Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος
O Πάγκαλος πέρασε στην ιστορία, μεταξύ άλλων και με την φράση: “Η απάντηση εις την κατακραυγή που υπάρχει εναντίον του πολιτικού προσωπικού «Πώς τα φάγατε τα λεφτά;» είναι αυτή: «Σας διορίσαμε. Τα φάγαμε όλοι μαζί. Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής».
Πρόκειται φυσικά για ένα τερατώδες ψέμα. Ποτέ δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο: Τα έτρωγαν – και τα τρώνε – μόνο οι πολιτικοί. Και για να τα τρώνε, μοίραζαν κόκκαλα στους πολίτες για να μην γαβγίζουν.
Αυτοί είχαν την εξουσία αυτοί έβαζαν τους κανόνες. Και το έκαναν μέσα από ένα σκληρό κομματικό διεφθαρμένο κράτος – τέρας που από ένα σημείο και μετά έγινε δυνατότερο από αυτούς. Δεν μπορούν πια να το ελέγξουν.
Πως καταφέρνουν να έχουν πάντα το κράτος – μαγαζί; Όπως γράφει και η γαλλική Leberation οι πολιτικοί στην Ελλάδα, εσκεμμένα συντηρούν ένα ελαττωματικό κράτος, με ενδημική διαφθορά, γενικευμένη φοροδιαφυγή και οικονομικές δομές που αντιστοιχούν σε κράτος που βγαίνει από κομμουνιστικό καθεστώς.
Πολλά χρόνια – και μνημόνια – μετά, διαπιστώνεται πως οι γραφειοκρατικές διαδικασίες παραμένουν χαοτικές, αφήνοντας μαζί με την πολυνομία παράθυρα για υποκειμενικές ερμηνείες μέσα σε ένα σύστημα με άκρως προβληματικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς που επιτρέπουν ένα ατέλειωτο πάρτι διαφθοράς.
Με λίγα λόγια: Συντηρούν ένα κράτος χαοτικό, όπου ΟΛΑ είναι νόμιμα και παράνομα μαζί ώστε να μην τιμωρούνται οι κομματικοί επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι και να μοιράζεται το χρήμα όπου θέλουν.
Αυτό δεν είναι “μαζί τα φάγαμε”. Αυτό είναι “μόνο εσείς τρώτε”.
(YΓ. Δεν εννοώ φυσικά το σύνολο των δημοσίων προσώπων αφού μεταξύ τους, υπάρχουν καθαροί άνθρωποι που αγωνιούν. Αυτοί απλώς δεν μπορούν να κάνουν τίποτε. Δεν τους ακούει κανείς. Είναι στην άκρη. Μιλώ για αυτούς που έχουν εξουσία. Αυτοί, από ΟΛΑ τα κόμματα – και την αντιπολίτευση στο σύνολό της- πάντα βλέπουν το κράτος σαν μαγαζί τους και τα ταμεία του, τσέπες τους).
