Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος
O λαϊκισμός βάζει καθημερινά την ατζέντα. Η χώρα, είναι εγκλωβισμένη, σε αντιπαραθέσεις και διαξιφισμούς για ανύπαρκτα θέματα, μακριά από τα αληθινά ζητήματα που αφορούν τους πολίτες. Κόμματα και Μέσα Ενημέρωσης αναπαράγουν διαρκώς ψεύδη και συνωμοσιολογίες, που προωθούν χωρίς ντροπή οι λαϊκιστές, οι οποίοι, αφού βλέπουν ότι κερδίζουν την μάχη των εντυπώσεων, συνεχίζουν.
Πίσω από την καθημερινή ατζέντα των λαϊκιστών, βλέπουμε μια κυβέρνηση που αδυνατεί να υπερασπιστεί την αλήθεια και γίνεται ουρά των ψεμάτων προσπαθώντας να απαντήσει στη φαιδρότητα. Βλέπουμε και κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ να γίνονται φορείς του λαϊκισμού για κομματικό όφελος. Και δυστυχώς βλέπουμε τα Μέσα Ενημέρωσης να γιγαντώνουν την φαιδρότητα του λαϊκισμού, αντί να την αντιμετωπίζουν, και άμεσα να την απαξιώνουν.
Δεν είναι σημερινό αυτό το φαινόμενο αλλά έχει γιγαντωθεί. Ξεκίνησε όταν το πολιτικό σύστημα αντιμετώπισε ενοχικά την Αριστερά, αισθανόμενο ότι την έχει αδικήσει. Οι εναντίον της άδικοι και απάνθρωποι διωγμοί, οι αποκλεισμοί, οι φυλακίσεις κράτησαν μέχρι το 1973. Ήταν λογικό στη συνέχεια να υπάρξει μια εποχή μετάνοιας που έδωσε στην Αριστερά ένα μεγάλο ηθικό πλεονέκτημα, σε ότι έλεγε και έπραττε.
Αυτό το ηθικό πλεονέκτημα γκρεμίστηκε από την ανικανότητα της να κυβερνήσει (Τσίπρας). Όμως εδώ και καιρό, μια άλλη Αριστερά, βάζει καθημερινά τα ασήμαντα και τα ψεύδη σε δημόσια συζήτηση, παραμερίζοντας τα ουσιώδη. Το κάνει και δεν είναι μόνη. Δίπλα της, υπάρχει πλέον και ο λαϊκισμός της δεξιάς.
Τα μικρότερα δεξιά κόμματα κάνουν ακριβώς το ίδιο: Βάζουν στην ατζέντα της καθημερινότητας φαιδρά θέματα, που κυριαρχούν στη δημόσια συζήτηση και πολλές φορές συμπορεύονται με την αριστερά. Τόσο η κυβέρνηση, όσο και τα άλλα κόμματα και τα ΜΜΕ σέρνονται από πίσω, μεγιστοποιώντας έτσι την πολιτική της μπούρδας (δεν μπορώ να βρω άλλον χαρακτηρισμό).
Ας δώσω δύο μόνο τελευταία παραδείγματα: Επί μέρες τεράστια προβολή και ώρες αντιπαραθεσεων για την απεργία πείνας ενός πατέρα (Τέμπη), αν και οι εξετάσεις από τα κόκκαλα του παιδιού του (που θα ξεθάψει…) δεν θα δείξουν τίποτα.
Αδιανόητες συζητήσεις για το αν μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε με αντίσκηνα, κουρελούδες, πλαστικές καρέκλες, φαναράκια, κεριά και ότι άλλο.
Δεν είναι δύο απομονωμένα περιστατικά. Αυτή είναι η καθημερινότητα της χώρας εδώ και χρόνια που μας παραπλανεί όλους.
Δείτε τώρα την ουσία: Ενώ έχουμε μια κυβέρνηση που έχει αποτύχει σε κρίσιμους τομείς όπως η καταστροφική αδιαφορία για τον πλούτο της περιφέρειας, η γραφειοκρατία που καθηλώνει την χώρα, το σκληρό κράτος – λάφυρο, η Παιδεία του αναλφαβητισμού και τόσα άλλα, έχουμε την αντιπολίτευση των λαϊκιστών αντί να μιλά για αυτά, να ψάχνει βενζόλιο στα κόκκαλα παιδιών και να απλώνει κουρελούδες στον Άγνωστο Στρατιώτη.
