Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος
Παρακολούθησα την εκπομπή ΦΑΣΜΑ στην κρατική τηλεόραση και διαπίστωσα για μια ακόμη φορά το χάος που υπάρχει μεταξύ της ΕΡΤ και της ιδιωτικής τηλεόρασης. Η εκπομπή που εντελώς τυχαία είδα, ήταν ένα ρεπορτάζ στο Κίεβο. Είχε πληρότητα, κομψό λόγο, τρομερές ανθρώπινες αφηγήσεις και το κυριότερο: Είχε δια ταύτα, δηλαδή είχε ΕΠΙΛΟΓΟ.
Το ρεπορτάζ περιέγραψε με έναν συγκλονιστικό τρόπο την ζωή των Ουκρανών, τους ανάπηρους πια στην πόλη, την κοινή πικρία τους για την άδικη ζωή που αναγκάζονται να υπομένουν και κυρίως -όλοι συμφωνούσαν σε αυτό- τον μονόδρομο της νίκης: “Αν δεν νικήσουμε, θα χάσουμε τις ζωές μας”, έλεγαν οι πάντες.
Συγκλόνιζε και η απαρίθμηση στοιχείων που κατέρριπτε τον δήθεν απελευθερωτικό πόλεμο του Πούτιν. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μεταναστεύσει εντός αλλά και εκτός Ουκρανίας, οι περιουσίες τους έχουν χαθεί. Όσοι έμειναν παρακολουθούνται, εκβιάζονται, φυλακίζονται, αν δεν αποδεχθούν την εισβολή.
Προσπάθησα να συγκρίνω ότι έβλεπα με την φρίκη της ιδιωτικής τηλεόρασης. Σε αυτήν, όχι μόνο δεν υπάρχει “δια ταύτα”, δηλαδή τελικό συμπέρασμα (οι συζητήσεις τελειώνουν και όλα είναι στον αέρα), όχι μόνο δεν υπάρχει πραγματικό ρεπορτάζ (ανακυκλώνουν τα “έτοιμα” από διεθνή πρακτορεία και ιστοσελίδες), το χειρότερο είναι ότι ΠΑΝΤΟΥ, έχει επιβληθεί το καφενείο!
Καλαμπουρίζουν, δεν ακολουθούν κείμενα, διακόπτουν ομιλητές για να μιλήσουν αυτοί, πάνω στον λόγο τους, περισσεύουν οι εξυπνάδες και φυσικά πάντοτε “δεν έχουν χρόνο, για να ολοκληρώσει ο καλεσμένος τους”.
Αυτή η βροντερή παρακμή της ιδιωτικής τηλεόρασης έχει και μεγάλες πολιτισμικές επιπτώσεις, αφού στο τέλος, όλοι νομίζουν ότι έτσι πρέπει να λειτουργούν οι τηλεοπτικές εκπομπές. Ασυνάρτητες, με κακά ελληνικά και μηδενική ουσία.
Ποιοι ευθύνονται γι’ αυτό; Ασφαλώς οι δημοσιογράφοι που δεν τολμούν το άλμα στην ποιότητα και όσοι στήνουν λειτουργικά ότι βλέπουμε. Και φυσικά οι ιδιοκτήτες που έχουν αποδεχθεί αυτό το χάλι σαν κανονικό προϊόν.
