Σεμινάριο: Η γεωγραφία και η μυθολογία του Κάτω Κόσμου Βάτραχοι (Μέρος Α’: Ο Διόνυσος στον Άδη)
Βράδυ Κυριακής, εκατό πάνω – κάτω θεατρόφιλοι καθίσαμε στο κοίλο του αρχαίου θέατρου των Φιλίππων, λαίμαργοι όλοι για την πειραματική παράσταση που ετοίμασε το δίδυμο Γεωργία Μαυραγάνη και Δημοσθένης Παπαμάρκος, ένα couple που θαυμάζω και εκτιμώ από το εξαιρετικό «Γιαγκ» που είδα στο Κ.Θ.Β.Ε. το 2017 και φέτος δουλέψανε με ομάδα νέων ηθοποιών το πρώτο μέρος από τους Βατράχους του Αριστοφάνη, που φέρει τον τίτλο «Ο Διόνυσος στον Άδη».
Είδαμε μια άκρως ενδιαφέρουσα πειραματική παράσταση, έμπλεη ευρημάτων, ευφυώς σκηνοθετημένη, με πρωταγωνιστές οκτώ χαρισματικά νέα παιδιά – ηθοποιοί, όλοι τους συντονισμένοι άψογα και με υψηλής τεχνικής υποκριτική οπλισμένοι, ώστε το αποτέλεσμα να είναι, τουλάχιστον, της ευφορίας.
Άλλωστε, εξ ορισμού το πειραματικό θέατρο δεν έχει πλαίσιο, δεν έχει dos and don’ts, από τον Αρτώ μέχρι σήμερα σημαίνει “σπάω τα θεατρικά δεδομένα, αποδομώ τα θεατρικά κλισέ, το κάνω διαφορετικά απ’ ό,τι το έκαναν μέχρι σήμερα”. Ήταν πάντα το μέσο για να “ξεκολλάει” η τέχνη του θεάτρου, όταν πιάνει “λάσπη”. Πειράματα έκανε κι ο Ιονέσκο, πειράματα έκανε κι ο Μπρεχτ. Αργότερα απέκτησε η δουλειά τους ένα όνομα ορισμένο, έγινε είδος.
Εδώ ο Δημοσθένης Παπαμάρκος και η Γεωργία Μαυραγάνη με βοηθό τη Ράνια Κελαϊδίτη το υπηρέτησαν με θέρμη, νεύρο, ευρηματικότητα. Φαεινές ιδέες, γρήγοροι ρυθμοί, αφήγηση ως δρώσα συνιστώσα στο παρών, κινήσεις – δάνεια από κόμικς, μουσικές και τραγούδια από δημοτικά- παραδοσιακά, από Τραϊοφόρο έως Λεοντή και «καπνισμένο τσουκάλι», φαντασία, τόλμη και γοητεία από όλους τους συντελεστές. Ευφρόσυνη δουλειά και εύχομαι να δουλέψουν και το δεύτερο μέρος, την αναμέτρηση Αισχύλου- Ευριπίδη στον Άδη.
Η παράσταση
Ένας θίασος περιπλανόμενων ηθοποιών αφηγήθηκε και αναπαράστησε τον μύθο του περάσματος του θεού Διονύσου και του θνητού δούλου του από τον Άδη, προκειμένου να φέρουν πίσω στην Πόλη και στη ζωή, ό,τι από το παρελθόν αξίζει, ακόμα, να ζει.
Στο πρώτο μέρος του έργου που είδαμε κυριαρχεί το θέαμα, η κίνηση, η μουσική, η τυπική στον Αριστοφάνη ανατροπή παραδεδομένων μύθων, δηλαδή πραγματοποιείται σκηνικά η κωμική αναπραγμάτευση διαδεδομένου μυθικού υλικού, της καθόδου – άθλου ηρώων στον Άδη (όπως του Ορφέα, του Οδυσσέα, του Θησέα, του Ηρακλή) κοινό σημείο όσων κατέβηκαν στον Κάτω Κόσμο και επέστρεψαν είναι μετά από αυτήν την υπερκοσμική εμπειρία τους η ζωή τους άλλαξε αποφασιστικά, ίσως και για αυτό ο μοναδικός θεός που επισκέπτεται το ζοφερό βασίλειο, ο Διόνυσος του Αριστοφάνη, καταλαβαίνει ότι η πόλη πρέπει να ανακτήσει το παλαιό της κλέος. Σε αυτό το πρώτο μέρος αναδεικνύεται και ένας νέος τύπος που θα καταστεί μεταγενέστερα σε κωμικό «πρωταγωνιστή», του δούλου, στο πρόσωπο του Ξανθία, που συνιστά τον πρόδρομο των πονηρών δούλων της Νέας και της Ρωμαϊκής Κωμωδίας, ενώ για πρώτη φορά παρουσιάζεται και το αφεντικό (ο Διόνυσος) και όχι ο δούλος να ξυλοφορτώνεται.
Τα εύσημα σε όλο το team που εργάστηκε εντατικά και παρουσίασε ένα θέαμα πολύ καλύτερο από επαγγελματικούς θιάσους με τρανταχτά ονόματα, σκηνικά, κοστούμια, αποκλειστικές μουσικές και χορηγίες. Αυτό σημαίνει ότι στο εργαστήριο Αρχαίου Δράματος του Φεστιβάλ Φιλίππων γίνεται σημαντική δουλειά.
Συντελεστές
Μετάφραση αρχαίου κειμένου – Δραματολογική ανάλυση: Δημοσθένης Παπαμάρκος
Δραματουργία σκηνικής απόδοσης- Βοηθός Σκηνοθέτης: Ράνια Κελαϊδίτη
Σκηνοθεσία: Μαυραγάνη Γεωργία
Μουσική Επιμέλεια: Χάρης Νείλας
Σκηνογραφική επιμέλεια: Λίλη Κυριλή, Άρτεμις Φλέσσα
Ερμηνευτές: Κορίνα-Άννα Γκουγκουλή, Νίκη Δουλγεράκη, Ράνια Κελαϊδίτη, Μελίνα Κοτσέλου, Θανάσης Λυσανδρόπουλος, Μαρίνα Παπούλια, Γιώργος Σκαρλάτος, Βασίλης Τρυφουλτσάνης
