριασμού του.
Παράλληλα μισός σχεδόν αιώνας εμπέδωσης της δημοκρατίας. Με τα πάνω και τα κάτω της…
Η σημερινή μέρα μνήμης για τους πρωταγωνιστές της εξέγερσης, μας καλεί να υπερασπιστούμε το τρίπτυχο του αγώνα τους για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Δυστυχώς τα προτάγματα αυτά στη βαθιά ουσία τους παραμένουν και σήμερα επιτακτικά ζητούμενα.
Ψωμί, με το φάσμα του εφιάλτη της εργασιακής ανασφάλειας.
Παιδεία, με το ξεθεμέλιωμα του δημόσιου αγαθού της.
Ελευθερία, με την κατ’ επίφαση κατάκτησή της, την συνθλιμένη ωστόσο μέσα στις μυλόπετρες της κυβερνητικής αλαζονείας και μισαλλοδοξίας.
Ο αγώνας για την κατάκτησή τους παραμένει και περιμένει τη δικαίωσή του.
Δημήτρης Εμμανουηλίδης
π. βουλευτής ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Καβάλας
