Η βίαιη ανατροπή της κανονικότητας, ελέω Covid-19, δοκίμασε και δοκιμάζει τις αντοχές κάθε κρατικής και ιδιωτικής δομής, αλλά και της κοινωνίας μας γενικότερα. Μια ομολογουμένως δύσκολη και εξαιρετικά άβολη συγκυρία, αφού καθιερωμένες διαδικασίες και τακτικές έπρεπε να αναπροσαρμοστούν γρήγορα και αποτελεσματικά στα νέα δεδομένα. Οι έκτακτες όμως καταστάσεις, ανέκαθεν δημιουργούσαν προκλήσεις που κατά κανόνα λύνονταν με άλματα προόδου, αδιανόητα σε πλαίσιο κανονικότητας. Ένα από τα πολλά άλματα που συντελέστηκαν στην τρέχουσα υγειονομική κρίση, ήταν και αυτό της τηλεκπαίδευσης.
Όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας, που άκουγαν εδώ και χρόνια για τις δυνατότητες που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία στην εκπαίδευση και για την επανάσταση που θα επιφέρει, δεν φαντάστηκαν ποτέ, ότι θα γίνονταν οι πρωταγωνιστές της μέσα σε τόσο απρόσμενες και πιεστικές συνθήκες. Δημόσιες και ιδιωτικές εκπαιδευτικές δομές σε παγκόσμιο επίπεδο διερεύνησαν και ανακάλυψαν, μέσα σε ένα ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο, μια νέα συναρπαστική και ιδιαίτερα αποτελεσματική διαδρομή μετάδοσης γνώσης.
Εάν υπήρξε όμως ένας εκπαιδευτικός θεσμός, που κατάφερε την γρηγορότερη και αποτελεσματικότερη προσαρμογή του στη νέα πραγματικότητα στη χώρα μας, είναι κατά κοινή ομολογία, αυτός του Φροντιστηρίου. Για άλλη μια φορά, οι Έλληνες Εκπαιδευτικοί Φροντιστές απέδειξαν έμπρακτα την εξαιρετική ικανότητα προσαρμογής τους στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. Χιλιάδες μαθητές και γονείς σε όλη τη χώρα υπήρξαν μάρτυρες της άμεσης απόκρισης του κλάδου στα νέα δεδομένα και της ουσιαστικής στήριξης που προσέφερε στους νέους μας. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το φροντιστήριο «σήκωσε στις πλάτες του», την περίοδο αυτή, ένα μεγάλο μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας στη χώρα μας, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι αποτελεί σημαντικό πυλώνα του δημόσιου εκπαιδευτικού μας συστήματος. Δεν ήταν ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που το έπραξε και θα το πράξει. Όσο και αν η εκ των πραγμάτων ξεπερασμένη, στερεοτυπική προσέγγιση του χώρου μας, προβάλει συνήθως επάνω μας συμπλεγματικές και συγκεχυμένες αναχρονιστικές αναφορές περί δαιμονοποίησης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην εκπαίδευση, η πραγματικότητα τη διαψεύδει για άλλη μια φορά παταγωδώς.
Είναι πια καιρός, η κοινωνία μας αλλά και η πολιτεία, να προσεγγίσει το χώρο μας με όρους αξιοπρεπούς αναγνώρισης της διαχρονικής προσφοράς του. Όχι, δεν υπάρχουν στυγνοί επιχειρηματίες στους κόλπους μας, παρά μόνο σκληρά εργαζόμενοι επιστήμονες καθηγητές, που σπούδασαν στα ίδια πανεπιστήμια με τους συναδέλφους τους που υπηρετούν στα δημόσια σχολεία, απέκτησαν ισότιμα πτυχία με αυτούς και εμπνέονται από το όραμα μιας Παιδείας αντάξιας των προσδοκιών της νεολαίας μας. Άοκνοι και συνεπείς εργάτες της γνώσης!
Μπορεί πλέον εύκολα, να αντιληφθεί η επίσημη πολιτεία, ότι οι χιλιάδες πεπειραμένοι καθηγητές, που εργάζονται στους κόλπους μας και η σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή μας, αποτελούν ένα έμψυχο και άψυχο κεφάλαιο που είναι ανά πάσα στιγμή στη διάθεσή της προς αξιοποίηση. Αποτελούμε έναν πιστοποιημένο φορέα εκπαίδευσης προσανατολισμένο στην καινοτομία και την αριστεία, που όμως αντιμετωπίζεται διαχρονικά με ακατανόητη καχυποψία και αποκλεισμούς.
Δηλώνουμε λοιπόν, επ΄ ευκαιρία αυτής της περίεργης δοκιμασίας που αντιμετωπίσαμε με επιτυχία, παρόντες και έτοιμοι από καιρό για μια νέα σελίδα στη σχέση μας με την πολιτεία. Μια σχέση που θα βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και στην αναγνώριση των πραγματικών δεδομένων.
Καλή δύναμη σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα στην προσπάθεια επανόδου της στη νέα κανονικότητα. Οφείλουμε τώρα άπαντες, να περιβάλλουμε με όλη μας τη φροντίδα και την αγάπη τα παιδιά μας, που αντιμετώπισαν την πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση με θαυμαστή προσαρμοστικότητα και υπομονή.
Αργύρης Μυστακίδης
Β’ Αντιπρόεδρος
Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας
