Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος
Καραμανλής και Σαμαράς είναι στην επικαιρότητα με παρουσίες σε… βιβλία όπου βγάζουν λόγους. Ο Σαμαράς θέλει να φτιάξει και κόμμα όπως και ο Τσίπρας. Ο δε Γ. Παπανδρέου, συνεχίζει την πορεία του που είναι μια μάταιη προσπάθεια να συντονίζεται με την πραγματικότητα. Γιατί οι τέσσερις πρώην πρωθυπουργοί εμφανίζονται ενεργοί, ενώ και οι τέσσερις είναι αποτυχημένοι;
Ο Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ κέρδισε τις εκλογές με κεντρικό σύνθημα την “επανίδρυση του κράτους”. Αναγνώριζε δημόσια ότι η χώρα δεν έχει σοβαρό δημόσιο τομέα που είναι και διεφθαρμένος και αυτός θα τον άλλαζε. Το μόνο που έκανε ήταν να προσλάβει εκατοντάδες χιλιάδες σε αχρείαστες δράσεις και θέσεις, επιταχύνοντας δραματικά την χρεοκοπία της χώρας. Αντί να διορθώσει την οικονομία μας, την οδήγησε στα βράχια.
Όταν του περιέγραψαν την αληθινή οικονομική εικόνα της χώρας, προχώρησε σε εκλογές για να τις χάσει και να παραδώσει την καταχρεωμένη Ελλάδα στον ανύποπτο Γ. Παπανδρέου και ο ίδιος να την γλυτώσει.
Ο Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, αφού μας είπε ότι “λεφτά υπάρχουν” εννοώντας ότι με αυτά θα εξυγιάνει την εθνική οικονομία, ανακάλυψε και ότι πήρε μια βουλιαγμένη Ελλάδα και πως λεφτά δεν υπήρχαν. Έτσι υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο.
Δείτε το έγκλημα του τώρα: Οι υπουργοί του “δούλευαν” την τρόικα, υπογράφοντας υποχρεώσεις του μνημονίου ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΖΑΝ ΠΟΤΕ. Ήταν τόσο προκλητική η ανικανότητα Παπανδρέου να τηρήσει το πρώτο μνημόνιο και να σωθεί η χώρα, που συνέβη κάτι πρωτοφανές. Η Ευρώπη θεωρώντας ότι είναι εντελώς αναξιόπιστος και άχρηστος, απαίτησαν να παραιτηθεί και να τοποθετηθεί στη θέση του άλλος! Τι κατάπτωση και αυτή; Πόσο πιο χαμηλά;
Ο Α. ΣΑΜΑΡΑΣ είναι αυτός που δημιούργησε στην Ελλάδα το αδικαιολόγητο αντιμνημονιακό μέτωπο. Με τα Ζάππεια, βάφτισε την θεραπεία των χημειοθεραπειών ασθένεια (τα μνημόνια) κρύβοντας την πραγματική ασθένεια του καρκίνου (το φαύλο πελατειακό κράτος της μεταπολίτευσης που δανειζόταν, σπαταλούσε, ποτέ δεν είχε σχέδιο). Παρέσυρε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας στο ψέμα του, κάτι που σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν έγινε.
Παντού κυβερνήσεις και κοινωνίες εφάρμοσαν τα μνημόνια και σε σύντομο χρόνο επανήλθαν στην κανονικότητα. Εδώ τα μνημόνια ήταν η αιτία του κακού κατά τον Σαμαρά.
Ο Α. ΤΣΙΠΡΑΣ, γνήσιος δημαγωγός και λαϊκιστής, ανέβηκε στο αντιμνημονιακό κύμα του Σαμαρά και μέσω της οργής έγινε πρωθυπουργός. Από το πρώτο εξάμηνο που “κυβέρνησε” (ποτέ δεν κυβέρνησε, είναι πρακτικά ανίκανος) διέλυσε την χώρα. Πτώχευσε στα χέρια του, κατέστρεψε την αγορά, πτώχευσε συνταξιούχους και εργαζόμενους, ποτέ η Ελλάδα δεν υπήρξε τόσο ανυπόληπτη.
Το 36% που πήρε από καραμπόλες, αλλά και το 31,5% που πήρε το 2019, το έκανε 17% και στη συνέχεια 6%.
Αυτοί οι τέσσερις πρώην πρωθυπουργοί έχουν κάτι κοινό: Ανέλαβαν τα κόμματα τους, έγιναν πρωθυπουργοί, έκαναν τον πλήρη κύκλο τους, δοκιμάστηκαν, στο τέλος παραιτήθηκαν από όλα εκτός της βουλευτικής τους ιδιότητας για την οποία δεν εκλέγονται. (Ο Καραμανλής είναι ο μόνος που έστω και αργά δεν είναι πια βουλευτής).
Οι τέσσερις αυτοί πρώην πρωθυπουργοί, δεν έχουν πια τίποτα άλλο να μας πουν. Η τελευταία κίνηση που πρέπει να κάνουν είναι να πάνε στα σπίτια τους, μακριά από την ενεργή πολιτική (όπως έκανε π.χ. ο Σημίτης). Έχουν κριθεί και δεν δικαιούνται καμίας επιστροφής.
Αν μάλιστα φύγουν, θα απελευθερωθούν δυνάμεις που αναγκαστικά τους ακολουθούν στο παρασκήνιο. Νέα πρόσωπα θα εμφανιστούν, θα έχει γίνει ένα βήμα προς τα εμπρός στην πολιτική ζωή της χώρας που σήμερα την έχουν βαλτωμένη.
