Του Γρηγόρη Τριανταφυλλόπουλου (Προέδρου της Ένωσης Ιδιοκτητών Ημερήσιων Επαρχιακών Εφημερίδων)
Μπορεί «8» χρόνια να είναι αρκετά για να ισχυριστεί κάποιος ότι ξέχασε… Βεβαίως, θα μου πείτε ότι για να ξεχάσεις «κάτι» προϋπόθεση είναι πρώτα να το «γνωρίζεις» -αλλιώς δηλώνεις άγνοια… και ξεμπερδεύεις!
…Και αν για τον κάθε φίλο συμπολίτη, αγνό Έλληνα πατριώτη, αυτό μπορεί πραγματικά να συμβαίνει, το αντίστοιχο αποτελεί έγκλημα για όσους υπηρετούν την Ενημέρωση.
Αναφέρομαι στα πρωϊνάδικα της ενημέρωσης, που συντονισμένα με το Μαξίμου, βάλθηκαν να πείσουν ότι στη ρύμη του λόγου σου μπορεί να σου ξεφύγει και κανά «Μακεδονία» για τα Σκόπια. Έχοντας προφανώς τον πόνο τους τα κανάλια για το ποιος θα πρωτοπάρει άδεια, μπορεί και να παρουσιάζουν απώλεια μνήμης. Άραγε όταν ανακάλυπταν το Βατοπέδι και μια σειρά άλλων τηλεοπτικών «σόου» αποσταθεροποιώντας και τελικά ρίχνοντας την κυβέρνηση Καραμανλή, τι είδους «πόνο» είχαν και τότε τους διέφυγε να στρέψουν το βλέμμα της κοινής γνώμης στα ιστορικά γεγονότα της Συνόδου Κορυφής του Βουκουρεστίου;
Ήταν στις 3 Απριλίου 2008 όταν ο Κώστας Καραμανλής επισημοποίησε την άρνησή του θέτοντας το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΒΛΗΤΙΚΗΣ ΑΡΝΗΣΙΚΥΡΙΑΣ που μάθαμε όλοι ως «βέτο», στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, πατώντας ο ίδιος (ίσως και από συνειδησιακή επιλογή) την σκανδάλη της πολιτικής του δολοφονίας. Η σχεδιαζόμενη βιολογική του δολοφονία απετράπη από λεπτομέρειες –όπως αποκαλύφθηκε είχε σχεδιαστεί για τις 25 έως 28 Απριλίου- λίγες μέρες δηλαδή μετά την Σύνοδο στην οποία με περίσσια αλαζονεία η αμερικανική εξωτερική πολιτική δια του Προέδρου της τζούνιορ Μπους είχε εκφραστεί με την απόφαση ένταξης Αλβανίας –Κροατίας και «Μακεδονίας» όπως είχε ονοματίσει τη γείτονα, για να δεχθεί την δημόσια προσβολή Καραμανλή που ζήτησε το λόγο λέγοντας: «Αυτό δεν θα συμβεί επ’ ουδενί λόγο».
Ασφαλώς τέτοια μέρα με τους πατριώτες όλους στα κάγκελα ποιος μπορεί να θυμάται τέτοιες λεπτομέρειες;
Υπενθυμίζω:
-Το κρίσιμο 48ωρο των οδηγιών Καραμανλή σε Μπακογιάνη –Μεϊμαράκη ΥΠΕΞ και Άμυνας αντίστοιχα.
-Την σθεναρή στάση Παπούλια στο Γεν. Γραμ. του ΝΑΤΟ Γιαπ ντε Χοπ Σέφερντ που είχε φύγει από το «παράθυρο» του Μαξίμου λίγη ώρα πριν από τον Καραμανλή και έχοντας συνεννοηθεί Πρόεδρος και πρωθυπουργός έδειξαν αρραγές μέτωπο απέναντι στα σχέδια ισοπέδωσης της χώρας, με τις επιδιώξεις Αμερικανών και Γερμανών με αφορμή τα παιχνίδια που υποκινούσε η Άγκυρα για το «μακεδονικό».
Εκτιμώ πάντως ότι μέσα σε αυτή τη μέθη της λήθης και των μνημονίων κάτι θα θυμούνται οι «νενέκοι» της πολιτικής για την άρνηση Καραμανλή στη Μέρκελ στην απαίτησή της αγοράς των γιουροφάιτερ, που ξεπερνώντας κάθε ίχνος ορίων ευγένειας και πρωτοκόλλου, ζήτησε επιτακτικά να καθορίσει τον εξοπλισμό της Ελλάδος από αέρος στο περίφημο πια γεύμα της Ραφήνας.
Λίγους μήνες μετά άλλωστε είχε εκφραστεί και επισήμως η στρατηγική επιλογή Καραμανλή (δύο μήνες πριν την ιστορική σύνοδο του Βουκουρεστίου) υπογράφοντας στις 18 Ιανουαρίου 2008 στο προεδρικό Μέγαρο της Σόφιας τη συμφωνία μετόχων για τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς –Αλεξανδρούπολη. Και για όσους δεν θέλουν να θυμούνται θα επιμείνω στο έγγραφο που διέρρευσε από την Πρεσβεία των ΗΠΑ στο Βερολίνο τις 23 Απριλίου 2008 στα wikileaks: Αναφέρει πως «η Γερμανία αντιλαμβάνεται την απογοήτευση των ΗΠΑ για το βέτο της Ελλάδας προς την ένταξη της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ» ενώ οι συντάκτες του εγγράφου δεν παρέλειψαν να επισημάνουν ότι «εξαιτίας του ονόματος τουλάχιστον μία κυβέρνηση έχει καταρρεύσει» αναφερόμενοι στην πτώση Μητσοτάκη το 1993, προσθέτοντας ότι: «θα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να είναι πολύ προσεκτική…».
– Καταλάβατε κύριε Μουζάλα; Τότε είχε διαρρεύσει ότι θα έπρεπε η κυβέρνηση να ήταν προσεκτική… Τυχαία σας διέφυγε η ονομασία των Σκοπίων ως «Μακεδονία» την ώρα που όλος ο πλανήτης έχει στρέψει το βλέμμα του στα σύνορα με τον περίφημο φράχτη της Ειδομένης; Πάντως ο μέχρι σήμερα πειθαρχημένος λόγος σας, μου γεννά ερωτηματικά.
Στο θέμα μας όμως, για εκείνα τα αλήστου μνήμης σπουδαία πολιτικά γεγονότα του 2008 όπου αναδείχθηκε και η περίεργη εμπλοκή των Γερμανών που τους έπιασε ο οίστρος ειλικρίνειας για τα αμαρτήματα της Siemens από τη δεκαετία του `80 και η απογοήτευση των Αμερικανών για το σχέδιο Νίμιτς που είχε αποδεχθεί ο Σημίτης με ΓΑΠ υπουργό Εξωτερικών και βάση διαπραγμάτευσης την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας –Σκόπια. Αλλά έμελλε την ιστορία να γράψει η Σύνοδος του Βουκουρεστίου και επίσημη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό την ΠΓΔΜ που δεν αφήνει περιθώρια για μελλοντικά σχέδια διαμελισμού όπως η Άγκυρα προωθεί ορεγόμενη την Θράκη.
Συγνώμη κυρίες και κύριοι ξέφυγα!
Δικαίως θα μου πείτε: Πού πας και τα θυμάσαι τώρα όλα αυτά!
Ε! τι να κάνω κάποιοι έχουν ελαττώματα σαν αυτά που παραστατικά εξομολογούνταν ο Καζαντζάκης: «Δεν ζυγιάζω, δεν μετρώ, δεν υποτάσσομαι, ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι».
