Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα Σμήναρχο ε.α.
Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο αποτελεί η κατάθεση την 31η Μαρτίου τρέχοντος έτους στη Βουλή των Ελλήνων, από τις Κοινοβουλευτικές ομάδες των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ της πρότασης για τη Σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής με θέμα «τη διερεύνηση της νομιμότητας της δανειοδότησης των πολιτικών κομμάτων καθώς και των ιδιοκτητριών εταιρειών μέσων μαζικής ενημέρωσης από τα τραπεζικά ιδρύματα της Χώρας».
Από το 1989 μέχρι σήμερα έχουν συγκροτηθεί μαζί, με τη σημερινή δέκα οκτώ τέτοιες επιτροπές και μόνον σε δύο περιπτώσεις, είχαμε παραπομπή πολιτικών προσώπων στη Δικαιοσύνη και τη σύσταση του Ειδικού Δικαστηρίου (Άρθρο 86 του Συντάγματος) επίσης δύο φορές: Το 1988 όπου παραπέμφθηκαν να δικασθούν τότε, στο Ειδικό Δικαστήριο, ο πρώην Πρωθυπουργός της Χώρας Ανδρέας Παπανδρέου, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησής του, Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας και οι Υπουργοί Οικονομικών Δημήτρης Τσοβόλας και Μεταφορών Γεώργιος Πέτσος. Η δίκη έγινε το 1991 και ο μεν Ανδρέας Παπανδρέου αθωώθηκε με ψήφους 7 υπέρ 6 κατά. Ο Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας απεβίωσε κατά τη διάρκεια της δίκης. Και οι δύο Υπουργοί δικάσθηκαν σε ποινές φυλάκισης 2 1/2 ετών έκαστος και στη συνέχεια εξαγόρασαν αυτές και έμειναν ελεύθεροι. Η δίκη αυτή έχει μείνει στην ιστορία και στην μνήμη των Ελλήνων, ως υπόθεση Κοσκωτά (κατάχρηση της Τράπεζας Κρήτης), ο οποίος καταδικάσθηκε σε κάθειρξη 25 ετών και σήμερα είναι ελεύθερος. Και το 2013 η εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή παρέπεμψε να δικασθεί στο Ειδικό Δικαστήριο, για τη λίστα Λαγκάρντ (Διαγραφή απ’ αυτή συγγενικών του προσώπων) και τελικά καταδικάσθηκε το 2015 σε φυλάκιση ενός έτους, με τριετή αναστολή ο πρώην Υπουργός Οικονομικών (2009 – 2011) Γεώργιος Παπακωνσταντίνου.
Το 1994 παραπέμπετο στο ειδικό Δικαστήριο ύστερα από απόφαση της Βουλής ο πρώην Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, του οποίου τη δίωξη στη συνέχεια ανέστειλε, με απόφαση της η ίδια η Βουλή. Η μομφή όμως και το στίγμα έμειναν γιατί αυτός ήταν και είναι εξάλλου ο σκοπός αυτών των Επιτροπών, η σπίλωση δηλαδή των αντιπάλων και η φθορά αυτών.
Το 2005 η εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή, υπό την Προεδρία του Βουλευτή της ΝΔ Τραγάκη, ως γνωστόν, δεν καταλόγισε τότε καμία απολύτως ποινική ευθύνη στον πρώην Υπουργό Εθνικής Άμυνας Απόστολο Τσοχατζόπουλο για δωροδοκία σε σχέση με εξοπλισμούς που έγιναν επί υπουργίας του (1996 – 2000). Τελικά παραπέμφθηκε όμως το 2013 για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, παράπτωμα που δεν παραγράφεται σε καμία απολύτως περίπτωση, γιατί δεν εμπίπτει στο άρθρο 86 του Συντάγματος και στον Νόμο περί ευθύνης Υπουργών και έτσι το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών καταδίκασε τούτον σε πολυετή κάθειρξη είκοσι ετών, την οποία ήδη εκτίει στις φυλακές. Σήμερα διεξάγεται στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών από το 2014 η δίκη αυτή σε δεύτερο βαθμό.
Το 2008 συγκροτήθηκαν διαδοχικά δύο εξεταστικές των πραγμάτων επιτροπές, για σκάνδαλα της εταιρείας Siemens και Βατοπεδίου. Για την υπόθεση της Siemens καταδικάσθηκε για δωροδοκία τον Δεκέμβριο του 2013 ο τέως Υπουργός του ΠΑΣΟΚ Αναστάσιος Μαντέλης από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών σε τρία χρόνια φυλάκισης με τριετή αναστολή, ενώ παράλληλα επέστρεψε τα 450.000 μάρκα (230.000 ευρώ), που ήσαν προϊόντα της δωροδοκίας αυτής. Επίσης για τη Siemens έγινε τελικά με το δημόσιο εξωδικαστικός συμβιβασμός τον οποίο η σημερινή Κυβέρνηση αμφισβητεί και επανεξετάζει. Για το Βατοπέδιο υπάρχει ακόμα δικαστική εμπλοκή που διερευνάται από τον Άρειο Πάγο για την τελική τύχη αυτής της πολύκροτης υπόθεσης.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων αυτών των επιτροπών είναι κατά βάση, η πολιτική σκοπιμότητα, ο αποπροσανατολισμός του κοινού και η έκδοση όχι ενός ενιαίου πορίσματος όπως επιβάλλεται να γίνεται αυτό, αλλά το κάθε κόμμα να εκδίδει ξεχωριστό δικό του (πόρισμα) με δικές του προτάσεις και όπως αντιλαμβάνεσθε, για έξι μήνες ή και περισσότερο ακόμα που συνήθως διαρκούν αυτές οι επιτροπές, είναι χαμένος χρόνος, σε βάρος φυσικά του νομοθετικού έργου της Βουλής και ότι άλλο συνεπάγεται με αυτό, για τον ομαλό πολιτικό βίο, που τόσο έχει ανάγκη σήμερα όσο ποτέ άλλοτε αυτός ο τόπος. Και όμως επιμένουμε και εμμένουμε ακόμα σε ένα σάπιο και νόθο πολιτικό σύστημα που κατακαίει εδώ και δεκαετίες τις σάρκες και τα σπλάχνα της Χώρας μας. Γιατί;
Συμπερασματικά πιστεύω αβίαστα ότι και σε αυτή την περίπτωση, όπως λέει και ο Λαός μας «θα έχουμε μια από τα ίδια». Και ως εκ τούτου προκύπτει αδήριτη ανάγκη όπως η Χώρα μας αποκτήσει ένα άλλο Σύνταγμα που θα κάνει σαφή διαχωρισμό, που δεν θα επιδέχεται καμιάς αμφισβήτησης και ασάφειας, πάνω στη διάκριση των εξουσιών και δεν θα επιτρέπει τέτοια παρασιτικά και άλλα φαύλα φαινόμενα. Αν και το Σύνταγμά μας από ισχύος του την 11-06-1975 έχει υποστεί μέχρι σήμερα τρεις αναθεωρήσεις (1986 – 2001 – 2008) και βρίσκεται σε εξέλιξη και τετάρτη, εντούτοις όμως δεν τα κατάφερε να εξαλειφθούν απ’ αυτό διατάξεις και άρθρα που επιτρέπουν την ασυλία, την ατιμωρησία και την ασυδοσία μελών της εκάστοτε Κυβέρνησης και Βουλευτών, όπως για παράδειγμα το άρθρο 61 περί ασυλίας των Βουλευτών και 86 περί ευθύνης Υπουργών – Υφυπουργών που τούτο σημαίνει προκλητική ατιμωρησία και ασυδοσία τούτων.
