Τι ισχύει για τον όρο “εξίσου” άσκηση γονικής μέριμνας και το ⅓ επικοινωνίας στο νέο νόμο - (του Γιώργου Γιαγκουδάκη) - ΒΙΝΤΕΟ

Σήμερα θα μιλήσουμε για την έντονη συζήτηση, που γίνεται τελευταία για τον όρο “εξίσου” άσκησης γονικής μέριμνας και για το μαχητό τεκμήριο του ⅓ επικοινωνίας στο νόμο.

Γειά σας είμαι ο Γιώργος Γιαγκουδάκης δικηγόρος Καβάλας, ειδικός για διαζύγια και οικογενειακό δίκαιο και σας ενημερώνω και πάνω σε πολύ χρήσιμα και ενδιαφέροντα θέματα οικογενειακού δικαίου. Μείνετε μέχρι το τέλος γιατί το βίντεο αυτό σας ενδιαφέρει πραγματικά.

Πάμε λοιπόν κατευθείαν στο σημερινό θέμα μας, χωρίς καμιά καθυστέρηση.

Μεγάλη συζήτηση και αντικρουόμενες απόψεις διατυπώνονται αυτές τις μέρες εντός και εκτός της Βουλής για τα εν λόγω θέματα που θα μιλήσω σήμερα, τα οποία μάλιστα ορισμένοι θεωρούν πολύ σημαντικά.

Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι δεν θα έπρεπε να εστιάζουν σε αυτά τα ζητήματα. Δεν θα έπρεπε να αφήνουν απέξω το ουσιαστικό θέμα δηλ. την “ταμπακιέρα”, που δεν είναι άλλο από αυτό της επιμέλειας ή συνεπιμέλειας των τέκνων καθώς και της συνεχούς και κατ΄εξακολούθηση παραβίασης των δικαστικών αποφάσεων τέκνων, που έχει ως επακόλουθο τη μάστιγα της γονεϊκής αποξένωσης κυρίως των πατεράδων.

Ακούσαμε λοιπόν ότι ο όρος “εξίσου” εξακολούθηση άσκηση της γονικής μέριμνας εισάγει ουσιαστικά υποχρεωτική εναλλασσόμενη κατοικία ή ότι επιβάλλει υποχρεωτική συνεπιμέλεια και πολλά άλλα.

Τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει, ούτε εισάγει υποχρεωτική εναλλασσόμενη κατοικία και θα εξηγήσω το γιατί.

Ο όρος “εξίσου” άσκηση της γονικής μέριμνας στο άρθρο 1513 Α.Κ. (περίπτωση διάστασης, διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου) είναι άστοχος, διότι παραβλέπει την νομική φύση του δικαιώματος της γονικής μέριμνας. Η γονική μέριμνα αποτελεί λειτούργημα, που ανατέθηκε από την Πολιτεία στους γονείς, λόγω της φυσικής στοργής και της αγάπης προς τα παιδιά τους με περιεχόμενο δικαιώματα και υποχρεώσεις, ασκούμενα προς το συμφέρον των τέκνων. Τα δικαιώματα, που απορρέουν από την γονική μέριμνα μπορούν να ασκηθούν αυτοτελώς από κάθε γονέα. Πρόκειται για αυτοτελή, αυστηρά προσωποπαγή δικαιώματα του κάθε γονέα, που θα πρέπει να τα ασκήσει χάριν του συμφέροντος του παιδιού τους και να καταλήγει σε συμφωνία. Το άρθρο 1510 Α.Κ. ορίζει ότι η γονική μέριμνα είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων και την ασκούν από κοινού. Περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου, την διοίκηση της περιουσίας και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορούν το πρόσωπο ή την περιουσία του.

Η γονική μέριμνα ως απόλυτο, αμεταβίβαστο και προσωποπαγές δικαίωμα ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ στους γονείς ΕΞ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ, ώστε να γίνεται λόγος για εξίσου ή εξ ημισείας ή οποιονδήποτε άλλο συναφή όρο για την άσκησή του.

Σε περίπτωση τελικής ασυμφωνίας των γονέων για θέματα γονικής μέριμνας ή επιμέλειας έχει λόγο και αποφασίζει το δικαστήριο (άρθρο 1512 Α.Κ.).

Επιπλέον έχω να διαπιστώσω ότι εμμέσως, πλην σαφώς το νομοσχέδιο δεν εισάγει την συνεπιμέλεια, αλλά διατηρεί καταρχήν την αποκλειστική επιμέλεια. Ειδικότερα εφαρμόζει κάτι παραπλήσιο με το «Μακάριοι οι κατέχοντες» την γνωστή ρήση εδώ ισχύει το “μακάριος ο με τα τέκνα διαμένων”. Δηλαδή ο γονέας, που διαμένει με το τέκνο σε περίπτωση διάστασης, διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου και δεν έχει ρυθμιστεί δικαστικά ή με συμφωνία η επιμέλεια απολαμβάνει της επιμέλειας του τέκνου αυτοδίκαια χωρίς δικαστική απόφαση και του τεκμηρίου της καταλληλότητας του γονέα για να επιμελείται του τέκνου, βάσει του άρθρου 1520 Α.Κ. σε συνδυασμό με το άρθρο 1516 Α.Κ. και μόνο κατόπιν προηγούμενης ενημέρωσης του άλλου γονέα (όχι συναίνεσης). Το άρθρο 1520 Α.Κ. για την επικοινωνία αναφέρεται σε ένα σημείο για τη διαπίστωση ακαταλληλότητας ως προς την επικοινωνία του γονέα, που δεν διαμένει με το τέκνο του με κάθε πρόσφορο μέσο, ιδίως την εκπόνηση εμπεριστατωμένης έκθεσης κοινωνικών λειτουργών ή ψυχιάτρων ή ψυχολόγων.

Αντίθετα για τον γονέα, μητέρα ή πατέρα, που διαμένει με το παιδί του και ασκεί τις πράξεις επιμέλειας του άρθρου 1516 Α.Κ. θεωρείται σιωπηρώς κατά νόμιμο τεκμήριο εξ υπαρχής και αυτοδικαίως ότι πληροί όλα τα κριτήρια καταλληλότητας για την άσκηση των πράξεων επιμέλειας του άρθρου 1516 Α.Κ. και προς το συμφέρον του τέκνου. Εδώ λοιπόν δεν χρειάζεται εκπόνηση εμπεριστατωμένης έκθεσης κοινωνικών λειτουργών ή ψυχιάτρων ή ψυχολόγων για να κριθεί η καταλληλότητα του γονέα με τον οποίο διαμένει το τέκνο, το οποίο ενδεχομένως και να κινδυνεύει από αυτόν τον γονέα από πράξεις ή παραλείψεις του, που βλάπτουν το συμφέρον του παιδιού. Αυτό κατά την γνώμη μου είναι άδικο. Εν προκειμένω η πολιτεία έχει υποχρέωση να παρέχει προσωρινά τις παραπάνω εξουσίες επιμέλειας στον κατάλληλο γονέα με τον οποίο διαμένει το παιδί και να τις ελέγχει αν ασκούνται νόμιμα και να μην ενεργεί μονομερώς και μεροληπτικά ως προς τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο για τον οποίο θα πρέπει να γίνουν έλεγχοι καταλληλότητας για την επικοινωνία με το τέκνο του.

Το δικαστήριο θα πρέπει να αποφανθεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα για την επιμέλεια ή συνεπιμέλεια, επικοινωνία, την καταλληλότητα των γονέων και μάλιστα με γρήγορες διαδικασίες προκειμένου να αρθεί ΑΜΕΣΑ η ασυμφωνία των γονέων για τα θέματα γονικής μέριμνας, επιμέλειας, επικοινωνίας και διατροφής τέκνων.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ