Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος
Καταλαβαίνεις ότι μια υπόθεση βρωμάει, όταν η αλήθεια είναι κάτι περιττό, κάτι αχρείαστο, ή, ακόμα χειρότερα, κάτι που ενοχλεί, κάτι που ενέχει κοινωνικό κίνδυνο. Όταν η αποσιώπηση της αλήθειας έχει μετατραπεί σε ένα ακόμα κοινωνικό κεκτημένο, τότε σίγουρα «Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας».
Τα απτά γεγονότα της υπόθεσης του θανάτου του μαύρου στη Μινεάπολις δεν πρέπει να μας απασχολούν. Το να εξετάσουμε τι πραγματικά συνέβη απλά αποδεικνύει κοινωνική αναλγησία – αν όχι ρατσισμό – του ατόμου που θέλει να μάθει τι πραγματικά έλαβε χώρα.
Εφόσον οι εμπλεκόμενοι στα γεγονότα ανήκουν στις κατηγορίες ατόμων που εύκολα χωράνε στα καλούπια του θύματος-θύτης της πολιτικής ορθότητας, τότε η υπόθεση έχει αυτομάτως διαλευκανθεί.
Όπως για παράδειγμα στην υπόθεση Κωστόπουλου. Ο Κωστόπουλος άνηκε σε προνομιακή ομάδα του πληθυσμού, οι άλλοι ήταν νοικοκυραίοι, οπότε αυτομάτως ένοχοι.
Οι «αγανακτισμένοι» που λιντσάρουν νοικοκυραίους και λεηλατούν τα μαγαζιά τους απλά εξαργυρώνουν άμεσα και γρήγορα το γραμμάτιο της κοινωνικής ευαισθησίας που υποχρεούμαστε να τους εκδώσουμε, ανεξάρτητα από τα στοιχεία της υπόθεσης και ανεξάρτητα από τη φύση και την ηθική της αντίδρασης τους.
Οι αγωνιστές-μπαχαλάκιδες της Antifa θα πρέπει να λιντσάρουν και να καίνε ανενόχλητοι, γιατί η κοινωνία πρέπει να συνηθίσει την αριστερή τρομοκρατία ως την ανώτερη έκφραση της λεγόμενης κοινωνικής δικαιοσύνης.
Εν τω μεταξύ, τα ΜΜΕ προπαγανδίζουν με φονταμενταλιστικό πάθος υπέρ των παραπάνω ομάδων. Οι αστέρες του Χόλυγουντ από τις ασφαλείς βίλες του κάνουν δωρεές για να πληρωθούν οι εγγυήσεις μπαχαλάκιδων που έχουν συλληφθεί να λιντσάρουν και καταστρέφουν το βιος των νοικοκυραίων.
Τι είναι η πολιτική ορθότητα; Είναι η ιδεολογία και φονταμενταλιστική πίστη στην παρακμή του Δυτικού πολιτισμού.
