Του Μακάριου Β. Λαζαρίδη
Βουλευτή Π.Ε. Καβάλας Νέας Δημοκρατίας
Ο πρωτογενής τομέας αποτελεί έναν από τους κεντρικούς συστατικούς πυλώνες της αναπτυξιακής στρατηγικής που χαράζει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη για την Ελλάδα της επόμενης μέρας.
Όσα έχουμε πράξει τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια είναι πολλά και σημαντικά και αποδεικνύουν τη διαρκή έγνοια μας για τον αγροτικό κόσμο.
Οι επαγγελματίες του κλάδου ήρθαν και πάλι στην επικαιρότητα τις τελευταίες εβδομάδες, όπως και σε όλη την Ευρώπη άλλωστε, στη σκιά του αναμφίβολα υψηλού κόστους παραγωγής, αλλά και προβληματικών αποφάσεων της Ε.Ε.
Στεκόμαστε και πάλι στο πλευρό τους, παρέχοντάς τους κάθε δυνατή βοήθεια, πάντα εντός των επιτρεπτών δημοσιονομικών περιθωρίων.
Αυτή η Κυβέρνηση και ξέρει και μπορεί να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τα προβλήματά τους και αυτό έπραξε ξανά ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως είδαμε και στην πρόσφατη συνάντησή του με τους αγρότες. Ξύνοντας «τον πάτο του βαρελιού», ανακοίνωσε επιπλέον μέτρα στήριξης, όπως φθηνότερο ρεύμα για όλους τους αγρότες για 10 χρόνια και προκαταβολή του 50% του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα τέλη Μαρτίου. Μέτρα που σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αγνοηθούν από τους γεωργούς και τους κτηνοτρόφους μας.
Πέραν τούτων, πάντως, με αφορμή και με κάποια σημεία του πρόσφατου νομοσχεδίου για την ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα που ψηφίστηκε από τη Βουλή, θα ήθελα να συμβάλλω στον δημόσιο διάλογο, διατυπώνοντας συγκεκριμένες σκέψεις και προτάσεις.
Απαιτείται η σταθερή πορεία των μεταρρυθμίσεων, της οικονομικής μόχλευσης και των επενδύσεων, η στροφή του παραγωγικού μοντέλου προς την εξωστρέφεια και στην κατανάλωση.
Μεταξύ άλλων, θα πρότεινα:
- Τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου Αγροτικού Επιμελητηρίου προκειμένου να προστατεύσει και να θεσμοθετήσει το επάγγελμα του γεωργού και του κτηνοτρόφου, αναδεικνύοντας τον σπουδαίο ρόλο του.
2. Την προσπάθεια σύνδεσης της πρωτογενούς παραγωγής με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Α.Π.Ε.) στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας και της προστασίας του περιβάλλοντος, με ταυτόχρονη σύνδεση με τον τουρισμό και τη χημική – φαρμακευτική βιομηχανία.
3. Τη νέα, έγκαιρη νομοθεσία με δεδομένο ότι από το 2028, στην Κ.Α.Π. 2028 – 2035 δηλαδή, δεν θα υπάρχουν επιδοτήσεις σε χρήμα παρά μόνο δάνεια με επιδοτούμενο έως και μηδενικό επιτόκιο. Παράλληλα, απαιτούνται το χρηματιστήριο αγροτικών προϊόντων και οι πιστοποιημένες αποθήκες προϊόντων που βρίσκονται σε ενέχυρο (ΠΑΕΓΑ), προκειμένου στα δάνεια αυτής της μορφής το collateral να είναι το γεωργικό προϊόν, όπως γίνεται σε όλες τις προηγμένες χώρες με ισχυρό πρωτογενή τομέα. Χωρίς αυτά οι γεωργοί μας δε θα μπορούν να παράξουν.
4. Την άμεση ένταξη της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και της πρώτης μεταποίησης στην αναπτυξιακή τράπεζα και στο χαμηλότοκο δανεισμό των προγραμμάτων της E.Ε. και της EBRD, καθώς και την είσοδο των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών στον γεωργικό τομέα.
5. Τις σαρωτικές αλλαγές στον απαρχαιωμένο, αναχρονιστικό και προβληματικό κανονισμό του ΕΛΓΑ. Και μάλιστα άμεσα!
Είναι κάποιες μόνο σκέψεις μου αναφορικά με τις δυνατότητες περαιτέρω ενίσχυσης του πρωτογενούς τομέα, των γεωργών και των κτηνοτρόφων. Δυνατότητες υπάρχουν. Πολιτική βούληση επίσης. Άπαντες βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά του ποταμού. Η κρίση που διανύουμε και οι λύσεις που προκρίνονται, ας αποτελέσουν την αφορμή για την μεγάλη αντεπίθεση της ελληνικής υπαίθρου. Στο χέρι όλων μας είναι να το πετύχουμε. Και θα το καταφέρουμε.
