Αντιγράφει ο Γιάννης Μόνιος
Πρόκειται για την αραμαϊκή λέξη pascha. Αυτή γέννησε την εβραϊκή pesah (=πέρασμα, προσπέρασμα, παρέλευση) που περιέγραφε την δεκάτη πληγή κατά των Αιγυπτίων, όπου, σύμφωνα με την βιβλική αφήγηση, ο Άγγελος προσπερνούσε τις πόρτες των Ιουδαίων που ήταν βαμμένες με αίμα αρνιού και δεν θανάτωνε τα πρωτότοκά τους.
Η εβραϊκή εορτή του Πάσχα γινόταν εις ανάμνηση της σωτηρίας των Εβραίων από τους Αιγυπτίους. Όπως ο παλαιός Ισραήλ εόρταζε το πέρασμα από την Αίγυπτο στη Γη της Επαγγελίας, έτσι και ο νέος Ισραήλ της Χάριτος εορτάζει την Θυσία και την Ανάσταση του Χριστού, με την οποία πέρασε από την δουλεία στην ελευθερία, από τον θάνατο στη ζωή. Και όπως στην πρώτη περίπτωση αιτία της σωτηρίας έγινε ο αμνός με το αίμα του οποίου βάφτηκαν οι θύρες των Εβραίων, έτσι και στο χριστιανικό Πάσχα αιτία της σωτηρίας είναι ο Αμνός του Θεού, ο Χριστός, που με τη θυσία του μας έσωσε από τον θάνατο και την αμαρτία.
Με την ευκαιρία σημειώνω: «Πασχάλιον» στην εκκλησιαστική γλώσσα είναι ο πίνακας στον οποίο αναγράφονται οι ημερομηνίες των κινητών εορτών κάθε έτους με αφετηρία την ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα. Και η φράση «χάνω (έχασα) τ’ αβγά και τα πασχάλια» προήλθε από το «χάνω τ’ αβγά και τα καλάθια». Ο συμφυρμός οφείλεται στη σύγχυση που επέρχεται όταν χάσει κανείς το Πασχάλιον, δηλ. τον ως άνω πίνακα και μπερδεύεται, δεν ξέρει λ.χ. πότε είναι η γιορτή του.
Προσθέτω: Η αντιγραφική δουλειά (όπως τώρα από το λεξικό του Γ. Μπαμπινιώτη) είναι σπουδαιότατο εργαλείο μάθησης. Και μην ξεχνούμε: Σε χρόνους περασμένους στο δημοτικό σχολείο, μες τις πάνινές μας τσάντες, το τετράδιο της Αντιγραφής προσέχαμε πολύ να μην τσαλακωθεί…
