Του Γιάννη Μόνιου
Διαβάζουμε τις δογματικές αρχές του Λένιν (1919). Συναντούμε μες σ’ αυτές και τα εξής, που μάλλον κατά σύστημα αντιγράφει και ορέγεται να εφαρμόσει ο «πολυγραμματισμένος» μας πρωθυπουργός: «…θα καταστεί ανάγκη να προστρέξομεν εις όλας τας πανουργίας, εις όλα τα στρατηγήματα και δεν θα ορρωδήσομεν προ ουδενός ψεύδους και ενεργούντες πάντοτε με απάτην, επιτηδειότητα, δόλον, παρανόμους μεθόδους θα επιτύχομεν την απόκρυψιν και συγκάλυψιν με πέπλον αληθείας… Εφόσον υφίσταται φιλελευθερισμός, δεν δυνάμεθα να ζήσομεν εν ειρήνη. Εις το τέλος ο ένας ή ο άλλος θα θριαμβεύσει… Μέχρις ότου όμως συμβεί τούτο, ο κύριος λόγος είναι να απατώμεν και να ελισσόμεθα».
Τα ως άνω «φοριούνται» νομίζω απ’ όλους τους συνώνυμους του ψεύδους και από τον κ. Τσίπρα. Μόνο που αυτός μας δείχθηκε και με κάποιες αυταπάτες φορεμένος…
Ακόμη κάτι: Κάτι μου λέει πως πριν λίγες μέρες, εκεί στα Σκόπια, ο «πολυδιαβασμένος» μας πρωθυπουργός πρώτη φορά άκουσε για «Ίλιντεν». Μέσα στις «ιστορικές» του νύχτες πού καιρός να ξοδεύει και να ξέρει για τη βουλγαρική «Ίλιν – ντεν» (=μέρα του Ηλίου, 20 Ιουλίου).
