Η ομάδα του πολιτιστικού προγράμματος «Ξένος εδώ, ξένος εκεί, όπου κι αν πάω ξένος», του 3ου Γενικού Λυκείου Καβάλας, συμμετείχε στις 26 Φεβρουαρίου 2016 στους πανελλήνιους καλλιτεχνικούς αγώνες που πραγματοποιήθηκαν, υπό την αιγίδα των Εκπαιδευτηρίων «Μαντουλίδης» στη Θεσσαλονίκη, με το θεατρικό έργο: «Η βρωμιά» (Dreck) του Robert Schneider.
Ο ανατριχιαστικός μονόλογος του τριαντάχρονου Ιρακινού Σαντ, που παραληρεί κυνηγημένος από ακροδεξιούς στην Αυστρία του ’90, ή στην Ελλάδα του 2016. Ένα έργο, γροθιά στο στομάχι, για τον αποκλεισμό, το ρατσισμό, το μίσος για το διαφορετικό. Η συγκλονιστική ερμηνεία των μαθητών της θεατρικής δράσης του πολιτιστικού προγράμματος κέρδισε την καρδιά του κοινού, προκάλεσε συγκίνηση και θαυμασμό. Το αποτέλεσμα ήταν, να της απονεμηθεί το βραβείο κοινού με μεγάλη διαφορά ψήφων.
Συμμετείχαν οι μαθητές: Μπουμπούνας Δημήτρης, Δέα Βίλη, Κλειτσιώτου Κωνσταντίνα, Κουρτίδου Αναστασία, Μαρμαλίδου Χρυσάνθη, Μαρουσιάδου Ειρήνη, Τσακίρη Μαρίνα, Μελενικιώτης Γιώργος, Μιχαηλίδη Μαρία, Σπανίδου Δήμητρα, Σωτηρίκας Παναγιώτης, Χάνος Μιχάλης, Ευθυκράτης Αχιλλέας. Υπεύθυνες καθηγήτριες ήταν οι: Δημητριάδου Μαρία, καθηγήτρια αγγλικής γλώσσας και Ιατροπούλου Αναστασία, μαθηματικός. Με την πολύτιμη στήριξη και βοήθεια της Νανάς Τζιμούρτα, φιλολόγου του Επαγγελματικού Λυκείου Ελευθερούπολης, της Σταυρούλας Ευθυκράτη, φιλολόγου, του Θανάση Δασκαλούδη, καθηγητή Πληροφορικής, η ομάδα είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει μία εξαιρετικής ποιότητας θεατρική δουλειά και να κερδίσει το σεβασμό, την εκτίμηση και την αναγνώριση.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για τον ταλαντούχο μαθητή της Α τάξης Λυκείου, Αντώνη Τζιβένη, που συμμετείχε ως μουσικός επί σκηνής και παραχώρησε τη μουσική του σύνθεση: STRING QUARTET NO 3 in E flat Major, για να ντυθεί μουσικά η παράσταση. Η συγκεκριμένη μουσική σύνθεση παρουσιάστηκε δημοσίως σε κοινό ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ. Επίσης, τεχνική υποστήριξη προσέφεραν οι μαθητές: Κωνσταντινίδης Δημήτρης, Χαδόλιας Μιχάλης, Ευθυκράτης Αχιλλέας, Λαφτσής Λάζαρος, Τσαχάκης Σταύρος.
«Ο Σαντ είναι Άραβας. Είναι 30 χρόνων και ζει χωρίς χαρτιά στην Ελλάδα, που ήταν ο τόπος των ονείρων του, όσο ζούσε στην πατρίδα του. Ήταν φοιτητής. Δεν ήρθε στην Ελλάδα ως μετανάστης για οικονομικούς λόγους. Ήρθε γιατί αγάπησε βαθιά τον πολιτισμό της χώρας υποδοχής, χρόνια πριν ο ίδιος φτάσει στη γη των ονείρων του. Κυνήγησε το φως. Και βρήκε το σκοτάδι. Φοβισμένος, με πληγωμένη αξιοπρέπεια, μέσα σε επιβεβλημένη, μα αθέλητη μοναξιά, μιλά. Μιλά για το όνειρο που οδήγησε τα βήματα του στη χώρα μας. Μιλά για την απομυθοποίηση του οράματος του «πολιτισμένου κόσμου» της Δύσης, για τη νοητή θηλιά μιας αξιοζήλευτης κουλτούρας που έγινε βρόγχος. Αναπολεί, νοσταλγεί, σαρκάζει και πονά.
Ο σπαραχτικός του λόγος, μας φέρνει αντιμέτωπους με αυτά που βολικά αγνοούμε. Με αυτά από τα οποία αποστρέφουμε το βλέμμα στην απέλπιδα προσπάθεια να εφησυχάσουμε τη συνείδησή μας, για όσα φοβερά συμβαίνουν δίπλα μας. Ο Σαντ είναι η φωνή του Σαχζάτ Λουκμάν, λίγο πριν ξεψυχήσει, μαχαιρωμένος αναίτια από μισαλλόδοξους φασίστες. Είναι η εικόνα των πυροβολημένων μεταναστών στα δουλοχώραφα της Μανωλάδας. Είναι ο νεαρός που προσφέρεται να μας καθαρίσει το παρμπρίζ στα φανάρια και τον αποπέμπουμε, πότε απαξιωτικά, πότε με ενόχληση, πότε με κρυφή ντροπή, μα με φανερή επίδειξη δύναμης. Είναι ο μαθητής και ο συμμαθητής μας από άλλη χώρα, που ζήτησε την ελπίδα στο δικό μας τόπο.
Είναι, ίσως, η τελευταία μας ελπίδα να βρούμε μέσα μας την ανθρωπιά. Όχι τον οίκτο και την φιλανθρωπία, αλλά την αξία που μας δεσμεύει στην ανθρώπινη υπόστασή μας: κανένας άνθρωπος, άσχετα από χρώμα δέρματος, φυλή, καταγωγή, πίστη δεν είναι περιττός, ή ανάξιος λόγου».
