Σήμερα επέλεξα να ασχοληθώ με τα γυναικεία αθλήματα στον το νομό Καβάλας στα οποία όχι ότι παρατηρείται έλλειψη ενδιαφέροντος, αλλά δεν έχουν την ίδια αντιμετώπιση στα ίδια αθλήματα σε σχέση με τους άνδρες. Γνώμη μου βέβαια έτσι, και ουδείς έχει την υποχρέωση να συμφωνήσει αν διαφωνεί μερικώς ή ολοκληρωτικώς.
Βέβαια σε μια επαρχιακή περιοχή όπως είναι ο νομός καβάλας δεν υπάρχουν τα προνόμια που ενδεχομένως υπάρχουν στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη. Και αυτά τα απολαμβάνουν σε μεγάλο βαθμό τα κορίτσια που σπουδάζουν ταυτόχρονα που επιδίδονται σε κάποιο άθλημα ομαδικό ή ατομικό. Γι’ αυτό τον πρώτο λόγο έχουν αυτοί που ενδιαφέρονται στην επαρχία για τα γυναικεία αθλήματα ώστε να προσελκύσουν το ασθενές φύλο το οποίο παραδόξως έχει πιο πολλές πιθανότητες να διακριθεί από το λεγόμενο ισχυρό.
Εδώ στην Καβάλα με τις 80.000 πληθυσμό σαν Καλλικρατικός φορέας (περιλαμβάνω Κρηνίδες, Λυδία, Φίλιπποι, Ζυγός, Αμυγδαλεώνας Αμισιανά, Σταυρό κλπ) υπάρχουν πολλά γυναικεία ταλέντα. Πολλά μένουν ανεκμετάλλευτα όμως κυρίως γιατί φερόμενοι ως πατέρες του αθλητισμού ασχολούνται περισσότερο με το ανδρικό φύλο παρά με το γυναικείο. ΚΑΚΩΣ ΠΟΛΥ ΚΑΚΩΣ!!! Λοιπόν επειδή πραγματικώς και τυπικώς δεν μπορώ για όλα τα αθλήματα που συμμετέχουν γυναίκες να βρίσκομαι εκ του σύνεγγυς για άλλα να δώσω γενική εικόνα και άλλα κάπως πιο λεπτομερή. Πχ. Πάμε καλά στο σκάκι, στο πινγκ πονγκ, στην κολύμβηση, στον στίβο, στην άρση βαρών στην γυναικεία πάλη κλπ. Όμως δεν πάμε καλά στο χαντ- μπωλ, στην υδατοσφαίριση, στο ποδόσφαιρο κλπ.
Δεν μπορεί να παραλειφθεί το γεγονός ότι τελευταία πάμε καλά στο γυναικείο βόλεϊ που είχαμε παράδοση και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Όλα έγιναν χάρις στις φιλότιμες προσπάθειες των προπονητών της κυρίας Εφης Γερακίνη, του κ. Δημήτρη Σιώκη και του κ. Δημήτρη Κουτσικβασίλογλου. Ψυχή της ομάδας ο παράγων κ. Μιχάλης Πυριλίδης. Δεν μπόρεσα όμως να καταλάβω τι λόγο είχε η αντικατάσταση της τεχνικής ηγεσίας. Απ’ ότι ξέρω γενικά επιτυχημένος τεχνικός δεν αλλάζει ποτέ!!
Στο μπάσκετ είναι ο μεγάλος καημός. Εκτός από κάτι αναλαμπές τύπου Κελεμένη (που εκλήθη στην εθνική κορασίδων) δεν έχουμε δει τίποτε άλλο. Γιατί; Ανησυχώ ιδιαίτερα τουλάχιστον εγώ αλλά και άλλοι συμπολίτες μαζί μου που ανεβάσαμε κάποτε (16 Απριλίου 1988) την ομάδα του Αστέρα στο υψηλότερο σκαλί διάκρισης ομάδας μπάσκετ τη Καβάλας στην Α’ Εθνική παρακαλώ!!! Από τότε τι; Μια 7η θέση το 2007 με προπονητή τον μεγάλο δάσκαλο τον αθάνατο Χρήστο Λυκόπουλο που μαζί με τα κορίτσια εξασφαλίσαμε την παραμονή στην Α2 στον Βόρειο όμιλο παρά τους σοβαρούς τραυματισμούς και την σφαγιαστική διαιτησία.
Τώρα όμως τι γίνεται; Έχουμε να δούμε 12 χρόνια ομοσπονδιακή κατηγορία. Επιτρέπεται; Με τόσα ταλέντα να βλέπουμε τους γύρω νομούς (Σέρρες Δράμα Ξάνθη) να βρίσκονται στην Α2 και εμείς να βλέπουμε την κατηγορία με τον κιάλι. Ειλικρινά θλίβομαι αλλά μόνος μου δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω τίποτε. Κρίμα!!!
VERITE΄ 51 ANEE΄
