Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος
«Η Τουρκία δεν θα γίνει Ρωσία» ξέσπασε ο Ozel πρόεδρος του Ρεμπουπλικανικού κόμματος στην Τουρκία, αλλά άργησε. Η Τουρκία έχει ήδη γίνει Ρωσία και ο Ερντογάν είναι αντίστοιχα ο Πούτιν. Το γιατί κάνουν και τις αχρείαστες εκλογές, είναι ένα θέμα. Απλώς θέλουν να φορούν τον μανδύα της δήθεν δημοκρατίας.
Αυτά που γίνονται στην Τουρκία είναι αδιανόητα. Υπάρχει ένα Σύνταγμα που τυπικά ισχύει, στην πράξη παραβιάζεται από χίλιες μεριές για να εξυπηρετηθούν οι σκοποί της κυβέρνησης. Οι πάντες είναι εξαγορασμένοι, στο περιθώριο, ή στη φυλακή. Ο Ερντογάν δεν έχει πια αντίπαλο.
Η κατάσταση ήταν ήδη προβληματική στη χώρα αλλά ο αυταρχισμός του Ερντογάν επεκτάθηκε μετά τις δημοτικές εκλογές του 2024 στις οποίες το CHP κέρδισε τους μεγαλύτερους δήμους (Κωνσταντινούπολη, Άγκυρα, Σμύρνη κ.ά.) και έλαβε συνολικά πανεθνικά περισσότερες ψήφους από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Ερντογάν.
Από τότε, ξεχωριστές υποθέσεις, εκατοντάδες μέλη και εκλεγμένοι δήμαρχοι του CHP έχουν συλληφθεί τον τελευταίο χρόνο, κατηγορούμενοι για διαφθορά ή τρομοκρατία, με κυριότερο τον δήμαρχο Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου και δημοφιλέστερο πολιτικό του CHP.
Ακόμα πιο τρομερό, είναι το γεγονός ότι ο Ερντογάν βάζει δικούς του ανθρώπους να αναλάβουν το κόμμα της αντιπολίτευσης, ή να διοικούν Μέσα Ενημέρωσης της αντιπολίτευσης. Αυτά περιγράφουν μια χώρα που έχει ξεφύγει και δεν πρόκειται να συνέλθει στο ορατό μέλλον.
Ο Ερντογάν έχει καταφέρει ήδη να εξουθενώσει την τουρκική κοινωνία που μη βλέποντας κάποια λύση τα έχει μισοπαρατήσει. Και ακόμη φαίνεται να διαλύει την αντιπολίτευση αφού χωρίς ηγέτη δεν έχει πυξίδα. Στο τέλος του δρόμου όμως ο Ερντογάν θα έχει αποτύχει. Καμία χώρα που κυριαρχεί ο αυταρχισμός δεν είναι καλή για τους κατοίκους της.
