του Γιάννη Μόνιου
Δεν χρειάζεται να ξέρουμε ποιοι της σκαιάς, αριστερής συριζοθολοκουλτούρας βάζουν –αμέτι μουχαμπέτι- στο στόμα του «πολυδιαβασμένου» μας πρωθυπουργού να συλλαβίζει αμάσητα κι ανώριμα υπερώριμες ποιητικές γραφές.
Τις πετσοκόβουν οι αφιλότιμοι! –κι έτσι κολοβωμένες τις μοστράρουν, δια στόματος του ανίδεου πρωθυπουργού, στο μεϊντάνι. Ούτε που σκέπτονται πως έτσι ξεμπροστιάζουν την αδιαβασιά του και τον ευτελίζουν μπροστά στους κάπως διαβασμένους. Να, λ.χ. πριν κάποιες μέρες, εντελώς ξετσίπωτα, μας είπε κάπως έτσι: «Αν έρθει η Νέα Δημοκρατία και ο Μητσοτάκης, τότε θα μυρίζει ανθρώπινο κρέας!». Μάλλον δεν καταλάβαινε τι έλεγε, γι’ αυτό ίσως να αθωώνεται, αφού «δεν φταίει, τόσο τωόντι είναι» (αυτό το σφραγιστικό, ποιητικό τσιτάτο του Μανόλη Αναγνωστάκη βάλαν -φευ!- τον «μορφωμένο» Τσίπρα να το πει στη Βουλή για τον «αμόρφωτο» Μητσοτάκη και τους ψηφοφόρους της Ν.Δ.!). Να, λοιπόν, το επίπεδο του «ενωτικού» πρωθυπουργού μας!
Ακόμη, ούτε που νοιάστηκαν οι συγκλητικοί του ότι μπορεί κάποιοι να ‘χουν διαβάσει το σκηνικό ποίημα του Οδ. Ελύτη ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ. Σ΄ αυτό, σελίδα 108, διαβάζουμε το συμπέρασμα: «Όταν ακούς τάξη / ανθρώπινο κρέας μυρίζει». Όμως αυτός ο ποιητικός αφορισμός αφορά στον Στάλιν και τη δική του «τάξη». Σ΄ αυτήν τα σώματα στρατού και τα σώματα των ανθρώπων γίνονται όπως τα θέλει η σταλινική θεωρία, δηλ. Ένα.
Ο λόγος της ΜΑΡΙΑΣ για τον Στάλιν τελειώνει με το «Κάθε καιρός κι ο Στάλιν του». Σ’ αυτόν τον λόγο αντιφωνεί ο ποιητής με την «Ουγγρική εξέγερση» και το: «Ακούσατε τα λόγια της παρθένας: τους πολλούς παραποιεί ο Ένας». Στο τέλος τέλος, δεν μπορεί ο όποιος ένας (Τσίπρας) «με μάτι αλλήθωρο να τρέχει στον κατήφορο», να παραποιεί τους πολλούς και να τους θέλει αιμοδιψείς. Εκτός κι αν το μάτι της καταβολάδας του είναι γένους σταλινικού που δεν ορρωδεί να λέει: «Ή τους τελειώνουμε, ή…».
Να γιατί «Κάθε καιρός κι ο Στάλιν του» και «κάθε καιρός κι η Ουγγρική του εξέγερση».
