Για μια ακόμα χρονιά, οι επιχειρηματικοί όμιλοι στον κλάδο του Τουρισμού πανηγυρίζουν για τα «ρεκόρ» του Τουρισμού. Το σεκόντο το κρατάει η κυβέρνηση και οι υπόλοιποι αντιπολιτευόμενοι φίλοι της.
Σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι και ο λαός «βομβαρδίζονται» για τα «ρεκόρ» στις τουριστικές αφίξεις και τον τζίρο των μεγαλοεπιχειρηματιών του κλάδου, οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό – Τουρισμό βιώνουν μία μαύρη πραγματικότητα. Ενώ την ίδια στιγμή η λέξη και ό όρος διακοπές για το λαό έγινε άγνωστη λέξη.
Από τη μια μεριά, τα «ρεκόρ» του κεφαλαίου: Η απογείωση των τουριστικών αφίξεων (24,8 εκατομμύρια άτομα το 2016, δηλαδή 9,2 εκατομμύρια περισσότερα από το 2012), η μεγάλη αύξηση των τουριστικών εισπράξεων (13,2 δισ. ευρώ το 2016 από 9,6 δισ. το 2010), η αύξηση του αριθμού και του μεριδίου των «πεντάστερων» ξενοδοχείων.
Από την άλλη, οι συνθήκες γαλέρας που βιώνουν οι εργαζόμενοι του κλάδου: Το πετσόκομμα των μισθών κατά 15%, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, η εποχική εργασία για περίπου το 80% των εργαζομένων του κλάδου.
Ξεχωριστή θέση στην εκμετάλλευση έχουν οι νέοι της πρακτικής άσκησης και της μαθητείας: καραβιές νέων ανθρώπων από τις επαγγελματικές σχολές και τα ΙΕΚ στελεχώνουν τα ξενοδοχεία, δουλεύοντας με εξουθενωτικά ωράρια, χωρίς ρεπό, με αμοιβές που σε πολλές περιπτώσεις ίσα που ξεπερνούν τα 300 ευρώ, με τους νέους να μένουν συχνά σε καταλύματα που τους «εξασφαλίζει» ο εργοδότης μέσα σε άθλιες συνθήκες και με… θέα το «πεντάστερο» ξενοδοχείο που βγάζει τεράστια κέρδη.
Σε αυτή την πολιτική οι μεγαλοεργοδότες έχουν συμμάχους τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που πασχίζουν για τον εγκλωβισμό των εργαζομένων πίσω από τους αντεργατικούς στόχους του κεφαλαίου. Ο ρόλος αυτών των δυνάμεων όλα τα προηγούμενα χρόνια, ήταν και είναι να υπογράφουν το πετσόκομμα μισθών και δικαιωμάτων, με την αναπαραγωγή όλων των επιχειρημάτων των μεγαλοεργοδοτών περί δήθεν «κοινού οφέλους» εργαζομένων και επιχειρηματιών κ.α..
Πίσω από την κερδοφορία των μεγαλοξενοδόχων βρίσκονται η σκληρή εκμετάλλευση των εργαζομένων του κλάδου και η στοχοπροσηλωμένη κρατική στήριξη του κεφαλαίου από το αστικό κράτος, με 14 (!) μορφές «ευελιξίας» που έχουν διασφαλίσει οι αστικές κυβερνήσεις στη μεγαλοεργοδοσία για το ξεζούμισμα των εργαζομένων, με τις ιδιωτικοποιήσεις τουριστικών «φιλέτων», με την ευνοϊκή φορολογία και τα μειωμένα δημοτικά τέλη τουριστικών εκμεταλλεύσεων, με τις ρυθμίσεις που αφορούν στην κρουαζιέρα, με τη λειτουργία των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων κ.ά.
Από την άλλη, τεράστια εμπόδια αντιμετωπίζει η πλειοψηφία των εργαζομένων και του λαού προκειμένου να κάνει έστω και μια βδομάδα διακοπές, να πάει έστω και για μερικά μπάνια σε μια οργανωμένη παραλία.
Μέσα από τον κλάδο «υπόδειγμα» για το περιβόητο «νέο παραγωγικό μοντέλο» και την καπιταλιστική ανάκαμψη, αποτυπώνεται ανάγλυφα ότι η ανάπτυξη των κερδών του κεφαλαίου όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με την κάλυψη των εργατικών – λαϊκών αναγκών, αλλά, αντίθετα, προϋποθέτει την ένταση της εκμετάλλευσης, το ακόμα μεγαλύτερο άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στις τεράστιες δυνατότητες για κάλυψη αυτών των αναγκών και στην πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και ο λαός.
Αυτό που συμβαίνει στον τουρισμό δεν αφορά μόνο τον συγκεκριμένο κλάδο, αλλά συνολικότερα τα παραμύθια της «δίκαιης ανάπτυξης», της «επιστροφής στην κανονικότητα» και άλλα παρόμοια που λανσάρονται στο λαό προκειμένου να αποσπάσουν τη συναίνεσή του στην κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου.
ΥΓ: Σε αυτό τον αστερισμό της τουριστικής ανάπτυξης κινούνται Διοίκηση και υπόλοιπες Δημοτικές παρατάξεις στο Δήμο. Κάθε φορά που ως Λαϊκή Συσπείρωση θέτουμε τα προβλήματα των εργαζόμενων στο κλάδο του Επισιτισμού – Τουρισμού στην πόλη και στην περιοχή, καθώς και την αδυναμία των καβαλιωτών να κάνουν κάποιες διακοπές το χρόνο, μας απαντούν ότι δεν θέλουμε την «ανάπτυξη»….
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΟΤΟΛΙΑΣ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
