Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος
Πολλά νηπιαγωγεία και δημοτικά σε όλη τη χώρα δεν άνοιξαν τη νέα σχολική χρονιά λόγω έλλειψης μαθητών και μαθητριών. Κάθε χρόνο ερημώνουν χωριά και σχολεία κλείνουν. Οι αιτίες απλές. Ναι η υπογεννητικότητα αλλά δευτερευόντως. Πρωτίστως η αστυφιλία.
Παρά το γεγονός ότι η ελληνική επαρχία έχει μεγάλο πλούτο και δυνατότητες να μένουν οι νέοι και να μεγαλουργούν, η κεντρική εξουσία την έχει εγκαταλείψει. Και όπως έχω ξαναγράψει, νέοι που θα μπορούσαν να αναπτύξουν σπουδαίες επιχειρήσεις στον πρωτογενή τομέα και αλλού, πάνε στις πόλεις για να γίνουν ντιλιβεράδες.
Η υπογεννητικότητα και οι συνέπειές της στον μαθητικό πληθυσμό έχουν απασχολήσει και σχετική έρευνα του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) το 2022, όπου διατυπώνεται μάλιστα η εκτίμηση ότι το 2100 ο αριθμός των μαθητών των πρώτων δύο βαθμίδων εκπαίδευσης αναμένεται να μειωθεί κατά 32,1% (θα έχουμε δηλαδή 413.000 λιγότερους μαθητές).
Για τα επόμενα πέντε με έξι χρόνια αυτή θα είναι η κατάσταση που θα ζουν όλο και περισσότερες περιοχές. Η αιτία δε σε αυτές τις περιπτώσεις όπως είπαμε, δεν είναι τόσο η μείωση του ρυθμού γεννήσεων, ότι δηλαδή κάνουμε όλο και λιγότερα παιδιά, αλλά το γεγονός ότι σε περιοχές της περιφέρειας και ιδίως ορεινές περιοχές δεν υπάρχουν νέοι για να κάνουν παιδιά.
Ας δούμε μια εξαίρεση που είναι η Νάξος. Εκεί είχαμε αύξηση του πληθυσμού, συνεπώς κα περισσότερους μαθητές: 1.815 μαθητές πρωτοβάθμιας και 1.419 δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που φοιτούν στις 68 σχολικές μονάδες ενός νησιού με περίπου 21.000 μόνιμο πληθυσμό.
Είναι η ανάπτυξη του τόπου που κρατά τους νέους και φυσικά κρατά ανοιχτά τα σχολεία μας. Υπάρχει κάποιο σχέδιο για να αξιοποιηθεί ο πλούτος της επαρχίας; Αλλιώς κάθε χρόνο θα κλείνουν κι άλλα σχολεία.
