Του Γιώργου Τσακίρη
Έχουν περάσει λίγες μόλις ημέρες από την ολοκλήρωση της έγκρισης από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των μελών της Βουλής της πΓΔΜ, των τεσσάρων συνταγματικών τροποποιήσεων που πρότεινε η κυβέρνηση Ζάεφ.
Είναι γνωστό πλέον πως, τόσο η ελληνική κυβέρνηση, όσο και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (πολύ δε περισσότερο οι πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών), δεν είναι ικανοποιημένοι ούτε με την διατύπωσή τους, ούτε με την ΜΗ απαλοιφή του συνόλου των αλυτρωτικών αναφορών που συνεχίζουν να υπάρχουν στο Σύνταγμα της γείτονος (Άρθρο 36 του Συντάγματος της πΓΔΜ που παραμένει αναλλοίωτο).
Κάτι που σημαίνει πως ακόμη και ο πιο καλοπροαίρετος κριτής της Συμφωνίας, αναγνωρίζει πλέον ότι η κυβέρνηση των Βόρειων γειτόνων μας, δεν τηρεί ούτε καν το «πνεύμα» της, το οποίο κινούνταν προς την κατεύθυνση του «έντιμου συμβιβασμού», όπως κατ’ επανάληψη είχαμε ακούσει από τους υποστηρικτές της.
Δε θα έπρεπε δε να ξαφνιάζει κανέναν μία τέτοια εξέλιξη, καθώς οι κυβερνήσεις της πΓΔΜ, έχουν αποδείξει διαχρονικά πως οποιαδήποτε κίνησή τους, είτε στο εσωτερικό της χώρας, είτε στις Διεθνείς τους σχέσεις, απέβλεπαν και συνεχίζουν να αποβλέπουν σε έναν και μόνο στόχο. Την αναγνώριση μακεδονικής εθνότητας και (κατ’ επέκταση) την ύπαρξη ζωτικού χώρου στον οποίο αυτή μπορεί (ή θα μπορεί) να αναπτυχθεί και (πιθανόν στο μέλλον) να διεκδικήσει.
Είναι πλείστα όσα τα παραδείγματα αυτής της πρακτικής. Αρκεί κανείς να ανατρέξει στα όσα έγιναν αμέσως μετά την υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995.
Αν ανατρέξει κανείς στην επίσημη ιστοσελίδα του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, θα διαπιστώσει ότι (κατά γράμμα) αναφέρεται :
«Κατά το χρονικό διάστημα που έχει παρέλθει από την υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας παραβιάζει συστηματικά το γράμμα και το πνεύμα της Συμφωνίας και, βεβαίως, τις υποχρεώσεις της που πηγάζουν από αυτήν:
- προβάλλοντας μεγαλοϊδεατικές εδαφικές βλέψεις κατά της Ελλάδας, μέσω της απεικόνισης σε χάρτες, σχολικά εγχειρίδια, βιβλία ιστορίας κλπ. ελληνικών εδαφών στην εδαφική επικράτεια μιας «μεγάλης» Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 4 και 7.1,
- ενισχύοντας αλυτρωτικές διεκδικήσεις και υποδαυλίζοντας εθνικιστικά αισθήματα εντός της ελληνικής επικράτειας, κατά παράβαση του άρθρου 6.2,
- χρησιμοποιώντας την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στους διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων και των Ηνωμένων Εθνών, στους οποίους έχει προσχωρήσει υπό την προϋπόθεση να χρησιμοποιεί την προσωρινή ονομασία Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, κατά παράβαση της σχετικής δεσμεύσεως που προβλέπει το άρθρο 11.1 (ακόμα και από το βήμα της 62ης Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, ο τότε Πρόεδρος της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, Branko Crvenkovski, είχε δηλώσει ότι «το όνομα της χώρας μου είναι και θα είναι Δημοκρατία της Μακεδονίας»),
- χρησιμοποιώντας σύμβολα, όπως ο Ήλιος της Βεργίνας, η χρήση των οποίων απαγορεύεται από την Ενδιάμεση Συμφωνία σύμφωνα με το άρθρο 7.2, καθώς και άλλα σύμβολα που ανήκουν στην ελληνική ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά (….),
- προβαίνοντας ή ανεχόμενη προκλητικές ενέργειες, οι οποίες υποδαυλίζουν εχθρότητα και φανατισμό, όπως η παραποίηση της ελληνικής σημαίας και η αντικατάσταση του χριστιανικού σταυρού με τη ναζιστική σβάστικα, οι προπηλακισμοί κατά ελληνικών επιχειρήσεων, επιχειρηματιών και τουριστών, αλυτρωτικά συνθήματα από σκοπιανούς οπαδούς σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις, προκλητικές και προσβλητικές σε βάρος της Ελλάδας ενέργειες στο καρναβάλι της πόλης Βέβτσανι, το οποίο επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας κ.ά.
Έχοντας ήδη αυτού του είδους την συμπεριφορά, η οποία -μέχρις ενός σημείου- επαναλαμβάνεται και σήμερα, με τις παλινωδίες του κ. Ζάεφ μεταξύ των ακραίων εθνικιστών της χώρας του, της ισχυρής αλβανικής μειονότητας και των διαλλακτικών της κυβέρνησής του, πώς μπορεί να είναι σίγουρος κανείς για το πότε ο ίδιος εννοεί αυτά που κάθε φορά λέει ;!
Πώς είναι δυνατό να μην εννοεί αυτά που από το βήμα της Βουλής δηλώνει -εκτός όλων των άλλων που έχουν προηγηθεί- «Μιλάτε για τους Μακεδόνες στην Ελλάδα με τόσο πάθος και αυτό είναι θαυμάσιο. Ας αναρωτηθούμε τι κάνουμε για αυτούς εδώ και 27 χρόνια» απαντώντας σε βουλευτές του αντιπολιτευόμενου VMRO που ρωτούσαν τι θα γίνει με την υποτιθέμενη «μακεδονική» μειονότητα σε Βουλγαρία και Ελλάδα ;
Πώς μπορεί να ερμηνευθεί το «Η ελληνική γλώσσα ήδη διδάσκεται στην «Μακεδονία». Τώρα έχουμε την ευκαιρία να τους βοηθήσουμε πραγματικά αφαιρώντας τα σύνορα», που είπε κατά την διάρκεια την ίδιας -ως άνω- τοποθέτησής του, αναφερόμενος στο ίδιο ακριβώς θέμα ;!
Αν και, για να είμαστε ειλικρινείς, καμία από τις προκλητικές κατά καιρούς δηλώσεις του, δεν έχει διαψεύσει δημόσια ο ίδιος.
Είναι λοιπόν καιρός, πριν οι ψηφισμένες τροπολογίες φθάσουν στο τελικό στάδιο έγκρισής τους από την πλειοψηφία των 3/5ων του όλου αριθμού των μελών της Βουλής της πΓΔΜ, η Ελλάς να ενεργοποιήσει τις προβλέψεις του Άρθρου 19 της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, άμεσα να αποσταλεί επίσημη επιστολή προς την κυβέρνηση της πΓΔΜ, με την οποία θα της γνωστοποιούνται οι «ανησυχίες» της χώρας όσον αφορά τις τροποποιήσεις του Συντάγματός τους, σε ποια συγκεκριμένα σημεία αυτές δεν ανταποκρίνονται στο γράμμα και το πνεύμα της Συμφωνίας, και να ζητήσει την επανάληψη των διαπραγματεύσεων (παρ.2 Άρθρου 19), ώστε να μην υπάρχει καμία «σκιά» στην ερμηνεία των προβλέψεών της.
Εάν η Ελλάς διεκδικεί την αναγνώρισή της ως «πόλου σταθερότητας και ειρήνης στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο», θα πρέπει άμεσα να επιδείξει πως μπορεί να επιτελέσει αυτόν τον ρόλο.
Κι εάν δεχθούμε πως η ειρήνη και η σταθερότητα επιτυγχάνεται με αμοιβαίους συμβιβασμούς, ώστε να μην γίνεται επίκληση του δόγματος του ισχυρού που επιβάλει την άποψή του, οι συμβιβασμοί αυτοί δεν μπορούν για κανέναν λόγο να υποβαθμίζουν το κύρος και τη σπουδαιότητα του κράτους που καλείται να επιτελέσει αυτόν τον ρόλο.
