Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος
Η επιστροφή Τσίπρα και η πρόθεση του να επανιδρύσει κάποιο κόμμα με προφανή σκοπό να γίνει πάλι πρωθυπουργός, είναι μια φάρσα πρώτης γραμμής. Ο πιο αποτυχημένος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης να εμφανίζεται σαν σωτήρας, ενώ υπήρξε ο απόλυτος καταστροφέας.
Όπως έχω ξαναγράψει, ο Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός από τρεις “χορηγούς” του:
– Ο Βενιζέλος που έστρωσε στο κυνήγι την μεσαία τάξη, δηλαδή τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ με το ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ 20μηνο αυτόφωρο και χιλιάδες συλλήψεις τους, και τις κατασχέσεις ακόμη και ενός ευρώ από τους λογαριασμούς τους. Αυτός πήγε το ΠΑΣΟΚ στο 4,5%. Οι του ΠΑΣΟΚ πήγαν ακόμη και στη Χρυσή Αυγή, οι περισσότεροι προς ΣΥΡΙΖΑ
– Ο Σαμαράς που βάφτισε την χημειοθεραπεία ασθένεια (τα μνημόνια δηλαδή) και χώρισε την Ελλάδα σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Πάνω σε αυτό το κύμα έφυγε ο λαϊκιστής Τσίπρας προς τα πάνω.
– Ο Κουβέλης που ενώ η ΔΗΜΑΡ αρχές του 2012 έπαιρνε 16% και ο ΣΥΡΙΖΑ 3,5%, διώχνοντας το ΠΑΣΟΚ το έστειλε όλο στον ΣΥΡΙΖΑ: ΔΗΜΑΡ 6%, ΣΥΡΙΖΑ 13,5% σε 15 μόλις ημέρες.
Οι τρεις χορηγοί ήταν ένα σπάνιο τζόκερ για τον Τσίπρα που από το πουθενά και μόνο με λίβελλους κατά των μνημονίων, κέρδισε το 2015 τις εκλογές. Από εκεί και πέρα όμως, αρχίζουμε και τον κρίνουμε.
Πήρε την εξουσία και ήταν στα πάντα ανέτοιμος. Ξύπναγε το πρωί και δεν είχε ιδέα τι να κάνει μέχρι το μεσημέρι. Η χώρα ακυβέρνητη χωρίς κανένα σχέδιο, χωρίς σύνορα, χωρίς ταμεία, χωρίς πυξίδα, Ζούσαμε μόνο καταστροφές. Και φυσικά ο Τσίπρας απλώς έβγαζε πύρινους λόγους, εναντίον όλων. Ακόμα και κατά των πολιτών όταν τον ξαπόστειλαν.
Δείτε τώρα τι εστί Τσίπρας. Βγαίνει και μιλά για το πως πρέπει να πορευτεί η Ελλάδα, θα κάνει και περιοδείες στην περιφέρεια αλλά ποτέ δεν μας εξήγησε:
α) Πως έχασε τις εκλογές το 2019
β) Πως στη συνέχεια το μεγάλο ποσοστό 31,5% που πήρε και που ήταν ποσοστό αναμονής πρωθυπουργού, το έκανε 20%.
γ) Πως ακόμα και το 20% το έκανε 17%!
δ) Πως και τώρα είναι βουλευτής σε ένα κόμμα του 5%.
Μηδέν αυτοκριτική. Γιατί ο Τσίπρας είναι αριστερός. Εκπροσωπεί την «σωστή πλευρά» και όταν την χάνει πάντα φταίνε οι άλλοι. Δεν χρειάζεται να παράγει έργο.
Ο άνθρωπος αυτός, σας το ξεκαθαρίζω, δεν κάνει για την δουλειά του πολιτικού. Είναι και επικίνδυνος και ανίκανος να προσφέρει. Οι περισσότεροι το γνωρίζουμε πια, δεν θα μπορέσει ποτέ να επιστρέψει, όσο και αν τον ενισχύουν αναλυτές της φακής και μικροσυμφέροντα.
