Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος
Μέσα από τον ΟΠΕΚΕΠΕ όλοι είδαμε το χάος από το πελατειακό κράτος της μεταπολίτευσης. Αδίστακτοι δημόσιοι υπάλληλοι -όλοι διορισμένοι κομματικά- πολιτικοί του ρουσφετιού, και πολίτες της λαμογιάς σε ΑΠΟΔΟΧΗ της κλοπής των ευρω-επιδοτήσεων. Γίνεται αυτό μόνο τώρα; Όχι, γίνεται από την δεκαετία του ‘80.
Από τότε, ΟΛΑ τα αγροτικά κονδύλια αντί να μετατρέψουν τον πρωτογενή τομέα της χώρας σε Ολλανδία και να σταματήσουν την αστυφιλία, ενισχύοντας τον πλούτο της χώρας και των πολιτών τους, το σκληρό κομματικό κράτος τι έκανε; Μοίραζε επιχορηγήσεις χωρίς να διορθώνει τίποτε. Σου δίνω, με ψηφίζεις.
Όλα αυτά είναι πασίγνωστα στα ελληνικά κόμματα που το μέγεθος της υποκρισίας τους δεν έχει ταβάνι. Κανένα από τα τα κόμματα δεν θέλει να διορθωθεί τίποτε από την φαυλότητα της μεταπολίτευσης. Το κράτος – μαγαζί το θέλουν. Και εδώ είναι η ευκαιρία για τον Μητσοτάκη (που φυσικά και αυτός ήξερε μην γελιόμαστε).
Η ευκαιρία λέγεται ΤΙΜΩΡΙΑ. Όλοι όσοι κατέκλεβαν, όσοι έπαιρναν μίζες, όσοι έστησαν την κτηνωδία του ΟΠΕΚΕΠΕ να πληρώσουν. Πως; Με επιστροφές των κλεμμένων, με σκληρές ποινικές διώξεις, με φυλακίσεις και φυσικά με απολύσεις των μιζαδόρων που θα πρέπει και να διαπομπευθούν, να εξευτελιστούν δημόσια.
Ποια είναι η ευκαιρία Μητσοτάκη; Να πείσει ότι δεν θα ανεχθεί πια τέτοια φαινόμενα από κανέναν. Να κάνει ότι ποτέ δεν έκαναν οι προηγούμενοι. Και να δείξει πως μόνο υπό την δικιά του πρωθυπουργία μπορεί κάτι να αλλάξει.
Δεν λέω, να γίνει και η εξεταστική από το 1998 μέχρι και σήμερα αλλά αυτό είναι αρκετό όταν το κράτος πρωταγωνιστεί στην διαφθορά; Δεν θα τιμωρηθεί κανείς και μόνο θα συζητάμε στις εξεταστικές;
