του Κώστα Ευθυμιάδη
Προέδρου ΝΟΔΕ Καβάλας
Δε γνωρίζω πώς ακριβώς ειπώθηκαν από τα χείλη του Ανδρέα Ανδριανόπουλου οι λέξεις της επίδικης για τον Ιβάν Σαββίδη φράσης «ρωσοπόντιος εξολοθρευτής».
Η γλωσσική ποικιλία έχει επί του προκειμένου μεγάλη σημασία…
Με την ευκαιρία του προκληθέντος σάλου και των εκρήξεων του φιλότιμου των Ποντίων αδελφών επιθυμώ να καταθέσω προς τους Ποντίους συνολικώς και τον κ. Ανδριανόπουλο προσωπικώς τη θέση μου για το «πρόβλημα» που προέκυψε.
Προς τους Ποντίους:
– όταν πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατέφθασαν διωγμένοι από τη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν Πόντιοι,- μόνιμα εγκατεστημένοι από ετών και ιδιαιτέρως εύποροι- οι εδώ από την ανταλλαγή των πληθυσμών υπάρχοντες Πόντιοι τους ονόμασαν ΡΩΣΟΠΡΟΣΦΥΓΕΣ, χωρίς περαιτέρω νοηματικές παρεξηγήσεις από τη χρήση του όρου. Στο χωριό μου, το Χορτοκόπι Καβάλας υπήρχαν 4 οικογένειες «ρωσοπροσφύγων», απόλυτα εναρμονισμένες αν και αποκατεστημένες φτωχότερα εν σχέσει με τους άλλους κατοίκους του, λόγω του ότι ήδη είχαν προηγηθεί χρονικά δύο διανομές χωραφιών (εξωχώραφων και «βάλτας»).
– Προσωπικά και ως φιλόλογος στον όρο ρωσοπόντιοι δε διαβλέπω κανένα είδος ειρωνικής ή άλλης προσβλητικής διάθεσης. Επειδή όμως στη χρήση της γλώσσας τον τόνο τον καθορίζει η αισθητική του συνόλου των ομιλούντων την ελληνική, οφείλω να ομολογήσω ότι η επιμονή στη χρήση του όρου «ρωσοπόντιοι» συνιστά ισχυρό λόγο οργής για τους ομόφυλούς μας, τους απόλυτα ταλαιπωρημένους από τους Ρώσους της Σοβιετικής ένωσης. Ένας πιο πετυχημένος νοηματικά όρος θα ήταν «σοβιετοπόντιοι», αλλά γλωσσικά ο όρος αυτός είναι απολύτως αδόκιμος.
Προς τον κ. Ανδριανόπουλο:
-αν στην πρόθεσή του ήταν να επαινέσει με τη γλωσσική υπερβολή τον δαιμόνιο Ιβάν Σαββίδη, κανένας δεν επιτρέπεται να τον ψέξει
-αν στην πρόθεσή του όμως ήταν να τον μειώσει εθνικά, τότε θέτω υπόψη του και υπόψη των αναγνωστών δύο περιστατικά:
-ο Ηλίας Πολυχρονίδης από το χωριό Νέο Χαραμπά της Τσάλκας- δυστυχώς θαμμένος σε ξένη γη- πάντα έλεγε -σε χρόνους που δεν έδειχναν τη νέα μετακίνηση των Ποντίων από τη Γεωργία στην Ελλάδα- στην οικογένειά του πως όνειρό του ήταν να πάει στη Ελλάδα και εκεί να ταφεί. Κανένας δεν τον καταλάβαινε κι εκείνος συμπλήρωνε: «μέσα από τον τάφο μου θ’ ανοίξω σήραγγα και θα φτάσω στην Ελλάδα». Αυτά ο απίστευτα Έλληνας παππούς.
– ο γιος του Ηλία, ο Κορνήλιος το 1990 όταν έφτασε στην Ελλάδα το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να σκύψει και να φιλήσει το χώμα της πατρίδας που ήταν πατρίδα όλων τους για αιώνες και αιώνες μάλιστα πολλούς.
Αυτά ο Έλλην της Υπερκαυκάσιας διασποράς, ο τιμημένος…
