του Γιάννη Μόνιου
Τωόντι, μύρια τα φανερώς και πρακτικώς χρήσιμα της λεγόμενης τεχνολογίας μας. Αλλά και μάλλον δισμύρια τα κρυβόμενα και ενεδρεύοντα επικίνδυνά της.
Εν πρώτοις το όνομά της είναι υπούλως και έξυπνα κλεμμένο. Οι παλιότεροι θα το θυμούνται: Τεχνολογούσαμε ένα γραπτό κείμενο, μία παράγραφο, μία πρόταση κτλ. δηλ. εννοούσαμε και μιλούσαμε για την τέχνη του λόγου, τις αρετές του, τις αρθρώσεις του, τη μορφή του, τα μηνύματά του κτλ. Τεχνολογία, λοιπόν, ήταν και είναι η τέχνη του λόγου. Αυτή δεν έχει καμία σχέση με κατσαβίδια, πρίζες, καλώδια, οθόνες, κουμπιά και.. πάει λέγοντας. Δεν παραπέμπει π.χ. σε μηχανή που τη βάζεις μπροστά πατώντας ένα κουμπί για να κινηθεί μέχρι να σωθεί η καύσιμη ύλη ή η μπαταρία της.
Το λοιπόν, προς θλίψιν εις τη νιοστήν είναι να περνάς έξω από τον αύλειο χώρο ενός Γυμνασίου – Λυκείου και να βλέπεις στα διαλείμματα τους περισσότερους μαθητές καθηλωμένους σε πεζούλια και παγκάκια, σκυμμένους στων κινητών τους τις οθόνες, μανιωδώς πατώντας τα πληκτράκια. Στις αίθουσες σε θρανία κάθονται. Στην αυλή αμίλητοι καπαρώνουν τα σκαλάκια. Σχεδόν καθόλου δράση διαλειμματική. Ακινησία πρυτανεύει. Με βιβλίο στο χέρι κανένας μαθητής. Το κινητό πια το μόνο εγχειρίδιο. Αυτό προέχει στα διαλείμματα. Αυτό κινητοποιεί την ακινησία τους. Η εικονική πραγματικότητα γητεύει και παραλύει την όποια εναπομείνασα κινητικότητα. Πού καιρός σε διάλειμμα για κρυφτό, κυνηγητό. Μακριά γαϊδούρα, διελκυστίνδα, βόλεϊ, περνά – περνά η μέλισσα κτλ.
Στους αύλειους χώρους των σχολείων (ιδίως της Δ/βαθμιας Εκπαίδευσης) άλλη, νέας κοπής «Ησυχία, Τάξις και Ασφάλεια» άρχισε να βασιλεύει. Αυτή δεν γουστάρει τις αυλές των σχολείων μελισσοβόες. Σιχαίνεται το «όρθιον» του εφηβικού σώματος και το «ορθόν» της σκέψης του. Παρέχει όμως στα παιδιά, αφειδώλευτα και ύπουλα, μύριες ευκαιρίες να βλέπουνε καθήμενα εικόνες και να διαβάζουν μέσω των κινητών, σχόλια πολλές φορές αρρωστημένα. Στα σίγουρα πια, τα κινητά ταΐζουν την ακινησία τους. Κιόλας έχουμε δείγματα αυτής της φασιστικότατης τεχνολογικής, παιδαγωγικής μεθόδου, που ανοήτως λίαν λιπαίνουμε όλοι. Αυτή η επιχειρηματική κινητή τηλεφωνία, επικουρούμενη ανά τον κόσμο, από όλων των αποχρώσεων πολιτικές εξουσίες, μάλλον σκοπεύει να καταντήσει ακίνητα τα νιάτα μας.
Το κινητικότατο σωκρατικό – πλατωνικό «παίζειν άμα και σπουδάζων» σε αυλές αριστοτελικών – περιπατητικών Λυκείων, Στοών των στωικών, επικούρειων Κήπων κτλ δεν έχει θέση στις αυλές των σημερινών σχολείων. Έτσι το θέλει η φασιστικώς καλπάζουσα τωρινή τεχνολογία.
Ας σταματήσουμε, επιτέλους, να την πολυχειροκροτούμε και γιατί οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι ήδη άρχισαν να κρούουν δυνατά πολλές καμπάνες. Αυτές πρέπει να τις ακούμε όλοι οι μεγάλοι και η αντήχησή τους σωστά και ώριμα να φτάνει στα παιδιά μας.
