Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος
«Εγώ είπα όσα άκουγα. Δεν ήμουν αυτόπτης μάρτυρας δωροδοκιών». Αυτή είναι η κύρια δήλωση του Δεστεμπασίδη που θεωρήθηκε βασικός μάρτυρας για τον διωγμό – διασυρμό δέκα πολιτικών προσώπων, στην υπόθεση Novartis.
Είπε ακόμη κάτι σημαντικό ο δήθεν κουκουλοφόρος μάρτυρας: Είχε παραδώσει στην Εισαγγελία Διαφθοράς λίστα με πάνω από 4.000 γιατρούς, ΙΒΑΝ και στοιχεία καταθέσεων, ωστόσο μέχρι σήμερα δεν έχει εκδοθεί καμία καταδικαστική απόφαση. «Στη συντριπτική πλειοψηφία τους τα αδικήματα παραγράφηκαν. Υπήρχαν δίκες με παρουσία δικηγόρων του ΕΟΠΥΥ ως πολιτική αγωγή. Και όμως, ούτε μία καταδίκη», δήλωσε.
Όλα αυτά και άλλα πολλά, τα λέγει στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο όπου απουσιάζουν αυτοί που έστησαν την βρωμερή σκευωρία για να φθείρουν πολιτικούς αντιπάλους. Όπως έχω ξαναγράψει είναι ΤΡΕΙΣ οι σκευωροί.
Το τότε Μέγαρο Μαξίμου με αρχηγό τον Τσίπρα που ενημερωνόταν και έδινε εγκρίσεις. Δικαστικοί που μαγείρευαν ανύπαρκτα στοιχεία ώστε να κατηγορούνται αθώοι. Και φυσικά μερίδα του φιλικού τους Τύπου που αδίστακτα ήταν η εμπροσθοφυλακή, προβάλλοντας τα ψεύδη σαν δεδομένες αλήθειες.
Το ερώτημα είναι απλό: Τι να τον κάνουμε τον Δεστεμπασίδη που τίποτα δεν είδε, μόνο κουτσομπολιά άκουγε, όταν αυτοί που εγκλημάτησαν δεν θα δικαστούν ποτέ; Τι είδους Δικαιοσύνη είναι αυτή που δεν βλέπει τους πραγματικούς ενόχους; Και τι είδους Δημοκρατία είναι αυτή που “ξεχνά” τους πολιτικούς σκευωρούς;
Και τέλος, οι δέκα που διασύρθηκαν σαν μιζαδόροι, κοιμούνται καλά όταν οι σκευωροί είναι πάντα στο ακαταδίωκτο;
