Νέο παράρτημα και πρώτο πρότυπο κέντρο παροχής υγείας δημιουργήθηκε από την Ελληνική Εταιρεία Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α) στη Χρυσούπολη Καβάλας με την υποστήριξη του Δήμου Νέστου. Υπεύθυνη του πρώτου πρότυπου κέντρου είναι η Στέλλα Αργυριάδου, Γενική Ιατρός, που με την στήριξη μιας διεπιστημονικής ομάδας αποτελούμενης από εθελοντές διαφορετικών ειδικοτήτων, θα προσπαθήσουν να έρθουν σε επαφή με τους ασθενείς και το άμεσο περιβάλλον τους.
Βασικοί στόχοι του Κέντρου είναι η παροχή πληροφόρησης, στήριξης, έγκαιρης διάγνωσης, και προσωποποιημένης φροντίδας. Οι υπηρεσίες του Κέντρου θα παρέχονται από όλους τους επαγγελματίες υγείας δωρεάν. Το πρότυπο κέντρο βρίσκεται πάνω από το Κέντρο Άνοιας και δίπλα στο ΚΑΠΗ.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα μεταξύ του Δημάρχου Νέστου Σάββα Μιχαηλίδη, της Προέδρου της ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α. Αθανασίας Παππά, της Υπεύθυνης του Κέντρου Στέλλας Αργυριάδου και του μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α Δημήτρη Κούβελα, Καθηγητή Κλινικής φαρμακολογίας της Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ επισφραγίστηκε η στήριξη της λειτουργίας του παραρτήματος από το Δήμο και η διασφάλιση της μελλοντικής συνεργασίας με τις δομές του δήμου ώστε να πραγματοποιηθούν οι σκοποί του Συλλόγου και των δημοτών.
Υπολογίζεται ότι από ρευματικές παθήσεις (ΡΠ) προσβάλλεται το 1/4 του πληθυσμού των αναπτυγμένων χωρών σε κάποια στιγμή της ζωής τους. Στο σύνολο του ενήλικου ελληνικού πληθυσμού 13% πάσχουν από Οστεοαρθρίτιδα, 11% από Οσφυαλγία, 4,8% από Αυχεναλγία, 4,5% από Οστεοπόρωση και 2,1% από Φλεγμονώδη Συστηματικά ρευματικά Νοσήματα. Επιπρόσθετα, υπολογίζεται ότι 1:1000 παιδιά πάσχει από χρόνια ρευματική πάθηση.
Επιπλέον τα άτομα με ΡΠ στο φιλικό και οικογενειακό τους περιβάλλον, αντιμετωπίζουν συχνά τον οίκτο ή/και την απόρριψη, γεγονός που δημιουργεί πρόσθετο δυσβάστακτο ψυχικό φορτίο καθώς ενοχοποιούν τον εαυτό τους για το νόσημα τους.
Συχνά τα άτομα με ΡΠ και οι οικογένειές τους έρχονται αντιμέτωποι με φαινόμενα και χαρακτηριστικά των υπηρεσιών υγείας που τους φορτίζουν ψυχικά, τους καταπονούν σωματικά ή ακόμα και τους αποθαρρύνουν. Νιώθουν αδύναμοι να αντιμετωπίσουν τις δαιδαλώδεις δομές και τα γραφειοκρατικά εμπόδια στις δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες ή και το υψηλό κόστος αντιμετώπισης της ασθένειας.
