Αμηχανία! Και δεν είναι δυνατόν να συμβουλευτεί καμιά σύγχρονη Πυθία, τι της ξημερώνει αύριο, μια κυρία Πρόεδρος, νεόκοπη, αλλά με ζωηρή δράση και απίστευτα κατορθώματα, που θα τα ζήλευε κάθε αρχηγός κόμματος.
Εδώ, με ένα σύνθημα- σημαία «Δεν έχω οξυγόνο» συσπείρωσε γύρω της μια Ελλάδα ολόκληρη και διαδραματίστηκαν γεγονότα φλογερά μπροστά στις κάμερες, σε πλατείες και δρόμους πόλεων, ενώ ένας, τουλάχιστον, αναλυτής πολιτικής σκηνής, της δίνει ποσοστά αποδοχής πολύ περισσότερα από εκείνα που οι φήμες δίνουν στον Τσίπρα, εφόσον ο σημαδεμένος με κραυγαλέες αποτυχίες πολιτικός, μαζέψει ρετάλια – από δω κι από κει – και κάνει δικό του κόμμα. Πάντως, η κ. Καρυστιανού τελεί υπό απόλυτη σύγχυση.
Μετά την αποχώρησή της – ήθελε δεν ήθελε – από την ομπρέλα της κ. Κωνσταντοπούλου, γράφτηκαν κι ακούστηκαν πολλά, περί σχηματισμού «Κύματος», ωστόσο, εκείνη βγήκε στον αέρα μικροκάναλου και δάκρυσε: «Ο κ. Καραχάλιος μιλάει για κάτι υποθετικό, για κάτι που δεν υπάρχει. Δεν είναι αυτό που πρέπει να ασχοληθούμε αυτή τη στιγμή, η κοινωνία ζητάει να μάθει για τα σκάνδαλα». Δήλωσε συγκεκριμένα η κυρία Καρυστιανού, απαντώντας στα όσα έχει αναφέρει το τελευταίο διάστημα ο επικοινωνιολόγος κ. Νίκος Καραχάλιος, σχετικά με τη δημιουργία νέου κόμματος.
Η ίδια διευκρίνισε ακόμη, πως «η λέξη κόμμα και το όνομά μου δεν είναι συμβατά», τονίζοντας ότι αυτό που πραγματικά στηρίζει είναι «η μεγαλειώδης κοινωνική αντίδραση» που έχει εκδηλωθεί μετά την τραγωδία στα Τέμπη. «Αυτήν στηρίζω και την ενισχύω», είπε χαρακτηριστικά.
Όμως, κατά τον κ. Καραχάλιο, αυτό συνέβη διότι «η Μαρία μετά την επιτυχία ‘Κύματος’ και στο διαδίκτυο, δέχθηκε ένα κύμα αρνητικών σχολίων. Όχι ως προς το ‘Κύμα’ και το τι σημαίνει αυτό, αλλά ως προς την προσδοκία. Εκεί ορισμένοι, μεταξύ των οποίων και γονείς θυμάτων των Τεμπών, ήταν πολύ σκληροί μαζί της και της είπαν να μην τολμήσει κάτι τέτοιο. Η ίδια αιφνιδιάστηκε από την σφοδρότητα και πάνω στον πανικό της τα μάζεψε όλα».
Νωρίτερα η κ. Καρυστιανού είχε μιλήσει σε έντυπο της αριστεράς, ότι αναφορικά με το πού αυτοτοποθετείται στον άξονα Αριστερά-Δεξιά, τον απορρίπτει συνολικά. «Έχω φύγει από αυτό. Δεν είμαι κέντρο, ούτε αριστερά, ούτε δεξιά. Εγώ είμαι με το τι πρέπει να γίνει για να σωθεί η χώρα».
Βέβαια, ως χείρα βοηθείας και όχι ως σανίδα σωτήριας τη βλέπουν κόμματα από δεξιά κι από αριστερά, τα δημοσιεύματα ένθεν κακείθεν τη συγχύζουν και αναγκάζεται να προβαίνει σε δηλώσεις, διαψεύσεις και δικαιολογίες.
Και, παρότι αποστασιοποιήθηκε από την ανάρτηση του κ. Καραχάλιου, δεν έδειξε διάθεση να του επιτεθεί.
Όλα αυτά, μάλλον επιβεβαιώνουν, παρά διαψεύδουν, όχι την απόφαση, αλλά την αμφιθυμία που έχει η πρόεδρος του Συλλόγου Πληγέντων, αναφορικά με τις μελλοντικές κινήσεις της. Από τη μία, μάλλον, θα την ενδιέφερε να πάρει κάποια πολιτική πρωτοβουλία, από την άλλη, σταθμίζει προσεκτικά τις συνέπειες που δεν είναι άσχετες και με τις αντιδράσεις των υπόλοιπων συγγενών.
Εάν τελικά η πλάστιγγα γείρει, πράγματι, προς τη μη κάθοδο της κυρίας Καρυστιανού στον πολιτικό στίβο, παραμένει το ερώτημα: πού θα διοχετευθούν όλος αυτός ο θυμός και η ανάγκη για τιμωρία; Η Ακροδεξιά αναμφίβολα γεύεται ψιχουλάκια από αυτά. Η Αριστερά πάλι, θα δυσκολευτεί να πετύχει σπουδαία πράγματα, αν δεν γυρίσει το τραπέζι και δεν πιστωθεί με θετικό λόγο.
Στο μεταξύ, η κ. Καρυστιανού υιοθετεί έναν ολοένα και πιο πολιτικό ρόλο, εκτοξεύοντας οξεία κριτική κατά των ενεργών πολιτικών της χώρας. Η πρόεδρος του «Συλλόγου Θυμάτων Τεμπών 2023» στοχεύει τόσο τον Αλέξη Τσίπρα όσο και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και συνολικά στο πολιτικό σύστημα. Κι ενώ διέψευσε μεν την εμπλοκή της σε ένα πολιτικό εγχείρημα με όνομα «Το Κύμα», άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο δημιουργίας νέας κίνησης, χωρίς ωστόσο να μπει σε λεπτομέρειες, όπως αναφέρει ρεπορτάζ της «Απογευματινής».
Κι όπως λέει ο Χαριτοδιπλωμένος διά στόματος Αλέξιας:
«Έχω δίλημμα ποιο δρόμο να διαλέξω
η απόφαση ποια είναι η σωστή
Είσαι δίλημμα και πώς να σε πιστέψω
είσαι ο παράδεισος και η κόλαση μαζί….» αγαπημένη μου Βουλή!!
Διότι άλλο να είσαι από έξω με το μπούγιο να ωρύεται «δεν έχω οξυγόνο» κι άλλο να βρίσκεσαι μέσα, στα έδρανα, και να υψώνεις το δάχτυλο στον κάθε Τσίπρα ή Μητσοτάκη.
Το σωστό να λέγεται!!
Άλλωστε, «απορία ψάλτου βηξ», που λέει και η έκφραση, η οποία αν και λαϊκή, έγινε γνωστή στην καθαρεύουσα και σημαίνει: όταν ο ψάλτης έβρισκε τα σκούρα στα δύσκολα σημεία, έβηχε για να μη μείνει το εκκλησίασμα στη σιωπή, ώσπου να βρει τα «χαμένα» λόγια.
Ε, «βήχει» και η κ. Πρόεδρος νεόκοπου συλλόγου μπροστά στις κάμερες και στα μικρόφωνα και, πού θα πάει, θα βρει τα σωστά λόγια που έχασε μέσα στην αμηχανία της.
ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ
