Συμπληρώθηκαν αυτές τις μέρες δύο χρόνια από την εμφάνιση του πρώτου κρούσματος της πανδημίας στη χώρα μας. Από την πρώτη μέρα εμείς οι Υγειονομικοί βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια άγνωστη θανατηφόρα και πολύ μεταδοτική ασθένεια και κληθήκαμε να βοηθήσουμε τους ασθενείς μας χωρίς να υπάρχει αρκετή γνώση σχετικά με την αντιμετώπιση της και τον τρόπο προστασίας από αυτήν.
Αφού ανταπεξήλθαμε στο πρώτο κύμα μαθαίνοντας μέρα με τη μέρα, ήρθε το δεύτερο κύμα που προκάλεσε πολύ μεγάλες απώλειες ασθενών και θα ήταν μεγαλύτερες εάν οι Γιατροί του Νοσοκομείου μας ανεξαρτήτως Ειδικότητας δεν υπερέβαλαν εαυτούς για να στηρίξουν ένα Νοσοκομείο που στην αποκορύφωση του κύματος είχε τους τρεις από τους πέντε ορόφους του γεμάτους με βαρέως πάσχοντες ασθενείς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βάλαμε στην άκρη τις Ειδικότητες μας, την υγεία μας, τις οικογένειές μας προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στις ανάγκες των ασθενών μας, και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Νοσοκομείο μας θρήνησε συναδέλφους στη διάρκεια του δεύτερου κύματος.
Στη συνέχεια πρώτοι από όλο τον πληθυσμό εμβολιαστήκαμε, μετατραπήκαμε και σε εμβολιαστές αφιερώνοντας χρόνο και ενέργεια και σε αυτό, ενώ παράλληλα συνεχίσαμε να αντιμετωπίζουμε το κάθε κύμα με τη σειρά μετρώντας καθημερινά απώλειες συναδέλφων που νοσούσαν και βγαίνανε εκτός μάχης μειώνοντας ακόμη περισσότερο τον αριθμό των Γιατρών που απαιτούνταν για την ασφαλή εφημέρευση του Νοσοκομείου.
Σήμερα μετά και την τελευταία μετάλλαξη το ΕΣΥ προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του. Τι έχει μείνει σε εμάς τους Υγειονομικούς μετά από όλα αυτά: Πίκρα καθώς μετά τα χειροκροτήματα ξαναγυρίσαμε σε προπηλακισμούς και εξύβριση συναδέλφων δια ζώσης και στα social media από συμπολίτες μας. Οργή για τη μετατροπή συναδέλφων σε γυρολόγους που αποστέλλονται με εντολές αυθημερόν στα γειτονικά Νοσοκομεία και Νομούς για να καλύψουν κενά. Οργή για τη μη κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων με άμεση προκήρυξή τους. Απογοήτευση καθώς πέρα από δύο επιδόματα που δόθηκαν εφάπαξ καμία ενέργεια δεν έγινε για τη μισθολογική αποκατάσταση των Ιατρών του ΕΣΥ στα επίπεδα προ των περικοπών του 2012 και την ένταξη μας στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
Σε αυτή την κατάσταση εξακολουθούμε να εφημερεύουμε πέρα από τα διεθνώς αποδεκτά όρια αριθμού εφημεριών, το μέλλον του ΕΣΥ μοιάζει δυσοίωνο περισσότερο από ότι φαντάζεται ο κόσμος, που απαιτεί διαρκώς και δικαίως ποιοτικότερες παροχές υγείας και θα τις έχει αρκεί η στήριξη του ΕΣΥ να γίνει απαίτηση της κοινωνίας μας και όχι μόνο των Υγειονομικών.
Ο Πρόεδρος Η Γραμματέας
Τεπελόπουλος Γιώργος Βέλκου Ζωγραφιά
