Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος
Αν κάποιος έχει αποφασίσει ότι μπορεί ακόμα να πιστεύει τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα πρέπει τότε να πιστέψει το τελευταίο ψέμα τους, που δεν είναι τίποτε άλλο από το ότι, ύστερα από όσα συνέβησαν τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, επιστρέφουμε αισίως στο έτος 2015. Δηλαδή, χρειαστήκαμε δύο νέα Μνημόνια, νέα μέτρα 15 δισ. ευρώ, κλειστές τράπεζες, Υπερταμείο υπό τον έλεγχο των ξένων και όλα τους με επιπλέον φόρους και περικοπές, για να επιστρέψουμε εκεί όπου ήμασταν το 2015. Αυτό είναι το θετικό σενάριο που διαφημίζει η κυβέρνηση για το πού φτάσαμε και πού πάμε.
Η κατάσταση, όμως, της Ελλάδας σήμερα έχει πολλά περισσότερα κοινά στοιχεία με το 2010 παρά με το 2015. Δηλαδή ο Έλληνας πολίτης υπέστη μια ανελέητη λεηλασία της εργασίας και της περιουσίας του αυτά τα τέσσερα χρόνια, για να επιστρέψει η χώρα στην κατάσταση στην οποία ήταν το 2010. Συνοπτικά, το χρέος της Ελλάδας έχει ξεπεράσει και πάλι τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ.
Και ουσιαστικά είμαστε σε χειρότερη θέση από ότι το 2010, γιατί έχουμε μια σαφώς μικρότερη και πιο αδύναμη οικονομία από το 2010. Εδώ αξίζει πραγματικά να δοθεί η δέουσα προσοχή. Ενώ βασικά έχουμε επιστρέψει στο 2010, οι συνθήκες μιας νέας κρίσης θα είναι σαφώς χειρότερες από αυτές του 2010. Οι καταθέσεις των Ελλήνων είτε κατέληξαν στο εξωτερικό, είτε στις περισσότερες περιπτώσεις απορροφήθηκαν για να καλύψουν χαμένο εισόδημα και, ακόμα χειρότερα, ένα σημαντικό ποσοστό σπαταλήθηκε σε φόρους. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, στην πλειονότητά τους οι πιο παραγωγικοί, έφυγαν για το εξωτερικό. Χιλιάδες παραγωγικές επιχειρήσεις είτε έκλεισαν είτε μετέφεραν την έδρα τους σε κράτη που δεν έχουν ως κύρια ασχολία τη φοροκλοπή του πολίτη.
Σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να προστεθεί το γεγονός ενός χειρότερου διεθνούς περιβάλλοντος. Ο κ. Ντράγκι μόλις ανακοίνωσε το τέλος της ποσοτικής χαλάρωσης. Αυτό θα οδηγήσει σε μια γενική αύξηση των επιτοκίων. Τα ελληνικά επιτόκια ήδη βρίσκονται σε απαγορευτικά -δηλαδή μη βιώσιμα για το μέγεθος του χρέους μας και της οικονομίας μας- επίπεδα. Και, φυσικά, αν λάβουμε υπόψη την κατάρρευση της παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας, σε συνδυασμό με ένα σαφώς πιο εχθρικό πολιτικά διεθνές περιβάλλον, τότε μπορούμε να πούμε ότι είναι πλέον δυνατόν να οδηγούμαστε σε μια δραματικά χειρότερη κρίση από αυτή του 2010.
Επιστροφή λοιπόν στο 2010, αλλά αυτή τη φορά υπάρχει η πιθανότητα οι συνέπειες και όσα υπέστημεν το 2010 να μοιάζουν με βόλτα στο πάρκο. Ο πυρήνας της υπόσχεσης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν η διατήρηση του παρασιτικού κράτους της Μεταπολίτευσης. Μπορεί οι υποσχέσεις που διάνθιζαν αυτή την κεντρική υπόσχεση να μην πραγματοποιήθηκαν, αλλά με όλα τα μέσα που διέθεταν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εφάρμοσαν πολιτικές προς όφελος ενός λαίμαργου και καταστροφικού κράτους, που διέλυσε ό,τι είχε απομείνει από τον ιδιωτικό τομέα.
