του Σπύρου Κύρου
Είδαμε λοιπόν την Πρωτοχρονιάτικη φιέστα των Πακιστανών, που μας έδειξαν πως είναι παντελώς αδιάφοροι απέναντι στους νόμους και στο τι ισχύει σε αυτήν τη χώρα. Ουδείς γνωρίζει πόσοι από αυτούς βρίσκονται νόμιμα εδώ, διαφημίστηκε όμως η Αθήνα σαν ένας -μερικώς ισλαμοποιημένος- παράδεισος για επιπλέον επίδοξους μουσουλμάνους μετανάστες. Μια πακιστανική οργάνωση ζήτησε και την ακύρωση όσων προστίμων επιβλήθηκαν, αλλά δήλωσε ακόμη πως η συγκέντρωση ήταν αυθόρμητη και όχι οργανωμένη, καθώς δεν ήταν σε γνώση τους ότι οι εκδηλώσεις του Δήμου Αθηναίων δε θα πραγματοποιούντο στην πλατεία Συντάγματος όπως κάθε χρόνο. Όπως καταλαβαίνει κανείς, και αυθόρμητα μαζεύτηκαν 3.000 άτομα και κανένας από αυτούς τους 3.000 δε γνώριζε πως απαγορεύονται οι εκδηλώσεις… Με περίσσιο θράσος, Πακιστανοί δημοσιογράφοι δικαιολόγησαν το γεγονός ότι δήθεν οι συμπατριώτες τους δεν ήταν ενημερωμένοι, επειδή όπως λένε «οι εκστρατείες της πολιτείας για την πανδημία μέχρι στιγμής αφορούν μόνο τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και δε συμπεριλαμβάνουν τους μετανάστες, ούτε τα ΜΜΕ τους, αυτό θα πρέπει να αλλάξει». Ζητούν δηλαδή και χρηματοδότηση για τα ΜΜΕ τους!
Εξακολουθούν την ίδια στιγμή να συρρέουν οι μουσουλμανικές μάζες από ποικίλες χώρες, στις περισσότερες εκ των οποίων δεν υπάρχει κανένας πόλεμος. Αλλά γιατί να μην το κάνουν; Υπάρχει η επιδοματική πολιτική που λειτουργεί ως κίνητρο, με δωρεάν διαμονή, γεύματα και χρηματικά βοηθήματα. Τι πειράζει αν δεν είναι πρόσφυγες και είναι παράνομοι οικονομικοί μετανάστες. Θα ‘χάσουν’ όλως τυχαίως τα χαρτιά τους και θα δηλώσουν ότι προέρχονται από μια περιοχή που υπάρχει πολεμική σύρραξη. Θα φροντίσουν όμως να έχουν το κινητό τους, με το οποίο όταν φτάσουν στον προορισμό τους, δε θα ξεχάσουν να διαφημίσουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τους λαθροδιακινητές που τους βοήθησαν, καθώς είναι κι αυτός ένας πρόσθετος όρος στη συμφωνία. Λαθροδιακινητές που ζητούν έως και 10.000€ για κάθε άτομο, όπως ακριβώς η συμμορία που εξαρθρώθηκε λίγο καιρό πριν στην Αθήνα. Κατά τα άλλα οι άνθρωποι αυτοί φτάνουν εδώ άποροι.
Καμία εκτίμηση βέβαια από τους μετανάστες αυτούς για όσα τους δίνονται, αποδεδειγμένα. Εάν δεν τους αρέσει το φαγητό που τους προσφέρεται, θα πετάξουν στο πάτωμα -ούτε καν στα σκουπίδια- δεκάδες συσκευασίες γευμάτων και θα περιμένουν να τα μαζέψουν οι ‘δούλοι’ τους. Αυτό συνέβη τις προάλλες στη δομή της Ριτσώνας. Μετά, αν ανακοινωθεί κλείσιμο κάποιας δομής, θα βγουν στο δρόμο και θα φωνάζουν ότι απαιτούν «σπίτι και λεφτά στην Αθήνα», την ώρα που άλλοι Έλληνες χάνουν τα σπίτια τους από πλειστηριασμούς ή τα βγάζουν πέρα με το ζόρι. Αν πάλι δεν τους αρέσει μια δομή γιατί δεν είναι αρκετά άνετη, μπορούν πάντοτε να βάλουν μια φωτιά, όπως ακριβώς έκαναν στη Μόρια. Αυτό είναι το ευχαριστώ απέναντι σε μια χώρα που τους δέχτηκε και τους προσέφερε βασικότατα αγαθά.
Φυσικά έχουν την αμέριστη συμπαράσταση αλλά και έμπρακτη βοήθεια των -έμμισθων- διακαιωματιστών. Από τη μία σκιώδεις ΜΚΟ, σαν αυτήν η οποία είχε στήσει εκτεταμένο κύκλωμα λαθροδιακίνησης ή σαν αυτήν που νοίκιαζε βίλες για να στεγάζει Σομαλούς μετανάστες. Μη σας φαίνεται περίεργος ο ρόλος των ΜΚΟ στα δίκτυα αυτά, καθώς αν σταματήσει η (λαθρο)μετανάστευση, σταματάει και η δουλειά τους. Από την άλλη βέβαια βρίσκονται και οι εγχώριοι ανθρωπιστές, σαν αυτούς που φωνάζουν στις συγκεντρώσεις «Είμαστε όλοι Πακιστανοί» και που ουδείς γνωρίζει πώς βγάζουν τα προς το ζην, αφού κανονική δουλειά δεν έχουν. Μάλιστα, αν τους κάνει κάποιος δημοσιογράφος σε εκπομπή αυτή την ερώτηση, παριστάνουν τους θιγμένους και κλείνουν τη σύνδεση. Είναι όμως πάντα λαλίστατοι και ετοιμόλογοι σε άλλες περιπτώσεις, ειδικά για να αποκαλέσουν ως ρατσιστική κάθε λογική άποψη που δε συντάσσεται με τις δικές τους ακραίες.
Πόσο καλά τελικά εντάσσονται στις κοινωνίες μας οι άνθρωποι αυτοί; Το ερώτημα αυτό έχει ήδη απαντηθεί, με τις χιλιάδες επιθέσεις μουσουλμάνων σε γυναίκες στη Γερμανία το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς 2015/2016, με τις δολοφονικές επιθέσεις στη Γαλλία ακραίων ισλαμοφασιστών με πρόφαση κάποια σατιρικά σκίτσα που δημοσιεύτηκαν, με τρομοκρατικές επιθέσεις στο όνομα του Αλλάχ σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, με τη δολοφονία πολλών νέων κοριτσιών από μουσουλμάνους συγγενείς, επειδή δεν ήθελαν να παντρευτούν αυτόν που τους υπέδειξαν και με την παραδοχή των ίδιων των μουσουλμάνων στην τελική, ότι η Σαρία (ισλαμικός νόμος) είναι γι’ αυτούς πιο σημαντική από τους νόμους της χώρας στην οποία ζουν. Όλα αυτά θα πρέπει να αποτελούν προειδοποίηση για τη δική μας χώρα, που έχει επίσης τα δικά της παραδείγματα. Ξέχασε κανείς τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη από Αφγανούς για μια κάμερα των 120€, την ώρα που θα πήγαινε τη γυναίκα του να γεννήσει; Ξέχασε κανείς τη Μυρτώ, που μετά από βιασμό και ξυλοδαρμό από έναν Πακιστανό έμεινε ανάπηρη; Η μητέρα της, μετά και από την αδιαφορία του κράτους και την άρνηση να της δοθεί ένα μηνιαίο επίδομα για τη φροντίδα της κόρης της, δήλωσε πως: «Βιώνουμε το ρατσισμό. Αυτό συμβαίνει επειδή η Μυρτώ είναι Ελληνίδα. Αν ήταν προσφυγοπούλα όλοι θα είχαν συντρέξει, από ΜΚΟ, από οργανώσεις…» Υπάρχουν κι άλλα πολλά παραδείγματα, δε χρειάζεται να τα παραθέσουμε όλα.
Συνεχίζει ενώ συμβαίνουν όλα αυτά η Ελλάδα να παριστάνει το ‘καλό παιδί’ των Βρυξελλών, που δέχεται ασυζητητί επιχορηγήσεις για να δημιουργεί νέες δομές μεταναστών, ακόμα και σε στρατηγικά σημεία όπως τα νησιά και ο Έβρος και ακόμα κι αν αυτό είναι κατά των εθνικών μας συμφερόντων. Απέναντι από μια Τουρκία που πλέον θα προσπαθεί και εκ των έσω να επηρεάζει τα δρώμενα στη χώρα μας, χρησιμοποιώντας μια μεγάλη πλέον μουσουλμανική μειονότητα που θα βρίσκεται στις πόλεις μας, όπως ακριβώς προσπαθεί να δημιουργήσει προβλήματα και να επηρεάζει τα γεγονότα στη Θράκη και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης.
Η μεταναστευτική αυτή πολιτική που ακολουθείται από την Ελλάδα και την Ευρώπη γενικότερα δοκιμάστηκε, αλλά απέτυχε. Έχει έρθει προ πολλού η ώρα να αναδιαμορφωθεί η πολιτική αυτή και αφού λογικά οι Βρυξέλλες δε θα είναι διατεθειμένες να την αλλάξουν, η χώρα μας μπορεί να χαράξει τη δική της. Οι χώρες του Βίσεγκραντ (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία) μας έχουν δείξει τον τρόπο, με την αυστηρότατη μεταναστευτική τους πολιτική.
Ζητούνται τα αυτονόητα, όπως για παράδειγμα να φιλοξενούνται όσοι πραγματικά δικαιούνται άσυλο και να απελαύνονται όσοι δε δικαιούνται. Πόσες απελάσεις άραγε έχουν πραγματοποιηθεί σχετικά με ανθρώπους που δε δικαιούνται άσυλο; Ή επίσης και τη διακοπή νέων δομών, ιδιαίτερα στα νησιά και τον Έβρο. Να πούμε στο σημείο αυτό ένα μεγάλο μπράβο στους κατοίκους της Χίου, οι οποίοι εμπόδισαν την πρόσδεση του πλοίου που μετέφερε μηχανήματα για να δημιουργηθεί η νέα δομή στην περιοχή Θόλος. Μία απόδειξη πως οι πρωτοβουλίες, η θέληση και η ενότητα των πολιτών είναι απαραίτητη προκειμένου να διασφαλιστούν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και η επιβίωση του στην κρίση που βιώνουμε.
