Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος
O Πούτιν είχε χάσει πάρα πολλά σε αυτόν τον πόλεμο με την Ουκρανία. Έχει πληγεί οικονομικά, έχει δει 700.000 νεκρούς και τραυματίες, έχει απομονωθεί από όλο τον κόσμο και το χειρότερο: Δεν μπορεί πια να προχωρήσει εδαφικά. Γιατί ο Πούτιν έχει χάσει και ένας εντελώς ανίδεος ονόματι Τραμπ τον σώζει; Την εξήγηση την βρίσκουμε σε ένα άρθρο του περιοδικού Foreign Affairs.
Το υπογράφει ο Λόρενς Φρίντμαν, ακαδημαϊκός και ιστορικός, γνωστός για την επιρροή του στη γεωστρατηγική ανάλυση, και ομότιμος καθηγητής Πολεμικών Σπουδών στο King’s College του Λονδίνου.
Σύμφωνα με τον Φρίντμαν, οι πόλεμοι της εποχής μας πιο εύκολα αρχίζουν παρά τελειώνουν και η γραμμή μεταξύ νίκης και ήττας γίνεται όλο και πιο θολή. Οι σύγχρονες στρατιωτικές συγκρούσεις έχουν εξελιχθεί σε αιώνιους πολέμους, διαψεύδοντας τις υποσχέσεις των ηγετών για γρήγορες νίκες.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2022, θεωρήθηκε αρχικά ως μια επιχείρηση που θα κατέρριπτε γρήγορα το καθεστώς Ζελένσκι. Όμως, μέχρι σήμερα, οι μάχες συνεχίζονται με την κλασική μορφή φθοράς.
Ο Φρίντμαν αναφέρει και το παράδειγμα της πρόσφατης ισραηλινής επιχείρησης στη Γάζα, που, αντί να είναι γρήγορη και αποφασιστική, συνεχίζεται με τους βομβαρδισμούς να επεκτείνονται σε πολλές περιοχές. Ο πόλεμος δεν έχει μόνο διάρκεια, αλλά και γεωγραφική εξάπλωση, με την εμφάνιση και άλλων μετώπων, όπως ο Λίβανος και η Υεμένη.
Η μελέτη αναλύει επίσης τη στρατηγική που προϋποθέτει την εύκολη νίκη, η οποία συχνά καταλήγει σε αποτυχία. Οι στρατηγικοί σχεδιαστές αγνοούν ότι η πραγματικότητα των πολέμων είναι συχνά διαφορετική από τις προσδοκίες τους. Αυτή η πλάνη επηρεάζει και τη νοοτροπία των πολιτικών, οι οποίοι προγραμματίζουν πολέμους με την ελπίδα ότι θα τελειώσουν γρήγορα, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις δυνατότητες μακροχρόνιων συγκρούσεων.
Ο αναλυτής τονίζει ότι, ενώ οι πολεμικές επιχειρήσεις προγραμματίζονται με σκοπό τη σύντομη επίλυση, οι πραγματικές συγκρούσεις τείνουν να διαρκούν περισσότερο από όσο αναμένεται, με επιπτώσεις που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Οι χώρες που συμμετέχουν σε αυτές τις διαμάχες πρέπει να προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο παρατεταμένων συγκρούσεων και να διαθέτουν επαρκή αποθέματα και στρατηγικές για να τις διαχειριστούν.
