Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος
Τι ακριβώς δεν έχει γίνει κοινή συνείδηση με την Καρυστιανού; Η γυναίκα έχει μηνύσει δεκάδες στελέχη της δικαιοσύνης και του ΟΣΕ χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο. Κανονικά θα έπρεπε κάθε πρωί να την κουβαλάνε στα Δικαστήρια κατηγορούμενη για ψευδείς καταμηνύσεις.
Από το πρωί μέχρι το άλλο πρωί ψεύδεται ασύστολα υποστηρίζοντας ανύπαρκτα θέματα όπως την ύπαρξη λαθραίου καυσίμου.
Καθημερινά υβρίζει με πεζοδρομιακές φράσεις πολιτικά πρόσωπα πάλι χωρίς κανένα στοιχείο. Έστειλε 14 βουλευτές για… εσχάτη προδοσία, πάλι χωρίς κανένα στοιχείο – αυτό ξεπέρασε σε γελοιότητα οτιδήποτε άλλο φαιδρό έχει πει ή κάνει.
Η γυναίκα εκπροσωπεί την συνωμοσιολογία και τον τραμπουκισμό σε υπέρτατο βαθμό. Μολύνει την κοινωνία που για σύνθετους λόγους (κομματική ιδιοτέλεια, άγνοια, ένταξη ημιμαθών σε χαοτικά ψεύδη όπως του Σώρρα, του Τραμπ, ή της ίδιας).
Συνεπώς ναι, όταν η Άννα Διαμαντοπούλου είπε ότι δεν μπορούμε να γίνουμε Καρυστιανού ή Κωνσταντοπούλου, ήταν μια κραυγή της, ότι επιτέλους πρέπει να συνέλθουμε. Να μας καθοδηγούν οι αξίες και οι αλήθειες και όχι τα ψεύδη. Να απομονώνουμε αυτούς που εκπροσωπούν τον σύγχρονο σκοταδισμό και να υπερασπιζόμαστε την ουσία, όχι την καπηλεία.
Και μην μου πείτε ότι η κυρία Καρυστιανού έχει χάσει το παιδί της γιατί υπάρχει απάντηση: Όταν η ζωή σε χτυπά γίνεσαι ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ όχι χειρότερος.
Υπάρχει κάποια αλήθεια που έχει πει η Καρυστιανού; Ναι υπάρχει. Μίλησε για το διαλυμένο κομματικό κράτος που είναι υπεύθυνο για τα Τέμπη, (αλλά και το Μάτι, την Ηλεία και τόσα ακόμη). Αν έμενε μόνο σε αυτό, θα ήμουν φανατικά μαζί της. Όμως το να λοιδορεί και να μηνύει δεκάδες ανθρώπους με τα ψεύδη της, αυτό ξεπερνά κάθε ηθική.
Η Ελλάδα 50 χρόνια είναι έτσι. Τα Τέμπη δεν είναι μια παρένθεση αλλά η συνολική πραγματικότητα.
