Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος
Τα Χριστούγεννα είναι μια πανέμορφη εορταστική περίοδος για έναν απλό λόγο: Όλα είναι στολισμένα. Δρόμοι, πλατείες, σπίτια αγορά. Περπατάμε σε έναν φωτεινό κόσμο χαράς επί μέρες συνεπώς πως μπορώ να γράφω τέτοιες μέρες για την πολιτική και τους πολιτικούς;
Σήμερα λέω να πούμε δυο λόγια για τον… Τζέιμς Μποντ τον γνωστό πράκτορα 007. Είμαι σινεφίλ, εννοείται ότι έχω κάμποσες φορές και τις 25 ταινίες της σειράς όμως είναι η πρώτη φορά που υπάρχει ένα κενό τριών χρόνων όχι απλώς χωρίς νέα ταινία αλλά χωρίς καν τον ηθοποιό που θα τον υποδυθεί!
Η αιτία αυτής της καθυστέρησης έχει να κάνει με μια σκληρή διαμάχη μεταξύ της Μπρόκολι που έχει τα δικαιώματα της σειράς και της Warner Bros. Η εταιρεία παραγωγής θέλει να αλλάξει εντελώς τον ήρωα. Να τον προσαρμόσει στα σημερινά δεδομένα που επιβάλλει η Woke ατζέντα. Να είναι γκέι; Να είναι γυναίκα; Να είναι έγχρωμος; Να είναι από την Ασία ή την Αραβία;
Η Μπρόκολι χλευάζει αυτή την αντίληψη δηλώνοντας ότι όλα μπορούν να αλλάξουν εκτός από το ότι ο ήρωας είναι οπωσδήποτε Βρετανός. Και για να πούμε την αλήθεια ο 007 ήταν πάντοτε ένας φλεγματικός Βρετανός, με μπόλικο χιούμορ και σαρκασμό, μοναχικός και προστάτης των γυναικών που είχε δίπλα του.
Είμαι φυσικά με την Μπρόκολι ενώ χλευάζω και διασκεδάζω με την λεγόμενη Wok ατζέντα που επιβάλλει με το ζόρι ότι της καπνίσει. Κάθε άνθρωπος είναι μια μοναδική ανεπανάληπτη προσωπικότητα και καμία ιδιαιτερότητα του δεν αλλάζει αυτή την αλήθεια.
Δεν χρειάζονται λοιπόν παρελάσεις, καραμούζες και συνθήματα για να είμαστε με όλους. Με όλους είμαστε και όλους τους σεβόμαστε. Όχι όμως και να αλλάζουμε τα ιερά και τα όσια. Να γίνει ο Τζέιμς Μποντ ένας… άλλος!
