Σωτήρης Λαζαρίδης: Δόθηκαν τζάμπα χρήματα σε μελέτες
«Ο χώρος της πεσμένης γέφυρας μπορεί να αξιοποιηθεί ως τοπόσημο, ως ένα μέρος που θα υποστεί μία ανάπλαση, σε συνδυασμό με το Καρνάγιο και όλη την ευρύτερη περιοχή, να γίνει ένας πόλος έλξης για τους τουρίστες αλλά και για τους ντόπιους».
Τα παραπάνω σημείωσε μιλώντας στην ΕΡΑ Καβάλας, ο πρόεδρος του Τμήματος Ανατολικής Μακεδονίας του Τ.Ε.Ε., Σωτήρης Λαζαρίδης, στον απόηχο της ημερίδας του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Καβάλας, για την πεσμένη γέφυρα στον δρόμο του παλιού νοσοκομείου.
Τέσσερις διαφορετικές προτάσεις
«Είναι ένα σημείο το οποίο έχει μέλλον. Νομίζω ότι η ασχήμια της γέφυρας που μας «κοιτά» μέχρι σήμερα εκεί, πρέπει να τελειώσει. Είναι μία απόφαση που πρέπει να ληφθεί από τους υπεύθυνους, Δήμο και Περιφέρεια που να λέει ότι πρέπει να γίνει ανάπλαση εκεί. Οι συνάδελφοι μηχανικοί – αρχιτέκτονες διατύπωσαν τέσσερις διαφορετικές ιδέες από τέσσερις ομάδες πολύ ενδιαφέρουσες. Κάποια από αυτές μπορεί να αποτελέσει την πρώτη ύλη για έναν αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που θα γίνει και μέσα σε λογικό πλαίσιο ενός κόστους που δεν θα είναι απαγορευτικό, μπορεί να γίνει ανάπλαση της γέφυρας και να δημιουργηθεί ένας χώρος περιπάτου», πρόσθεσε ο πρόεδρος του Τ.Ε.Ε. – Α.Μ.
«Μία αποτυχία μπορεί να μας οδηγήσει σε μία επιτυχία…»
«Αυτό είναι το συμπέρασμα της πρόσφατης ημερίδας, ότι μία αποτυχία μπορεί να μας οδηγήσει σε μία επιτυχία. Μηχανικοί, αρχιτέκτονες και οι υπόλοιποι κλάδοι έχουν κάνει θαύματα σε όλο τον κόσμο. Μία απλή σχετικά γέφυρα μπορεί να μετεξελιχθεί σε ένα πραγματικά έργο που δεν θα είναι φαραωνικό, αλλά ένα μινιμαλιστικό έργο, που θα δώσει μία υπεραξία στην περιοχή. Είναι ένα όραμα, το οποίο μπορεί να γίνει πράξη. Έχουν περάσει 8 χρόνια και μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει κάτι. Γίνανε κάποιες μελέτες που πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων, τζάμπα χρήματα δόθηκαν κι εφόσον δεν επισκευάζεται κάτι άλλο πρέπει να γίνει. Έχουμε το ιστορικό προηγούμενο του «Διονύσου», που κανείς δεν μπορεί να τον εκμεταλλευτεί. Από κάπου πρέπει να αρχίσουμε για να σπάσουμε αυτό το απόστημα που λέγεται αδράνεια».
