του Δημ. Εμμανουηλίδη
Ήταν το πρωινό της 17ης Νοεμβρίου του ’84.
Μέρα μνήμης για τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου. Εκείνο το πρωινό ο αείμνηστος δήμαρχος Λευτέρης Αθανασιάδης με μια ενέργεια πολιτικού ακτιβισμού προβαίνει σε”λειτουργική κατάληψη” της Μεγάλης Λέσχης, του εμβληματικού κτηρίου ιδιοκτησίας της Φιλοπτώχου Αδελφότητας, το οποίο τις τελευταίες δεκαετίες είχε αφεθεί στη φθορά του χρόνου, έχοντας στο μεταξύ απωλέσει τον κοινωνικό και πολιτιστικό του χαρακτήρα καθώς μετατράπηκε σε χαρτοπαικτική λέσχη.
Λένε – κι όχι άδικα – πως την ιστορία την γράφουν οι παρέες. Έτσι έγινε και με την περίπτωση της Μεγάλης Λέσχης. Ο Λευτέρης, ύπαρξη πολιτική μέχρι το μεδούλι, συνειδητοποιεί την ανάγκη να σταματήσει τη φθορά και ενστερνιζόμενος την άποψη ότι η γενική βούληση, το γενικό καλό προέχει της “νομιμότητας” της εξοικειωμένης με τα “κακώς κείμενα”, προχωρά στο απόκοτο εγχείρημα της «λειτουργικής κατάληψης».
Χωρίς να χαθεί ούτε λεπτό στις κρίσιμες εκείνες στιγμές, έχοντας την πεποίθηση ότι ηγέτης είναι αυτός που μπορεί να μετατρέπει με το κύρος του το προσωπικό του όραμα για το προχώρημα της κοινωνίας σε συλλογική επιδίωξη, βρίσκει συμπαραστάτες σ’ αυτό του το εγχείρημα χιλιάδες νέους που απαιτούν τη μετατροπή της Μεγάλης Λέσχης από χαρτοπαικτική λέσχη σε μορφωτική κυψέλη, ήγουν σε Δημοτική Βιβλιοθήκη.
Μια μικρή αναίμακτη επανάσταση συντελέστηκε στην πόλη μας εκείνη τη μέρα.
Έμπρακτη απότιση φόρου τιμής στη γενιά του Πολυτεχνείου.
Δεν ήταν ανέφελες οι μέρες που ακολούθησαν. Ωστόσο, όταν τα κοινωνικά ζητούμενα εδράζουν στο δίκιο, έρχεται η στιγμή που ο αγώνας για τη διεκδίκησή τους δικαιώνεται.
Σήμερα μετά από 37 χρόνια νιώθουμε ευτυχείς που αξιωθήκαμε να δούμε τη Μεγάλη Λέσχη ανακαινισμένη με όλα τα εχέγγυα μιας υποδειγματικής αποκατάστασης να αποδίδεται σε χρήση των συνδημοτών μας, δημιουργώντας μια αισθητική, κοινωνική και πολιτιστική υπεραξία για τον τόπο μας. Θα ήταν απρεπής παράλειψη να μην αναφερθώ στην υποστήριξη όλων των δημοτικών αρχόντων που συνέβαλαν στην πραγμάτωση αυτού του εγχειρήματος. Ο Στάθης Εριφυλλίδης, ο Κωστής Σιμιτσής, η Δήμητρα Τσανάκα και ο τυχερός της υπόθεσης, ο Δήμαρχος Θόδωρος Μουριάδης, που επί ημερών του εγκαινιάζεται η επαναλειτουργία της με τους άξιους συνεργάτες-τριες που στήριξαν όλη αυτή την προσπάθεια μπορούν να νιώθουν δικαιωμένοι.
Περισσότερο δικαιωμένος πρέπει να νιώθει ο Καβαλιώτης που από σήμερα μπορεί να χαίρεται το εμβληματικό αυτό στολίδι.
Η Μεγάλη Λέσχη είναι εκεί και μάς προσκαλεί για τα μικρά και μεγάλα ταξίδια του πνεύματος, της Τέχνης και του πολιτισμού. Κλείνοντας θα ήθελα να αποδώσω και πάλι τον ελάχιστο φόρο τιμής στον αείμνηστο Λευτέρη Αθανασιάδη που με το πολιτικό του θράσος άνοιξε ένα παράθυρο πολιτισμού στον τοπικό μας χωροχρόνο.
Δ. Εμμανουηλίδης
πρ. βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ ν. Καβάλας
