Πρωτοφανή για τα τοπικά δεδομένα επίθεση δέχτηκε διαδικτυακά η διευθύντρια σύνταξης της εφημερίδας «Νέα Εγνατία» Σίσσυ Ακοκαλίδου. Αφορμή ένα δημοσίευμα στην στήλη «Ευθαρσώς και Επωνύμως» όπου διατύπωσε την θέση της για το θέμα της των μετοχών της Καβάλα Όιλ και της συγχώνευσής της με την Energean Oil & Gas.
Η δημοσιογράφος δέχθηκε επίθεση από τον πρόεδρο του σωματείου εργαζομένων της Καβάλα Όιλ Μανώλη Κελαϊδάκη στην προσωπική του σελίδα στο Facebook, με χαρακτηρισμούς προσβλητικούς για την ίδια και την επαγγελματική της υπόσταση. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι σχολιασμοί από άλλους εργαζομένους της εταιρείας, αλλά και απεργούς της ΒΦΛ, που ξεπέρασαν κατά πολύ τα ανεκτά όρια της κριτικής, καλόπιστης ή κακόπιστης.
Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να αναπαράγουμε εκφράσεις τις οποίες χρησιμοποίησαν, γιατί προσβάλλουν πρώτα – πρώτα τους ίδιους. Θα υπενθυμίσουμε μόνο ότι οι δημοσιογράφοι, που σήμερα έχουν στοχοποιηθεί από συνδικαλιστές, ήταν αυτοί που τους στήριξαν το 1999 στον αγώνα τους για να συνεχιστεί η λειτουργία των πετρελαίων στην Καβάλα. Και τους στήριξαν πολλές φορές στη συνέχεια, παρακολουθώντας και προβάλλοντας τις δράσεις τους, από την εποχή του Ν. Λούτσιγκα μέχρι και σήμερα. Ίσως και μεροληπτώντας κάποιες φορές υπέρ τους, γιατί ήταν καβαλιώτες, ήταν συνεργάτες, ήταν φίλοι, ήταν γείτονες, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Κι αυτά σε μια περίοδο που δεν υπήρχε διαδίκτυο και facebook για να μπορεί να αερολογεί ο καθένας ανέξοδα και ανεξέλεγκτα. Τότε δεν ήταν «κομματόσκυλα», «δημοσιογραφάκια» και… «τζουκ μποξ»; Έγιναν όλα αυτά τώρα, επειδή κάποιος έγραψε μια άποψη που δεν συμβαδίζει με την δική τους; Την οποία μάλιστα δική τους άποψη έχουν προβάλλει πολλαπλώς με συνεντεύξεις και δηλώσεις τους που δημοσιεύονται στα μέσα που εργάζονται. Αλλά ακόμα κι αν δεν τους άρεσαν τα γραφόμενα της δημοσιογράφου, μπορούσαν απλά να τα αντικρούσουν στέλνοντας μία επιστολή ή κάνοντας μία δήλωση. Όχι να καταφεύγουν σε μεθόδους εκφοβισμού και απαξίωσης ανθρώπων (εργαζόμενων όπως κι αυτοί) που τους στήριξαν και τους στηρίζουν. Ας σκεφτούν πως μπορεί και αύριο να τους έχουν πάλι ανάγκη. Πως θα ζητήσουν να είναι δίπλα σας, όταν τους απαξιώνουν με τόσο χυδαίο τρόπο;
Υ. Γ. Τα παραπάνω ισχύουν και για όσους εργαζόμενους – απολυμένους της ΒΦΛ διολισθαίνουν προς τις ίδιες τακτικές. Ας καθίσουν να μετρήσουν πόσες φορές δημοσιεύθηκαν συνεντεύξεις και δηλώσεις τους, πόσες φορές προβλήθηκαν οι κινητοποιήσεις τους και πόσες φορές ακούστηκε η άποψη της «άλλης πλευράς» για να συμπεράνουν ποιοι εκτελούν «διατεταγμένη υπηρεσία» και ποιοι στηρίζουν τον αγώνα τους 6 μήνες τώρα.
