της Αναστασίας Τερζόγλου
Η Αννέτα ζει στην παροικία του Μόντρεαλ. Κατάγεται από την κεντρική Ελλάδα. Υπήρξε άριστη μαθήτρια στα μικρά της. Ιδιαίτερα στα φιλολογικά μαθήματα. Η αυτοπειθαρχία της ήταν αξιοζήλευτη! Όταν έσκυβε στο βιβλίο, όλη της την ύπαρξη, την απορροφούσε, αυτό που διάβαζε. Ώρες έμενε σκυμμένη μελετώντας σαν αφοσιωμένος μοναχός στην προσευχή. Όταν μάθεις το βιβλίο, σε ελκύει σαν μαγνήτης. Σου μένει για πάντα μία καλή συνήθεια που σε συνοδεύει, σε συντροφεύει, σε αναβαθμίζει, σε κρατά σε δημιουργική απομόνωση. Ποτέ δεν σε κουράζει. Αντίθετα, κρατά τον εγκέφαλο, σε εγρήγορση! Κατά την ίδια έννοια με την γυμναστική, που κρατά το σώμα σε καλή φυσική κατάσταση. Έτσι και η μελέτη, κρατά το μυαλό μέχρι το τέλος, σε καλή λειτουργία.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι θεραπευτές, προτείνουν το ξεκίνημα εκμάθησης ξένων γλωσσών μετά τα σαράντα. Επίσης προτείνουν μια ώρα την ημέρα την μελέτη ενός βιβλίου, έστω απλού, επίλυση σταυρόλεξων, ανάπτυξη δεξιοτεχνιών, όπως το πλέξιμο. Σε συνδυασμό πάντα, με φυσική άσκηση. Περιπάτους στον καθαρό αέρα, όταν το επιτρέπει ο καιρός και το χαμηλό ποσοστό υγρασίας.
Φυσικά η Αννέτα ήταν νέα κοπέλα, φρέσκια και ολοζώντανη. Δεν υπήρχε λόγος διατήρησης. Όχι ακόμη. Την σεμνή ομορφιά της την συνόδευε η εξυπνάδα, αλλά και η επιμέλεια της. Αυτή η διαχείριση του εαυτού της την έκανε πολύ καλή μαθήτρια. Ήταν άριστη στην Νεοελληνική γλώσσα. Έγραφε τις καλύτερες εκθέσεις της τάξης, διότι η φαντασία της ήταν απεριόριστη! Σε συνδυασμό με την σωστή σύνταξη, την ανέβαζε στο βάθρο της καλύτερης μαθήτριας. Η επιμέλεια και υπευθυνότητα της την οδήγησε στην διμοιρία των σημαιοφόρων και όχι μόνο. Της δόθηκε ομόφωνα, από όλους τους δάσκαλους της εκπαιδευτικής μονάδας η τιμή, να σηκώνει την σημαία. Όταν σήκωσε την γαλανόλευκη για πρώτη φορά η μικρή Αννέτα, ρίγη συγκίνησης και ευθύνης την διαπέρασαν. Και δεν είχε άδικο. Είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση, σε έναν καλό μαθητή, αλλά πρέπει να τον συνοδεύει πάντα και το ήθος. Διαγωγή κοσμιωτάτη, συμπλήρωνε την άριστη βαθμολογία της.
Όπως οι αγωνιζόμενοι στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αρχαίας Ελλάδας. Έπρεπε εκτός από ακαταμάχητοι αθλητές, να είναι και άμεμπτου ήθους σε όλες τις πόλεις κράτη, όλης της Ελληνικής επικράτειας. Διαφορετικά, δεν μπορούσαν να συναγωνιστούν στους αγώνες προς τιμήν των ιερών και οσίων. Αυτός ο θεσμός, συνοδεύει μέχρι σήμερα τους σύγχρονους Ολυμπιακούς αγώνες.
Η ευθύνη και η λαχτάρα, της Αννέτας, κάθε χρόνο να σηκώνει το ιερό λάβαρο του έθνους μας την οδήγησε να μελετά περισσότερο. Διότι ποτέ ένας μαθητής δεν έχει έφεση σε όλα τα μαθήματα. Σε κάποια είναι χαρισματικός από την φύση και σε κάποια μελετά σκληρά για να αποδώσει. Η ακούραστη προσπάθεια της δεν πέρασε απαρατήρητη από τα έμπειρα μάτια των εκπαιδευτικών της σχολικής μονάδας και κυρίως την καθηγήτρια των φιλολογικών μαθημάτων. Την κατεύθυνε σε εισαγωγικές εξετάσεις στα Πανεπιστήμια της Ελλάδας. Άλλα λόγω των πολιτικών φρονημάτων του πατέρα της, ο οποίος είχε αριστερίζουσες ιδέες, δεν μπορούσε να εισαχθεί, ακόμη και αν έγραφε άριστα, στις εξετάσεις. Ευτυχώς, η πατρική αγάπη υπερίσχυσε των πεποιθήσεών του. Πήγε στην αστυνομία, αποποιήθηκε εγγράφως των κοινωνικών φρονημάτων του και η Αννέτα εισήχθη, μια από τις πρώτες, στην Νομική σχολή Θεσσαλονίκης.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΕΡΖΟΓΛΟΥ
ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ
ΝΙΣ – ΣΕΡΒΙΑΣ
